Neisti - 01.05.1964, Page 11

^Wt- "Mér er kalt. Ég vil fara
heim". "Faraheim? Ertu snar-
vitlaus, drengur. Farðu heldur úr
þessu léreftspilsi þfnu og klæddu
þig almennilega. "
Þeir standa í stiganum, tveir
Afríkustúdentar f Moskvu.
"Ég vil fara heim. Núna er
sumar þar, skilurðu. Sumar og
sól. "
"Bráðum verður .sumar hér
líka".
"Nei það verður ekkert sumar ".
Og með það gengur hann í
burtu, lítill og svartur f rósóttu
léreftspilsi og vill ekki viðurkenna,
að sumarið komi nokkum tíma til
Moskvu.
Hinn hristir höfuðið, enda er
hann f peysu.
Um þennan stiga fer allskonar
fólk. Svart, hvftt og gult fólk,
Arabar, Mongólar, Kúbanir, Afrík-
anar - já og meira að segja ís-
lendingar. Þetta er merkilegur
stigi. Hann er staðsettur f rauðu
húsi við Blómvallagötu f Moskvu.
Hér eigum við heima, 300 erlendir
stúdentar, sem stundum nám við
undirbúningsdeild Moskvuháskóla.
{ þessu húsi er ekki erfitt að
eignast vini og kunningja, sem fróð-
legt er að tala við.
í gær átti ég langt samtal við
stúdent frá Suðvestur-Afríku. Hann
flúði heimaland sitt af pólitískum
ástæðum og á ekki afturkvæmt þang-
að nema breyting verði á stjórnar-
farinu.
"Landið mitt - sagði hann með
tregasvip - það er fallegasta land
f heimi. "
Ég sá enga ástæðu til að rengja
mannlnn, heldur spurði hann hvemig
alþýðumenntun væri háttað f þessu
fegursta landi heims. 'Olæsi er
varla til, þótt undarlegt kunni að
virðast. Það er trúboðunum að
þakka, finnskum trúboðum, þeir
eru um allt landið. En þess er vel
gætt, að fólk læri ekki meira en til
þarf til að stauta sig fram úr biblí-
unni og skrifa nafnið sitt. Hinir
innfæddu stunda ekki æðri skóla.
Þannig er það. Margt Evrópubúa býr
í SV-Afríku, landið var áður nýlenda
INGIBJÖRG HA RA LDSDÓTTI!
um bætt mannlíf, frelsi og sósíalisma.
•Svo varð hann að yfirgefa fegursta
land í heimi. óvinir draumsins voru
famir að gefa honum homauga.
,r£n ég gefst ekki upp", segir hann,
og ég sé á andliti hans, að draum-
urinn er honum allt lífið.
Eitt kvöldið kem ég inn f
herbergi mitt og sé, að eitthvað
mikið er á seyði. Masamé, her-
bergisfélagi minn er að bera á borð
undarlega rétti fyrir gesti sfna.
Gestirnir em frá Burma, eins og
hún, lítið fólk, gult og brosmilt.
Mér er holað niður við borðið og
svo er farið að gæða sér á krásun-
um, þjóðlegum burmönskum réttum.
Þau borða með guðsgöfflunum,
þannig er farið að í heimalandi
þeirra. Ég geri mitt bezta til að
ljúka af diskinum og hrósa matnum
á hvert reipi, þótt tárin standi f
augunum á mér og mig logsvíði f
kokið. Að loknum kvöldverði klæðir
Masamé sig í þjóðbúning, ævintýra-
lega fagra fl£k úr hýjalíni, perlu-
saumuðu og svo er farið að taka
myndir. Það er mikið hlegið, allt
verður þessu fólki til hláturs. Þeg-
ar gestirnir eru famir, segir Masa-
mé mér frá landi síhu. Hún leiðir
mig ixm f dularheima Asfu, þar
sem Búdda situr á trónu sinni og
heitir mönnum eilífri sælu, hagi
þeir sér vel í þessu lffi, þar sem
andi liðinna árþúsunda leikur um
klaustur og pagóður og fólkið er
þolinmótt og brosmilt því að það
hefur öðlazt hlutdeild í eilffðinni.
Masamé er fulltrúi hins nýja tíma,
hún ætlar að læra hér læhnisfræði.
Hvað hefði hún amma hennar sagt
við þvf ? En nýi tíminn í Burma
er öðruvísi en okkar tíini, Masamé
gengur f síðum pilsum að sið for-
mæðra sinna, hún dansar þjóðdansa
en kann ekki að tvista. Hún er
þolinmæðin holdi klædd og bros
hennar færir okkur hluta af eiliíðinni.
í húsinu við Blómvallagötu
birtist okkur heimur f hnotskum.
Margar skemmtilegar sögur eru
til af þvf, hvernig erlendum stúd-
entum gengur að laga sig að um-
hverfinu.
BLQMAVALLAGATA18
Þjóðverja. Nú eru það Kaninn og
Bretinn, sem halda um stjómar-
taumana - óbeint, auðvitað, á
pappfrunum erum við sjálfstæð'þjóð. "
Þessi vinur minn á sér háleitan
draum um frjálsa Afriku. Hann
hefur starfað f leynisamtökum og
predikað yfir löndum sfnum boðskap
Eitt sinn kom hingað stúdent
frá Eþíópíu og hafðl með sér þjón,
sumir segja þræl. Hann heimtaði
sérherbergi fyrir sig og annað
fyrir þrælinn. Rússar tóku þessu
rólega, settu höfðingjann í herbergi
með 3 öðrum, kenndu þrælnum að
lesa og sendu hann f skóla. Ekki ->