Samvinnan - 01.03.1962, Blaðsíða 21

STÁLSKIP og TRÉSKIP
Útvegum vér frá fyrsta flokks
skipasmíðastöðvum í
Danmörku
Hollandi
Noregi
Áratuga reynsla í útvegun
skipa tryggir yður hagstæða
samninga
Teikningar og aðrar upplýs-
ingar á skrifstofu vorri
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
Sími 1-14-00
iTiiiiiiiiiiiHMiniiiiiiiiiiiniiimiiiiniiiiiiiiimniiimiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiiininmmiiiiii miiimimmmmmmmmmMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|||mi,m,|,,,,mm,milllllimill
ar nokkru sinni sýkzt af gigt-
veiki?“ spurði hann. „Konan
mín er hrædd um að Phyllis
sé sérstaklega hætt við þeirri
plágu.“
„Aldrei,“ svaraði herra
Johnson ákveðinn. „Til þess
erum við of aðgætin. Að lokn-
um leikjum verða bæði dreng-
ir og stúlkur að gangast undir
rækilegt hreinsinudd, og allur
fatnaður er viðr.iður sem sam-
vizkusamlegast."
Black lokaði bókinni. Hann
ákvað að ganga nú beint
framan að markinu.
„Mér geðjast vel að því,
sem ég hef séð af St. Bee,“
sagði hann. „En ég sé að ég
verð að vera hreinskilinn við
yður. Konan mín fékk í hend-
ur lista yfir skóla og var St.
Bee þar á meðal, en hún strik-
aði hann strax út og bar því
við að vinur hennar hefði —
fyrir mörgum árum — strengi-
lega varað hana við honum.
Þessi vinur hennar átti vin....
þér vitið hvernig það er, en
kjarni málsins var sá, að sá
vinur varð að láta dóttur sína
hætta í skólanum og hafði
jafnvel við orð að stefna for-
ráðamönnum hans fyrir glæp-
samlegt hirðuleysi."
Brosið var horfið af andliti
herra Johnsons. Augu hans
virtust harla lítil að baki
hornspangagleraugnanna. „Ég
væri yður mjög þakklátur ef
þér vilduð gefa mér upp nafn
þessa vinar," sagði hann kulda-
lega.
„Það er alveg sjálfsagt,“
svaraði Black. „Vinur þessi
yfirgaf síðan föðurland sitt og
fluttist til Kanada. Hann var
kirkjunnar þjónn. Og nafn
hans var Henry Warner."
Hornspangagleraugun duldu
ekki hið hvikula, varfærnis-
lega blik í augum herra John-
sons. Hann vætti varirnar
með tungunni. „Séra Henry
Warner," sagði hann. „Látum
okkur nú sjá.“ Hann hallaði
sér aftur á bak í stólnum og
virtist hugsa ntálið. Black,
sem var vanur undanfærslum,
vissi að skólastjóri St. Bee
hugsaði fast og reyndi um leið
að vinna tíma.
„Glæpsamlegt hirðuleysi
voru orðin, sem Warner þessi
notaði, herra Johnson," sagði
„Það hefur alltaf verið
leynilögreglumaðurinn. „Og
svo undarlega vildi til, að í
fyrradag rakst ég á einn af
ættingjum Warners, sem af
tilviljun gerði þetta mál að
umtalsefni. Hann sagði að
Mary Warner hefði verið
dauða nær.“
Herra Johnson tók af sér
gleraugun og fór að fægja
þau. Svipur hans var ger-
breyttur. Hinn olurblíði
skólastjóri var horfinn og í
staðinn kominn harðsoðinn
kaupsýslumaður.
„Auðheyranlega hafið þér
heyrt söguna einungis frá
sjónarmiði ættingjans,“ sagði
hann. „En sá sem sýndi glæp-
samlegt hirðuleysi var faðir
stúlkunnar, Henry Warner,
en ekki við.“
Black yppti öxlum. „Hve-
nær geta foreldrar verið ör-
uggir, þegar börnin þeirra eru
annars vegar?“ umlaði hann.
Orð hans voru ætluð til að
koma skólastjóranum lengra
áleiðis.
„Hvenær þér getið verið ör-
SAMVINNAN 21
IIIIMIMMIIIMMIMMIIMMIIIIIIMIIIMIMIIIIMMMIIM............................................................................................MMIIIMMIIIIMMIIIIIMIMIIIIIIIMIM