Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1985, Síða 19

Náttúrufræðingurinn - 1985, Síða 19
gosbeltinu til annarrar hvorrar áttar- innar, eftir því hvorum megin nýi sprungusveimurinn myndast. Eyðing- aröflin byrja að brjóta megineldstöð- ina niður og ef til vill kaffærist hún að einhverju marki í gosefnum frá nýja sprungusveimnum. í þeirri þróunarsögu jarðskorpunn- ar, við sunnanverðan Faxaflóa, sem hér verður gerð grein fyrir, koma sjö sprungusveimar við sögu. Af þeim eru tveir útdauðir en fimm virkir. Hinir dauðu voru virkir á árkvarter og eru kenndir við Kjalarnes og Stardal. Á báðum þróuðust samnefndar megin- eldstöðvar. Hér er því bæði rætt um Kjalarnessprungusveiminn og Kjal- arnesmegineldstöðina o.s.frv. Kjal- arnesmegineldstöðin var virk á tíma- bilinu frá 2.8-2.1 miljón ára síðan en Stardalsmegineldstöðin á tímabilinu frá 2.1-1.6 miljón ára (Ingvar B. Frið- leifsson 1973). Fyrstu merki megin- eldstöðvanna koma í ljós, þegar alllangt er liðið á þróunarskeið 1) Bergfræðingar ræða gjarnan um þróaðar og frumstæðar bergkvikur og bergteg- undir. Hér er höfðað til efnasamsetning- ar og bræðslumarks. Einfölduð skil- greining segir að frumstæðar bergteg- undir séu Mg-rík og alkalí-snauð basölt (ólivín normatíf) og þaðan af Mg-ríkara berg, en þróaðar bergtegundir séu hin Mg-snauðari, alkalí-auðguðu basölt (kvarts normatíf) ásamt bæði ísúrum og súrunt bergtegundum. Af frumstæðum bergkvikum má framleiða þróaðar bergkvikur með ýmsum þróunarferlunt en ekki öfugt, enda er bræðslumark þeirra þróuðu ávallt lægra. Frumstæðu bergkvikurnar eru yfirleitt taldar verða til í og úr möttli jarðar, en þær þróuðu eru nú yfirleitt taldar verða til í jarð- skorpunni, annað hvort við þróun á frumstæðum kvikum eða endurbræðslu á storknuðu bergi. sprungusveimsins. Eldvirkni og sprunguvirkni hefst því á Kjalarnes- sprungusveimnum nokkrum hundruð- um þúsunda ára áður en megineld- stöðin sjálf hefur þróast svo, að hún verði þekkjanleg í jarðlagastaflanum. Virku sprungusveimarnir fimm eru kenndir við stærstu jarðhitasvæðin, sem á þeim finnast, Hengil, Brenni- steinsfjöll, Krísuvík, Svartsengi og Reykjanes. Hengilssprungusveimur- inn hefur þegar þróast í megineldstöð, en mjög nýlega. Það er hins vegar skilgreiningaratriði, hvort megineld- stöð er til staðar á hinum sprungu- sveimunum enn sem komið er. Þeir bera sum merki dæmigerðra megineld- stöðva, en vantar önnur Þeir eru því allir ungir. Upphafs þeirra er að leita í sjó undan gamalli suðurströnd höfuð- borgarsvæðisins seint á ísöld; að öllum líkindum fyrir minna en 700 þúsund árum. Um jarðfræði höfuðborgarsvæðisins hefur ýmislegt verið ritað og er vitnað til þess helsta í köflunum, sem á eftir fylgja. Jarðfræðileg kortlagning svæð- isins var gerð af þeim Tómasi Tryggva- syni og Jóni Jónssyni (1958). Er það kort í mælikvarðanum 1:40.000 og sýnir fyrst og fremst lausu jarðlögin ofan á berggrunninum, sem þó er mjög víða sýnilegur í gegn um lausu þekjuna. III. JARÐLÖG OG BERG VIÐ SUNNANVERÐAN FAXAFLÓA III. I. Inngangur Jarðlögum við sunnanverðan Faxa- flóa má skipta upp í nokkrar ákveðnar stórar einingar. Hér er notast við fjór- ar myndanir. Dreifing þeirra er sýnd á 1. mynd. Á 2. mynd eru sýnd einföld- uð snið í gegnum þennan jarðlaga- stafla. Liggur annað þvert á sprungu- stefnuna en hitt samsíða henni. 65

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.