Stúdentablaðið - 15.05.1928, Blaðsíða 14

12
STÚDENTABLAÐ
1928
Fómarlambið reynir lílya að klóra í bakkann
og þykir hart að bera skarðan hlut frá borði
fyrir bekkjarbróður sínum, sem ekki á að
vera hóti lærðari en það sjálft.
Þykir mjer það fullljóst, að af þessu muni
i'ísa holl keppni milli nemenda. Allir eiga það
yfir höfði sjer, að vera skipaðir „kennarar“
þegar minnst varir, og þótt það sje ekki
nema í 10—15 mínútur, mundi öllum þykja
það ámátlega af sjer vikið, að sita eins og
þvara uppi í kennarastól, öllum sínum bekkj-
arsystkinum til athlægis. Jafnvel þeir, sem
ekki koma í skólann til þess að læra, heldur
til þess, að lifa þar letigarðslífi, myndu
spjara sig, því sómatilfinningu eiga allir
æskumenn og nokkurn metnað, sem glæðast
mundi á hollan hátt sem fyr er sagt. Enn-
fremur fengist með þessu meirí fjölbreytni
en annars. Þarna er ungir menn, oft hug-
myndaríkir, sem leggja sig alla fram við að
skýra hin ýmsu atriði fyrir hinum og er jeg
viss um að nemendur vita betur hvar skór-
inn kreppir en sjálfur kennarinn. Er það
ekkert undarlegt; nemandinn hefir nýlega
brotist gegnum verkefnið, og veit því betur
livað torveldast var sjer og sínum líkum en
kennarinn, sem hefir kunnað þetta ef til vill
árunum saman.
Einnig mundu nemendur skilja til fulls, að
þeir eru að læra fyrir sjálfa sig, en ekki
kennarana. En oft lítur út fyrir, að nemend-
ur sjeu á gagnstæðri skoðun.
Enn er ótalinn höfuðkosturinn við aðferð
þessa. En hann er í því fólginn, að ekki væri
framar hægt að leggja stund á að sýnast.
Nemandinn í kennarasætinu getur alls ekki
svikið lit. Hann getur enga hjálp fengið frá
fjelögum sínum, ekki notað „glósur“ nje
„týperingar“. Hann getur ekki notað get-
speki í skilnings stað.
Það er því skoðun mín, að þessi aðferð
mundi reynast heppileg ef upp væri tekin.
Varla er hægt að nota hana við allar náms-
greinar, en áreiðanlega vil mála- og stærð-
fræði-kenslu, eðlisfræði, stjörnufræði og
sjálfsagt fleira.
Menn mundu læra að gera skyldu sína
sjálfra sín vegna og sóma síns, án þess að
finna til nokkurra hafta á frelsi sínu og er
það mikils virði. Þeir mundu læra að hugsa
skýrt og rökrjett; læra að leiða aðra, í stað
þess, að vera leiddir; læra að vera sjálf-
stæðir og treysta sjálfum sjer á rjettmætan
hátt; læra smátt og smátt að melta, án þess
að tuggið sje í þá og er það nauðsynlegt
síðar er menn eru lausir við skólana, en auka
sjálfir við mentun sína kennaralaust. Alt
mundi festast betur í minni, því það er marg-
falt lærdómsríkara að kenna öðrum, en að
taka við kenslunni sjálfur. Einbeitning hug-
ans er nefnilega meiri hjá þeim, sem kennir.
Fleira mætti telja þessari aðferð til gildis,
en hjer skal staðar numið. Sumir kynnu að
ætla, að kennarinn gæti eigi komist að með
að segja nemendunum alt, sem hann vildi.
En slíkt má vitanlega ekki koma fyrir. Hann
á að hafa orðið þegar honum sýnist og
spyrja um alt, sem útundan verður hjá hin-
um. Yfirleitt held jeg, að þessi aðferð taki
hinni fram í mörgu, en sje henni hvergi síðri
og að svo mæltu fel jeg þessa athugun mjer
fi'óðari og dómbærari mönnum.
Jóhann Sæmundsson.
----o-----
Frá Hafnarstúdentum.
Á aðalfundi „Fjelags íslenskra stúdenta í
K.höfn“ var Barði Guðmundsson, stud. mag.
kosinn formaður fjelagsins. — Annars hefur
fielagslífið verið skemtilegt að vanda. Eftir-
tektarverð er uppástunga Pjeturs Bogasonar
læknis, um útgáfu nýrrar söngbókar fyrir
stúdenta, hefur því máli einnig verið hreyft
hjer heima á fundi í Stúdentafjelagi Reykja-
víkur síðastliðinn vetur. — Isl. stúdentar
hafa í vetur gert tilraun til þess að fá Garðs-
vist á gamla Garði (Regensen), en verið
synjað. Þessir tveir stúdentar íslenskir búa
á Nýja Garði (við Tagensveg): Jakob Gísla-
son og Torfi Ásgeirsson, báðir stud. polyt.
----o----