Samvinnan - 01.11.1963, Blaðsíða 26

PER ERIJÐ
BLINDUR
fyrir öllu því, sem gerist í fyrirtæki yðar, ef bókhalds-
kunnáttan er ekki í góðu lagi.
Athugið, að BRÉFASKÓLI SÍS kennir Bókfærslu í tveim
flokkum og samræmist sá síðari kröfum til VERZLUN-
ARPRÓFS.
Bókfærsla I, 7 bréf, kennari Þorleifur Þórðarson, náms-
gjald kr. 350.00.
Bókfærsla II, 6 bréf, sami kennari — námsgjald kr.
300.00.
Verzlunarmenn! Bókhaldskunnátta er yður nauðsynleg.
Fyllið út seðilinn hér að neðan og sendið hann til BRÉFA-
SKÓLA SÍS, Sarnbandshúsinu, Reykjavík.
Innritum allt árið — BRÉFASKÓLI SÍS
Ég undirritaður óska að gerast nemandi í:
□ Vinsamlegast sendið gegn póstkröfu.
□ Greiðsla hjálögð kr. ______________
Heimilisfang
um öxl á slóðina, greip í skyrt-
una hans Blue Tick og starði
beint í augu hans.
— Getur þú alls ekki hlaup-
ið?
— Ég kemst aldrei að braut-
arteinunum, sagði Blue Tick.
— Ert þú viss um það?
— Ég er svo viss um það, að
ég er þegar farinn að búa mig
undir meðferðina, sem ég fæ,
þegar þeir hafa dregið mig
aftur til búðanna.
— Ef það er þannig ástatt
um þig, getur þú gert mér
greiða, sagði Sledge. — Ég skal
muna þér það og launa þér
það einhvern tíma og einhvern
veginn. Ég veit ekki, hvenær
það verður, né hvernig, en því
sem ég hef lofað, það efni ég.
— Hvað viltu að ég geri?
sagði Blue Tick.
— Hlustaðu nú á,.. þú skríð-
ur eins langt og þú getur, —
þessa leið.
Hann benti í austur, í átt-
ina frá járnbrautarteinunum.
—Og svo held ég áfram leið-
ina sem við vorum búnir að
ákveða.
— Hvaða gagn höfum við af
þvi? sagði Blue Tick.
— Við höfum ekkert gagn af
því, en ég hef gagn af því.
Þegar þú hefur skriðið dálítinn
spöl, þá byrjar þú að gelta
eins og hundarnir þarna. Þú
veizt sjálfur að þú getur gert
það svo að allir láti blekkjast.
Þú lokkar einfaldlega verðina
til þín, Blue Tick, þú ert bú-
inn að vera hvort eð er, eða
það segir þú sjálfur. Og þegar
þeir ná þér þarna austurfrá,
er ég kominn langt vestur á
bóginn. Hvað segir þú um
þetta?
Blue Tick leit upp til hans
og reyndi að rísa á fætur, en
gat það ekki.
— Ja, þá segjum við það
bara, sagði hann.
— Þú ert góður félagi, sagði
Sledge.
Hann sló á öxlina á Blue
Tick og hljóp svo af stað. Blue
Tick skreiddist yfir ána og
byrjaði að mjaka sér í austur-
átt. Öðru hvoru stanzaði hann
og gólaði langdregið og inni-
lega. Svo glotti hann við til-
hugsunina um að rödd hans
bærist nú í gegnum skóginn
og villti verðina af réttri leið.
Það leið ekki á löngu, þar til
þeir náðu honum, en þó nóg
til að Sledge fékk þann frest,
sem hann þurfti til að komast
út úr fylkinu.
Reglubróðirinn hafði lokið
ræðu sinni, og Blue Tick sneri
huganum aftur að salnum, þar
sem Sledge lá í kistunni, og
leit í kringum sig, eftir því er
myndi gerast næst. Næst stóð
upp hvítur maður. Hann var
fölur og magur íklæddur peysu
með háum kraga. Hann hélt á
gítar og settist á stól við kist-
una og byrjaði að syngja
nokkra af söngvum Sledge.
Hann söng þá með bjartri
skærri röddu, sem ekki var vit-
und lík bassaröddu Sledges, en
Blue Tick áleit að hann gerði
það af góðum hug, og það var
gaman að heyra þá aftur,
jafnvel af vörum manns, sem
aldrei hafði lagt svo mikið sem
einn metra af járnbrautartein-
um eða þjóðvegi með hlekki
um fætur.
Næst var það feitur maður í
smoking, sem reis á fætur og
sagði:
— Já, herrar minir og frúr,
þá er þessari litlu minningar-
athöfn lokið að frátöldu einu
atriði.
Hann leit í kringum sig í
salnum og hreyfði hendurnar
vandræðalega. Konan með vín-
berjahattinn hvíslaði að sessu-
naut sínum:
— Hlustaðu á, Ruby. Alltaf
skal hann gera sjálfan sig að
siðameistara og belgja sig út.
Honum finnst sjálfsagt leið-
inlegt, að hér skuli ekki vera
hátalarakerfi.
Feiti maðurinn ræskti sig:
— Ég veit fyrir víst, að allir,
sem hér eru staddir, höfðu
mikið dálæti á Sledge, rétt eins
og ég. Hann söng svo oft í
matsöluhúsi mínu, að... já,
hann var nánast eins og einn
af fjölskyldunni. Ég veit satt
að segja ekki, hvernig við
hefðum farið af án hans.
— Nei, það veiztu ekki, hvísl-
aði konan með vínþrúguhatt-
inn. — Ætli þú neyðist ekki til
að loka kránni.
— En þrátt fyrir það, að
Sledge nyti óhemju vinsælda,
hélt feiti maðurinn áfram, —
þá hafði hann aldrei miklar
tekjur og lagði ekkert til hlið-
ar af þeim. Það er sorgleg
staðreynd, að hann yfirgaf
þennan heim án þess að láta
eftir sig nægilegt fé til að...
til að ...
26 SAMVINNAN