Spegillinn - 01.03.1949, Síða 8

3E3
S PEG I LLI N N
en það, sem dýpstu rótum stendur, fellur úr minni þeirra og
er sem tungan tali sjálf þeim og herranum til vegsömunar.
Nú hafði sókn Austmanna verið stöðvuð í bili, og sáu yfir-
hershöfðingjar þeirra sér eigi fært að taka Vesturblökkina,
en svo hét aðalbækistöð fjandmannanna, herskildi með leift-
urárás. Ákváðu þeir nú að ná einni og einni herbúð á vald
sitt og æfðu þeir í því skvni fallhlífarher, sem var einvalalið,
því að fæstir koma aftur lífs úr slíkum hernaði, og voru því
í hann teknir sjálfboðaliðar einir. Nótt eina vöknuðu lands-
menn við gný mikinn í lofti og var sem ský byrgi sólu, jafn-
framt skalf öll Vesturblökkin við varnarskothríðar, er skot-
ið var á ský þessi eða þykkni á himninum, og þótti öllum það
firn mikil. En við eldglæringar lýsti svo himininn, að menn
sáu að hér voru mannabúkar í loftinu, sem féllu til jarðar
sem mý, hangandi í stögum og útþöndum skermum. En svo
mjog sem féll af þessu himnaliði, en svo hugðu menn það í
fyrstu, þá risu margir aftur upp og sóttu að borg einni eða
kastala miðra garða Vesturblakkar. Fyrir kastala þessum
réði víðfrægur riddari, sem getið hafði sér frægð um Norður-
álfu heims fyrir líkamlega hreysti, andlegt atgervi og íþrótta-
legt vaxtarlag (meta-fysik). Hafði hann látið skrá afreks-
verk sín á bækur og skildi og hafði þó hafizt af sjálfum sér.
Sá nefndist Hjörvar. Brutust fallhlífarmenn inn í kastalann
eftir mikið mannfall, varðist riddarinn vel og drengilega og
fengu menn aldregi höggstaðar á honum fyrir smæðar sakir.
En áður en fallhlífarmenn varði barst kastalamönnum óvænt-
ur liðsauki og var þar kominn grímumaður, Hæstráðandi
menningarfrömuður á landi, sjó og í lofti, og skipti þá eng-
um togum, að fallhlífarmenn létu allir þar líf sitt við góðan
orðstír.
Nú víkur sögunni þangað, er höfðingjar Vesturblakkar
eru. Þóttust þeir svo ágætir af vörn sinni, að þeir skutu á
húsþingi og samþykktu að hefja sókn á hendur Austmönn-
um. Stóð þar á þingi fyrirliði þeirra, Óláfur Þórsari, og hvatti
til gagnsóknar, hvað mikla von frægðar og frama og gnótt
féfanga, sem Austmenn höfðu samandregið í borg sinni alla
leið austan úr Rússíá. Sátu þeir þó í kyrrð um veturinn. Gerðu
þeir út sendimenn á fund Austmanna, að þeir kröfðu þá um
skatt og skyldi Óláfur Þórsari vera yfirskattkonungur þeirra.
í annan stað sendi hann menn til keisara Vesturlanda með
hauka, hvaltennur og aðrar gjafir, þær er sendilegar voru.
Stóð nú ríki hans með miklum blóma og liðu svo tímar fram,
að ekki bar til tíðinda utan lausafregnir utan úr heimi, er all-
ískyggilegar þóttu, að brátt gengi dómsdagur yfir heim all-
an, en því var styrjöld sú milli fylkiskonunga, er áður er
getið, að mönnum kom eigi saman um, hvort betra væri að
andast í heiðnu hlutleysi eða í hvítavoðum austrænnar eða
vestrænnar trúar.
Gangleri.
um samborgarana.
Ýmsir giftast öðru sinni
án þess að vilja það.
Aðrir hafna í einverunni
án þess að skilja það
og kunna oftast einu sinni
ekki að dylja það.
Margur flytur útvarpsefni
án þess að kunna það.
Ýmsir saka aðra um glæpi
án þess að sanna það
og hirða ekki einu sinni
um að kanna það.
Ýmsir gegna aukastarfi
án þess að vinna það
og hirða arð af engri vinnu
án þess að finna það.
Þeim er ríkið ei til annars
en að ginna það.
SVB.