Spegillinn - 15.12.1971, Blaðsíða 12
til að svara loðið, og vera laus við
Batta. Annars skil ég ekki þessa breyt-
ingu, sem varð á mér í sumar, sérstak-
lega eftir að helvítis Herforingjaráðið
kom til sögunnar. Ég var ekki svona.
Mér er sérstaklega minnisstæð hin
röggsamlega og ákveðna afstaða mín
gagnvart viðskiptamönnum Samvinnu-
bankans og mér er þá að sjálfsögðu
efst í huga viðskipti mín við Rúnka
greyið í Malbikun og Guðbjart Páls-
son, hinn þolinmóða fylginaut minn,
heiðarlegan og launafrekan. Annars
sný ég ekki aftur með það, að Runólf-
ur var helvítis ósku duglegur strákur,
t.d. hvernig hann brunaði um landið
þvert og endilangt og alltaf í tal-
stöðvarsambandi við vinnuskúrinn
sinn. Hvar skyldi Rúnki annars vera?
Einhver sagði, að hann hefði orðið að
fara til Suður-Afríku. Þangað þyrfti
ég að fara og líta á friðarmálin. Þar
gæti ég örugglega látið eitthvað að
mér kveða. Jæja ekki fékk ég að vera
lengi í friði fyrir karlinum honum Ólafi,
skyldi hann nú ætla að láta mig taka
vítamínsprautu rétt einu sinni. Undar-
Ieg þessi afskipti hans af okkur Hall-
dóri, þetta skyldi þó ekki vera Bacter-
íum JáNeiis, sem hann er að sprauta
í okkur. Ég veit, að hann er orðinn
þessu svo ansi háður sjálfur. Ólijó
fullyrðir, að við fáum hið reisnarlega og
hofmannlega yfirbragð hans, ef við
tökum þessar sprautur. Það komi sér
sérstaklega vel í sjónvarpsupptökum.
12
,,Þrífóíurinn“