Spegillinn - 01.01.1958, Blaðsíða 11

S P E EILLINN
9
Fundin
Hundsskinna
(Framhaldsþáttur fyrir ríkisútvörp
menningarlanda).
Stjórnandi þáttarins: Gott kvöld,
góðir hlustendur. Allir vildu Skráp-
skinnu skrifað hafa, segir máltæk-
ið; og auðvitað hefði ég viljað
skrifa hana líka. En nú hafa aðrir
þegar hrist hana fram úr sjálfblek-
ungnum, svo ég verð áð láta mér
nægja Hundsskinnu. Þátturinn er
annars í því fólginn, að hin merka
bók Hundsskinna er týnd, og eiga
nú hlustendur að hjálpa mér til
að finna hana, en nokkrar leið-
beiningar verða þeim gefnar um
það hvar leita skuli. Fyrsta til-
vísunin er á þessa leið: Undir
ryðguðu sláttuvélinni í suðvestur
horni kálgarðsins ofan við bæinn,
sem stendur við víkina, þar sem
Graut-Atli reisti bú og Kristján
frá Djúpalæk orti síðar um kvæð-
ið, sem Ölafur Briem og Adda
Örnólfs súngu inn á plötu á vegum
íslenzkra tóna. — Þetta var sem
sé fyrsta tilvísunin, og þau hjúin
Jón og Gunna eru þegar komin
af stað að leita bókarinnar. Nú
heyrum við í Jóni og Gunnu og
förunautum þeirra. (Jón heyrist
kveða vísur).
„Hermdu mér, Hundsskinna
hvar þig er að finna.
Með þunnu má lengi þynna
„þynnkuna allra hinna^.
„Skáldi menn góðan skemmtiþátt
skal í sundur brytj’ann;
en nái þátturinn engri átt,
í útvarpið skal flytj’ann".
Gunna: Geturðu ekki kveðið
eitthvað skemmtilegra en þetta til
að stytta okkur leiðina?
Jón: Ekki er það útilokað, kelli
mín.
Kveður:
„Ógn er Gunna orðin þunn;
engin nunna var hún.
Flestum kunnan fleðumunn
fyrir sunnan bar hún“.
(Nú er gert ráð fyrir að hlust-
endur heyri hávaða, sem gæti bent
til þess að tvö hundruð þúsund
flugvélar væru að taka sig á loft
framan við hljóðnemann; en svo er
þó ekki, heldur er flugvél leitar-
fólksins að lenda austur á Lagar-
fljóti). — Nú, hér sézt engin ryðg-
uð sláttuvél, sem hægt er að leita
undir.
— Nei, og enginn kálgarður,
ekki einu sinni suðvestur horn á
honum. — Það er ekki von, hér
er alls enginn bær. Tilvísunin hef-
ur verið plat. ‘Þetta var þeim líkt,
skruggublesunum, sem senda okk-
ur af stað.
(Stjórnandi þáttarins tilkynnir
alvarlega).
„Fyrsta tilvísunin reyndist sem
sé röng, því að bærinn, sem Graut-
Atli reisti fór í eyði nokkrum
mannsöldrum áður en sláttuvélar
fóru að reyðga niður unnvörpum í
íslenzkum hlaðvörpum. Auk þess
mun Atli ekki hafa haft kálgarð,
þar eð hvorki Framleiðsluráð land-
búnaðarins eða hnúðormurinn voru
til í þann tíð, og kartöflur varla
uppfundnar, hvað þá niðurgreiðsl-
an á þær. — Önnur tilvísunin er á
„Minn Kerra
a aungvan vin’'
NótelsverSlaunaskildlð okk
ar, Hálldór Kiljan Laxness,
scm nú er á ferS í Kína ásamt
, konu sinni, er farinn að skrifa
ferSasögu frá Bandaríkjunutn
• <í „Svenska Hagbladet ‘ í Stokk
hóltni. Þar skrifar hann meðal
annars:
Alls staðar Var maður dreg-
inn 1 umræður um utanrík-
i má'apólitJk Bandar;kj,-mna.
<>g hverju sólll það er annaís
aö kenna, Jaá hitli ég aldrei
neina manneskju eða hóþ fóiks
sem rædili af samúð um stefnu
Oulie ar. Oft var ég sá eini
•! lieilli samkomu sem af kiirt
eisisástæðum reyndi að rerja
inannlnn.