Samvinnan


Samvinnan - 01.03.1966, Blaðsíða 5

Samvinnan - 01.03.1966, Blaðsíða 5
. . . Mér eru Færeyingar frá barns- árunum minnisstæðir sem góðir og drenglundaðir menn, og ég varð ekki var við annað en þeir varð- veittu þessa góðu eiginleika enn, þótt yfir 40 ár séu liðin síðan ég fékk að róa skipsbátunum þeirra . . . Landslag í Færeyjum. yfir 40 ár séu liðin síðan ég fékk að róa skipsbátunum þeirra. — Hvað virtist þér um lífs- kjör fólksins? — Ég gat ekki betur séð en fólkið lifði góðu lífi. Athafna- líf er mikið í Færeyjum og fólkið starfsamt. Mest er at- hafnalífið í kring um sjávar- útveginn sem eðlilegt er. Hins vegar varð ég var við, að fær- eyskir útgerðarmenn líta það alvarlegum augum, hve marg- ir Færeyingar ráða sig til starfa erlendis, aðallega á ís- landi, Noregi og Danmörku. Sjálfir eiga þeir erfitt með að gera út fiskiskip sín vegna fólkseklu. En það mun vera svo með eyjabúa yfirleitt, að þeir leita mikið utan og ættum við íslendingar manna bezt að skilja það. Færeyingar byggja mikið af sínum fiski- og flutningaskip- um sjálfir. í október s.l. hleyptu þeir af stokkunum nýju flutningaskipi, sem hlaut nafnið m.s. Arnatindur og er það 700 lestir DW og 53,80 m langt. Skip þetta hefur flutt síldarmjöl frá íslandi og fer Skipadeild SÍS með umboð fyr- ir það hér. Sömu dagana og ég var í Færeyjum var þar skips- höfn af íslenzku skipi, m.s. Halkion frá Vestmannaeyjum, en skipið var í slipp í Þórshöfn. — Hvernig er borgarbragur í Þórshöfn, fljótt á litið? — Þórshöfn er tæplega 9 þúsund manna bær og mun sennilega vera minnsta höfuð- borg nokkurs lands. Þar er kvikmyndahús, leikhús og danssamkomur eru þar vitan- lega, en veitingahúslíf mun ekki vera mikið. Sterkt öl og vín fást þar ekki, en menn geta pantað áfenga drykki ut- anlands frá, eins og þeir vilja, en sú kvöð fylgir því, að menn hafi áður greitt skatta sína og önnur opinber gjöld. Áður fyrri fengu menn ekki að gifta sig fyrr en þeir höfðu eignast þak yfir höfuðið, en sú regla gildir ekki lengur. Vegna fámennis vantar Þórs- höfn vitanlega margt, sem höf- uðborgir annarra landa stæra sig af. Þó var Hótel Föroyjar, sem ég bjó á, prýðilegt í alla staði og beini góður. — Hvað viltu segja okkur almennt um þjóðina og landið? — Ég kann vel við Færey- inga sem þjóð, eins og ég hefi áður sagt. Fyrrum klæddust Færeyingar þjöðbúningum sínum, en þeir eru að hverfa eins og þeir hafa horfið hér. Helzt sér maður eldri menn á götum í þjóðbúningum. Hins vegar halda þeir enn ýmsum gömlum siðum eins og t. d. þjóðdönsunum og þjóðkvæð- unum, sem þeir syngja hástöf- um á meðan þeir dansa. Landið er mjög hálent, víða þverhnípt björg í sjó niður. Færeyjar eru að flatarmáli 1440 ferkílómetrar, en til saman- burðar má geta þess, að ís- land er 103.000 ferkílómetrar. Og Færeyingar eru aðeins tæp 40 þúsund. Þar sem ég var í Færeyjum um hávetur, sá ég ekki landið í sumarskrúða. En ég hefi siglt fram hjá Færeyjum að sumar- lagi og séð eyjarnar rísa hátt úr sjó grasi grónar frá efstu •hlíðum og niður í sjávarmál. Það er tignarleg og fögur sjón. Sólarlaginu er við brugðið i Færeyjum og mun ekki ólíkt því sem víða er hér á landi, en þá fegurð þekkja allir svo vel, að ég þarf ekki að lýsa henni. — Hvernig búa Færeyingar að opinberum stofnunum? — Þú getur nú nærri að með svo stuttri viðdvöl sem ég hafði gat ég ekki kynnt mér nema fátt eitt af því sem er að sjá og heyra i Færeyjum, þar sem erindið var þá líka fyrst og fremst viðskiptalegs eðlis. En ég kom í skólann í Hoydalar nokkuð utan við Þórshöfn. Færeyingar kalla skólann „stúdentaskólann“. Þetta er þeirra menntaskóli og stendur á mjög fallegum stað. í ná- grenni skólans hafa Færeying- ar fyrir allmörgum árum plantað skógi, sem þrífst vel og er til mikillar prýði. Skólahúsið er alveg nýtt og er verið að leggja síðustu hönd á það. Allt er þar nýtízkulegt og virðist vel fyrir komið, kennslustofur rúmgóðar og bjartar og í fyrstu stofunni sem ég kom inn í hékk kort af íslandi á veggnum. Góður leik- fimissalur og böð eru í skól- anum, sem er heimavistarskóli. Nýtt og myndarlegt sjúkra- hús hafa Færeyingar byggt í Þórshöfn og þar starfrækja þeir að sjálfsögðu einnig sjó- mannaskóla. Þá skoðaði ég þjóðminja- safn Færeyinga og eru marg- ir munir þar svipaðir og á Þjóðminjasafninu hér. Vað- steinar, askar, drykkjarhorn, kyrnur og keröld. Safnið er í þröngum húsakynnum, en úr því er nú verið að bæta með viðbyggingu. 1 sama húsi er Landsbóka- safnið. Þar er mikið af bók- um og ég sá að safnið er áskrifandi að Samvinnunni. — Já, mér þótti það mjög ánægjulegt, þegar ég fékk bréf frá bókaverðinum í vetur og •hann bað um áskrift að Sam- vinnunni. — Já, spurningin er hvort íslendingar ættu ekki að sýna Framh. á bls. 27. SAMVINNAN 5

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.