Spegillinn - 01.07.1958, Blaðsíða 9

5PEBILLINN
153
hjá forseta sameinaðs þings komm-
anna; hann heitir Lobanov, og er
náttúrlega skratti myndarlegur
maður, en fjandi fannst mér hann
grimmdarlegur á svipinn, enda víst
búinn að standa í stórræðum um
dagana. Hann hélt helvíta mikla
ræðu, sem við auðvitað skildum
ekki, enda víst heldur ekki mein-
ingin, og Emil varð auðvitað að
standa upp og svara og minntist
eitthvað á bræðralag og þessháttar
hégóma. Annars sýndist mér hann
ekkert kátur, og það er hann held-
ur ekki á myndunum í Mogganum
og víðar, miklu fremur ber hann
svip af því lambinu, sem til slátr-
unar er leitt. Eg var nú ósköp
feginn þegar þessum ræðum var
lokið; sérstaklega varð mér hugs-
að til samkomulagsins hjá ykkur
7 vmstristjórnmni, þegar Em:I
minntist á bræðralagið. En svo var
brátt tekið upp léttara hjal, og
vodkaflöskurnar voru komnar á
borðið áður en maður vissi af, og
brátt urðu menn allvel kjafthýrir.
Nei, Hermann minn, þú skalt vera
alveg óhræddur, ég kjafta ekki frá
neinum ríkisleyndarmálum, og var
þó Lobanov að reyna að veiða upp
úr mér, þegar hann fékk ekki orð
upp úr Emil eða hinum, og meðal
annars spurði hann mig, hvort við
þyrftum ekki lán, og ég gaf lítið
út á það, en vísaði til Eysteins, af
því að hann var ekki með í förinni,
en vissi hinsvegar að Lobanov yrði
búinn að steingleyma þessu, þegar
runnið væri af honum daginn eftir,
en svona spyrja þeir víst alla, sem
koma til þeirra, nema kannske
Tító. Þegar ég var kominn mátu-
lega hátt upp, spurði ég einn drag-
vantinn, sem þarna var, hvort við
fengjum ekki að sjá krofið af hon-
um Stalín, en furturinn varð eitt-
hvað fauj við, svo að ég flýtti mér
að hala í land, og seinna sagði
Karl mér, að þetta hefði ég ekki
átt að segja, því að Stalín gamli
væri alls ekki kúrant lengur og
enginn tryði framar á hann nema
Brýnki. Svo vorum við boðnir í
óperuna, en ég hafði lítið gaman
af öllum þeim bölvuðum hávaða
og varð þeirri stundu fegnastur,
þegar við gátum komizt á snask
sem þar var skammt frá og fengið
okkur einn vodka. Ennfremur vor-
um við dregnir á hinar og þessar
listsýningar og Svo í eitt kjarn-
orkuver; það er víst meiningin, að
gestir Sovéttsins hafi hitann í hald-
inu. Ekki voru samt neinar spreng-
ingar þarna, en mér skildist á leið-
sögumanninum, að þeir væru alveg
til í að láta einn fútta af, þegar
Tító kæmi í heimsókn. Segjum nú,
að þeir hafi ekki átt nema eina, þá
hefur Tító bjargað lífi okkar með
því að vera verri en við.
Alstaðar þar sem við komum var
fólk brosandi; það eru víst leifar
frá Stalínstímanum, því að það er
haft eftir honum, að hann vildi
hafa glaða menn kring um sig. Eg
var nú annars að reyna að smútta
eitthvað frá hinum og tala við inn-
fædda — á fingramáli —- en þá var
strax kominn einhver dragvantur
og kippti mér til baka, til að sýna
mér eitthvað, sem honum fannst
merkilegt, en mér ekki.
Það fer nú að styttast í þessu,
Hermann minn, en vitanlega
rapportera ég allt, sem síðar kann
að ske, ef ég lifi. Á morgun eigum
við að fara að skoða samyrkjubú,
sem eru fræg um allan heim fyrir
það, að þau fá hvorki upp- né nið-
urgreiðslur. Ég er með í fórum
mínum listprjónaða þríhyrnu frá
Þorsteini á Vatnsleysu — þ. e.
náttúrlega Búnaðarfélaginu — sem
ég á að afhenda kerlingunni sem
hleypur með koppinn milli kúnna.
Vertu svo alltaf kærast kvaddur!
Þinn einlægur aðdáandi og skít-
pligtugur þénari
Faraldur.
-—o—-
Ef þú ættir aS sparka í afturenilami á
þeim, sem veldur þér mestum vandræðum,
gætirSu ekki sezt niSur í heila viku.
—o—-
Þegar þú ert orðinn gamall, lieldurðu,
að þú hafir yfirgefiS alla lesti, en sann-
leikanum nær mun vera, að það eru lest-
irnir, sem hafa yfirgefið þig.
er írá heimsókn íslenzku þingmannanna til Rússlands.
Þingmennirnir heimsóttu m. a.
f. Lobanov lorseta aeðsta ráðsins og J. Peive forseta þjóðaráðsins.