Spegillinn - 01.03.1949, Blaðsíða 6

36
SPEGILLINN
ef kvenrödd í útvarpi klingir við blíð
öll kvenþjóðin geispandi hörfar,
en gleypir með ákefð og velþóknun við
þeim Yilhjálmi, Páli og Hjörvar.
Og forsætisráðherrans hunangssætt hjal
er liuggun að fá sem tíðast
og reyna að komast að raun um það,
hvort ræðan sé betri en síðast.
Og víst mundi Paradís hugguleg hér
(því liann skrökvar þessháttar naumast) —
ef höggormur kommanna hefði ei inn
í herlegheit kratanna laumast.
Og Magnúsar Jónssonar mjúkláta rabb
er makalaust þægileg ræða,
og sama, hvort Fjárhagsráðs- þylur hann þátt
eða þjóðina um Drottin vill fræða.
Hann Útvarpsráð kvaddi — í Fjárhagsráð fór,
í formannssess líka þar náði,
þar fór liann í eldinn úr öskunni beint
og alltaf er Magnús „í ráði“.
Og alltaf í nýjungar útvarpið ræðst,
það er alls ekki lítils virði,
og nú getur það miðlað oss menntun í Bridge
frá manni lijá ríkisféhirði,
og verða mun Árni sízt vændur um, að
lians vizka um „sagnirnar“ bili,
því hvar mundu reynd fleiri refjar og brögð
en ríkisins fjárhagsspili?
í „Lög og létt hjal“ voru hljóðvilltir menn
og holgóma gestir tíðir,
en fyrir vorn ástkæra Ammendrúp
mun ættjörðin frelsast um síðir.
Þar heyrum við leikrit um liívaðar frúr,
sem liafa þá dægradvöl valið,
að láta þjóninn sinn þjóna sér
við það, sem var bóndanum falið.
Það er unun að heyra frá Hótel Borg
hvernig höfðingjar reykvískir skála
og töfrandi smellina töppunum í,
er tignarmenn bokkunum kála.
Þar heyrum vér merkilegt menningarlíf
frá meginlind þjóðlífsins flæða,
og kampavínsniður og dreymandi djass
þá draga vorn þanka til hæða.
Þá puntar ei útvarpsins prógramm hvað sízt
ein prestsrödd frá liðnu ári,
andagift biskupsins árið sem leið
kom út hjá mér mörgu tári,
og séra Bjarni er andríkur enn
og ekki af baki dottinn,
ég spyr um það oft, er liann espar sig mest:
„Hvort er liann að rífast við Drottin?“
Og nú væri útvarpið naumlega rétt
um náttúruleysi að gruna,
því settur var Ástvaldur Eydal í það
að auka sem mest náttúruna,
og langa mun Áskel minn Löve til þess
að laga liér kynið og bæta,
því ætti að styrkja lians áhugamál
hver einasta heimasæta.
Hann Gísli Kristjánsson bætir margt bú
með búnaðarþáttunum snjöllum,
þótt smærri viðtækin rífi hans raust,
því röddin er eins og í tröllum,
svo kröftug er raustin — svo magnað hans mál,
að mykulykt stofuna fyllir,
ef einhver í ráðleysi á slíkan þátt
að óvörum tækið sitt stillir.
Mér reyndist það liuggun, er rifjuðu þeir
upp raddir liðinna ára,
því þetta var andleg uppbygging
— og eins fyrir speking og dára,
— því dagskráin frá því í fyrra er góð,
og fráleitt, að geri þeir betur,
og billegast sjálfságt og bót er í því
að brúka ’ana aftur í vetur.
rjóh.
í QUITO,
höfuðborg ríkisins Ecuador i Suður-Ameríku, var nýlega leikið út-
varpsleikrit með þeim árangri, að múgurinn réðst á útvarpsstöðina og
kveikti í henni, en 15 útvarpsmenn fórust í eldinum. Svona kröftug
leikrit ætti að reyna að út.vega hingað, en assúrera fyrst mannskapinn,
til þess að hafa Íoksins eitthvað upp úr honum.
PRJÓNLESFRAMLEIÐENDUR
hafa nú loksins stofnað-með sér félagsskap, sem væntanlega verður
nefndur Prjónleshringurinp. Er tilgangur samtakanna að auka samúð
og skilning milli smábandssokka og lopapeysna og samræma fjarlæg og
horfin sjónarmið innan iðnarinnar. Vonandi verður þess ekki langt að
bíða, að stofnað verði Prjónlesráð.
KIRKJUBLAÐIÐ
vekur athygli landsmanna á því, að Ríkisútvarpið hafi „að þessu
sinni“ byrjað föstuna hálfum mánuði of snemma, og ræður það af lestri
Passíusálmanna, sem mikið rétt hófst hálfum mánuði fyrir timann.
Annars tekur blaðið málið frá gamansömu hliðinni, hefur sennilega
ekki búizt við miklu af guífræðingum stofnunarinnar. Vér erum hreint
ekki tilleiðanlegir til að taka jafnlétt á málinu, heldur heimtum vér, að
Magnús verði þegar sóttur niður í Fjáransráð til að koma einhverjum
skikk á kristnihald útvarpsins, en hvað föstuna snertir sérstaklega,
væri skömmtunarstjóri hentugasti maðurinn til að ákveða, hvenær hún
hefjist.