Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1948, Side 17

<TINNI
Snjór.
Við það morð, að fennt er fold
falla orð í skorður,
hulin storðin hvítri mold
heims að sporði norður.
★
Ofsaveður í aðsigi.
Ofar skjóli skýjafar
skini sólar tálmar.
Rær á stóli þungbrýnn þar
þrumur Bólu-Hjálmar.
★
Rennidrif.
Snúningsöflum fanna far,
flutt í köflum þéttum,
er sem djöflum dilli þar
dans á sköflum sléttum.
★
Rosi.
Hríðarvaldar hersterkir
himins tjalda strendur.
Vinda baldnir berserkir
bíta í skjaldarrendur.
★
Dagrenning.
Himingjólu hærra knúð
heims úr skjóli lágu
klýfur sólarsigling prúð
sundin fjólubláu.
★
Og svo er bezt að hætta þessu hnupli úr kvæðasafni
Guttorms, en birta þó að lokum síðustu vísuna í bók
hans. Það er
Orðsending til íslands.
Vinsemd þín, nú veit ég það,
var mér bezta gjöfin.
Framar skilur okkur að
ekkert nema gröfin.
★
Eggert Ólafsson ritaði íslenzkar ritreglur einna
fyrstur manna. Aldrei voru þær þó prentaðar. Hann
sendi þær til athugunar og yfirlestrar síra Gunnari
Pálssyni, sem var orðlagður íslenzkumaður á sinni
tíð. Gerði Gunnar nokkrar athugasemdir við hand-
ritið og hnýtti þar við þessari stöku:
Sundmaginn veit ég soðinn er
sízt mun því að kvíða,
en aldrei hefur meira mér
matar leiðst að bíða.
Benedikt Gröndal eldri (d. 1825) sá eitt sinn kven-
mann ganga heldur fasmikinn um götur Reykjavíkur.
Sú hét Herborg, er þar fór, og átti að giftast daginn
eftir. Hann kvað:
Hlakkar heldur en ekki
Herborg til á morgun.
★
í sumarfrí!
Eftirfarandi frétt er tekin úr Morgunblaðinu 2. ágúst
1918:
Um daginn ætluðu tvær ungar stúlkur í sumarfrí
norður í land, og höfðu keypt sér farseðla með Sterling.
Undirbúning höfðu þær töluverðan undir ferðina, höfðu
vakað tvær nætur eða fleiri til þess að ljúka við sauma,
og tilhlökkun þeirra var mikil.
Þegar þær á mánudagsmorguninn gengu niður í
Bankastræti, heyrðu þær Sterling blása til burtfarar
í annað sinn, og flýttu sér niður á uppfyllingu. Þar
gengu þær á skipsfjöl, fóru beint inn í salinn og tylltu
sér þar við borð. Umferð var mikil um þilfar skipsins,
en þær sátu og undruðust, hve fáir farþegar kæmu
inn í salinn. Nokkru síðar kemur einn skipverji inn til
þeirra og spyr, hvern þær ætli að hitta.
„Við höfum farseðla", sögðu þær báðar. — „Far-
seðla! Ætlið þið til Ameríku?" — „Nei, við ætlum
norður".
Stúlkurnar sátu i borðsal Lagarfoss á meðan Sterling,
sem hafði legið við hliðina á því skipi, sigldi út höfnina!
Þær hættu við að fara í sumarfrí.
★
Eftirfarandi auglýsingu er að finna í „Vísi“ 11. apríl
1919.
„Stúlka, barngóð, þrifin, vön innanhússtörfum, óskar
eftir vist. Þar eð hún er ómannblendin og getur ekki
sagt frúnni neinar skandalafréttir af grannkonunum,
né útvegað henni daglega vitneskju um miðdegismatinn
í nágrannahúsunum, fer hún ekki fram á mikið kaup.
Hún er vön vist hér, og kippir sér ekki upp við, þó kol
og mór séu geymd í kompunni, sem hún sefur í, ef
ekki snjóar mikið inn á hana, og ekki fæst hún um,
þó verið sé að siga sér frá 7 að morgni til 12 að kveldi.
Tilboð merkt „Frú eins og gerist“ sendist blaðinu".
★
— Hvernig stendur á því, að þú þværð þér aldrei,
Jón minn, sagði húsfreyja við Jón gamla fjósamann.
— Það er ekki til neins, blessuð, eftir fáeina daga
verð ég orðinn jafnóhreinn aftur.
★
Hún: Hvers vegna ferð þú aldrei á dansleiki?
Hann: Af því mig vantar hvorki kvef né konu.
★
Staka
eftir aldraðan sjómann.
Oft þó hafsins ýfist hvel
að vel lætur stýri,
Goðafoss hann gengur vel
geddu yfir mýri.
V I K I N G U R
135