Spegillinn - 01.01.1958, Blaðsíða 17

S PEGILLINN
15
sviðum menningarinnar. Ég held að
ég ha£i skilið einn ágætan rit-
stióra rétt, sem talaði í útvarpið
okkar um hörmulegt ástand og enn
verri horfur í myndlist vorri og að
þar sé hreinsunar þörf. En það
góða, sem ritstjórinn vill, það ger-
ir Valtýr Pétursson ekki. Svona
mætti lengi telja. Við þurfum að
samræma átökin, ef árangur á að
nást.
Ég mun að sjálfsögðu sjá vel
fyrir líkamlegum þörfum minna
góðu gesta. Og einhver ráð mun
ég hafa til að kveikja á pönnu-
kökunum.
Svo býð ég yður, háttvirtui-
herra blaðamaður, að sýna mér
þá miklu ánægju að mæta í þess-
um mánudagsboðum mínum. Ég
treysti yður líka allra blaðamanna
bezt til að flytja þjóðinni sannar
og hlutlausar fréttrir af því, sem
þar fer fram, þar sem ég hef engu
minna álit á yður en Reuter, sem
alltaf flytur sannar fregnir eftir
beztu fáanlegum heimildum.
Yðar með mikilli virðingu
Hallbjörg Blindskers.
Það var ótrúlega gaman að fá
þetta bréf og það gefur fyrirheit
um margt merkilegt á árinu. Fyrir
blaðamenn og rithöfund getur það
skapað ótæmandi möguleika til af-
reka. Það kom sér líka vel fyrir
mig, því satt að segja er ég farinn
að líta vonaraugum til þeirra verð-
launa og viðurkenninga, er sum-
um kollegum mínum eru farin að
hlotnast og það að verðleikum, sem
þó fyrirfinnist hjá fleirum en þeim.
Ég held jafnvel að heppilegra sé
til afreka, að hafa hausinn á sér
kyrran hér niðri á jörðinni, eins og
Jónas gerði, en að senda hann til
tunglsins þar sem hann getur rot-
ast á einhverjum gígbarminum.
Um áramót dreymdi mig eitthvað
um hátíðlega athöfn í Þjóðminja-
safninu, þar sem ég var kallaður
fram til að veita gildum sjóði frá
Útvarpinu viðtöku, en að því loknu
flutti Vilhjálmur ávarp og hef ég
ekki heyrt annað vakandi, sem bet-
ur hefur látið í eyrum mínum. En
svo vaknaði ég og var jafn fátækur
sem fyrr. Það væri líka gaman að
fá eitthvað út á stílinn sinn. Það
er máske hægt að færa rök fyrir
því, að ég skrifaði ekki jafn skáld-
legan stíl og Helgi eða svo rök-
fastan sem Bjarni, en listræna stil-
inn tel ég nú samt öðrum æðri og
ólíkt vandameiri. Allt þetta og
margt annað verður sjálfsagt til
umræðu á mánudögum Hallbjarg-
ar. Svo má heldur ekki gleyma
Díalín, sem þroskast hefur í þeim
stíl, er tekur öllum öðrum fram
og er í sjálfu sér ómetanleg verð-
laun þeim, sem veitast.
Það er allt tilbúið á sviðinu og
innan stundar verður tjaldið dreg-
ið frá.
Bob á beyjunni.
Sonnrinn kom heim úr skólanum, spreng-
lærður, og hugðist sýna föður sínum nokk-
ur merki þess.
— Heyrðu, pabbi, sagði hann. -—- Veiztu,
að sumstaðar í Indlandi þekkja menn alls
ekki konurnar sínar fyrr en þeir eru giftir
þeim?
— Og þarf ekkert Indland til, drengur
minn, svaraði gamli maðurinn.
ROSSELLINI
hinn ítalski er nú skilinn við Ingiríði sína
Bergmann og liafa bæði látið það á þrykk
út ganga, og þykir heldur litlar fréttir úr
bví að þau eru að skilja á annað borð.
Hefur Rossellini nú náð sér í eina ind-
verska í millitíðinni, sem honum lízt bet-
ur á og ku nú vera þegar komin sex mán-
uði á leið, en eigi vitum vér af hverskonar
völdum þótt líklega megi fara nærri tim
l)að. Vonandi á sú indverska eittlivað til,
því að samkvæmt tilkynningum í blöðum
cr Rossellini orðinn skítblankur af öllu
þessu kvennaragi og ástafari og þarf því
að gera gott partí í þetta sinn.
—o—
Kona nokkur úti í Bretlandi var kvödd
til þess að sitja í kviðdómi, en færðist
undan, með þeirri röksemdafærslu, að hún
væri mótfallin dauðarefsingu.
—- Þetta er bara mál milli hjóna. Hún
segist hafa fengið manninum sínum 500
pund til þess að kaupa loðkápu handa
henni, og lieldur ]>ví fram, að liann liafi
tapað peningunum í spilum.
— Þá skal ég með ánægju sitja í kvið-
dómnurn, sagði konan. — Og eftir á að
liyggja, þá er ég alls ekki viss um, að ég
sé eins andvíg dauðarefsingu og ég hélt.
■—o—
— Þegar ég er á leiksviðinu, geng ég
alveg upp í lilutverkinu mínu, og áhorf-
endurnir bókstaflega hverfa.
— Það skal ég ekki lá þeim.
"fíicf jteymdac)
S
Meðal annars fordæmi Olafur það hattala« Bjarna
Bened.ktssonar að skjotn snútnik rins 05 Þorvaldi Garð-
an Rnstjanssyni upp á himin Sjálfstæðisflokksins (il aó
rcika þar um oak\cðinn tima
Og þvi “spyrja menn i sambandi við fulíyrðingu Þjó$-
Vilíaas í morgun: Eru kommúnistar þjónar )víhaldsins<;?