Náttúrufræðingurinn - 1944, Qupperneq 15

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
09
En liér i Borgarfirði er ])að nú álitin skönnn að ræna fugla
eggjuni, en um aldaniólin þótti það sjálfsagt.
Rjúpur, andir og gæsir gefa okkur niikið og goll kjöt og
fiður og fjöldamargir fuglar eyða skaðlegum skordýruni. En
])ó er ótalið það, sem dýrmætast er: 011 sú gleði og hamingja,
sem fuglarnir hreiða vfir héraðið okkar með söng sínuni og
liáttum. Fátt gcrir líka lífið auðugra og drauinana stærri en
að ganga út í grænan skóg og heyra þrestina syngja, ör\rita af
ást og gleði.
()g er það ekki „snar“ þáttur af lífinu sjálfu að horla á
harmþrunginn svan hverfa á bak við dökk ský, þar sem eng-
inn veit liverl leiðirnar liggja. —
Steindór Steindórsson frá Hlöðum :
Flórunýjungar 1944.
Um allmörg undanfarin ár hefi ég birl í Skýrslu Náttúru-
lræðifélagsins hinar helzlu nýjungar, sem ég liefi komizt yfir
um útbreiðslu sjaldséðra plöntutegunda á íslandi. Síðast birti
ég þessar flórunýjungar í skýrslunni 1937- 1938. Flórunýjungar
frá árunum 1939—40 birti ég i grein minni Gróðurrannsókn
íslands II i Náttúrufræðingnum 13. árg. í grein þeirri, er nú
birtist, eru helztu nýjungarnar frá árunum 1941 43. Sunnir
])essi liefi ég eins og að undanförnu farið allvíða um tii gróður-
rannsókna. Suinarið 1941 férðaðisl ég allvíða við Eyjafjörð
einkuni um dalabotna og um útsveitir. 1942 fór ég uin afrétti
inn af Bárðardal austan Skjálfandafljóts auk þess, sem ég dvald-
isl á bæjunum Víðikeri í Bárðardal og Grænavatni í Mývatns-
sveit. 1943 ferðaðist ég um sunnanverðan Vestfjarðakjálkann
allt frá Króksfjarðarnesi og vestur á Rauðasand og ])aðan norð-
ur að Núpi i Dýrafirði. Þá hefi ég á þessum sumrum larið
skemmri ferðir upþ á Kjöl og inn í Þjórsárdal, auk þess, sem
ég liefi hvarvelna litið eftir gróðri þar, sem leið min hefir legið
um.
í grein þessari eru hin lalnesku plöntuhciti tekin eftir hinni