Spegillinn - 01.07.1958, Blaðsíða 11

5FEGILLINN
155
an vals. í Hallgrímskirkju mundi
kirkjugestir hinsvegar fá að heyra:
Upp, upp mín sál . . . . undir sama
eða svipuðu lagi og Jón ó Jón. I
Neskirkju er vel líklegt, að gestum
yrði boðið upp á einskonar sam-
fellda dagskrá, þar sem skiptust á
drauga- og sægarpasögur, en
moderniseruð tónlist inn á milli,
og í kirkju séra Emils sýnist oss
vel hugsanlegt, að stíginn yrði
dans í kjallaranum eftir hinni
moderniseruðu tónlist. I frikirkj-
unni mundi fólki gefast kostur á
að heyra prestinn sjálfan syngja
nokkur moderniseruð lög með K.K.
sextettinum. — Að gaumgæfilega
athuguðu máli virðist oss þannig
auðsætt, hvernig margnefnd mod-
ernisering mundi á ýmsan hátt
skapa fjölbreytileik í messugjörð-
um, auk þess að koma til móts við
tónlistarkröfur nútímans. Finnst
oss, að ef horfið verður að því ráði
að færa kirkjutónlistina til nútíma-
vegar, sé vel hugsanlegt að fólk lesi
innan skamms svolátandi tilkynn-
ingar í blöðum: Messað í Saurbæj-
arkirkju í dag (sunnudag) kl. 5
Dans á eftir. óknarprestur: Virðist
oss tilkynningin hljóma bara vel,
enda er auðsætt að til einhverra
ráðstafana verður að grípa, ef ung-
dómurinn á ekki að gleyma því, að
guðshús eru þó til í landinu. Hvað
textanum við hina moderniseruðu
tónlist viðvíkur, þá eru allt að því
ótæmandi möguleikar að nota
ýmsa gamla og góða texta (sálma),
eins og lítillega voru sýnd dæmi
um hér áðan. Nú, svo er náttúrlega
alltaf hægt að yrkja nýja texta.
Vér birtum hér lítilsháttar sýnis-
horn af því, hvernig oss finnst, að
textar við moderniseraða kirkju-
tónlist gæti verið:
„Ég trúi á þig og enga guði aðra,
um það jafnan vitni breytni mín.
Og sál mín eins og sautjánda júní
blaðra
sviflétt flýgur hærra minn guð til
þín.
Ég leita þín í bljúgu bænakvaki
og bið þá einkum fyrir sjálfum mér.
Ó, drottinn; yfir velferð minni vaki
vesturhvelsins trausti englaher“.
Þótt vér birtum hér aðeins eitt
erindi, þá er lengd textanna vitan-
lega ekki einskorðuð við það, enda
eru sálmar venjulega talsvert lang-
ir, og má jafnvel segja, að lengdin
sé sameiginlegt höfuðeinkenni þess
kveðskapar. Þá má ekki taka það
illa upp, þótt vér nefnum „engla-
her“, vér erum sem sé ekki að ögra
Friðlýstu landi, heldur er þetta ein-
göngu rímsins vegna, og hefði vit-
anlega átt að vera varnarlið. Hér
er nefnilega átt við varnarlið himn-
anna og ekki reiknað með, að það
verði þá og þegar að hverfa úr
landi samkvæmt alþingissamþykkt
frá öndverðu ári 1956.
Annað lítið sýnishorn:
„Dýran óð ég digta vann:
Drottinn blessi forsetann,
kirkjuna og sérhvern prúðan prest,
og pokana mest og bezt.
Stjórnina verndi vors lands guð,
(þótt hún veki honum sjálfsagt
ófögnuð),
séffar allir til sjós og lands
njóti og náðar hans“.
Auðvitað er mönnum frjálst að
hafa texta sem þennan lengri, og
er trúlegt, að lengd hans færi eftir
því hve nákvæmlega menn vildu
sundurliða þá, sem blessunar guðs
skulu njóta, en það eru m. a. for-
setinn, biskupinn, prestarnir, kirkj-
an, (þá er auðvitað átt við þjóð-
kirkjuna), stjórnin og atvinnu-
vegirnir (til sjós og lands). Að öllu
samanlögðu sjáum vér ekki annað
en moderniseruð kirkjutónlist, á-
samt helgileikjum séra Jakobs
Sjeikspírs, gæti orðið til mikillar
eflingar á kirkjusókn yfirleitt, og
trúar- og sálarlífi voru til álíka
hressingar og B-vítamíntöflur vor-
um lösnu líkömum.
Stjórnandi þáttarins.
Bæjarráð fer í leynilega boðsför til
Hafnar, án vitundar bæjarstjómar