Stúdentablaðið - 01.12.1944, Blaðsíða 13

STÚDENTABLAÐ
7
BÁRÐUR DANIELSSON,
formaður stúdentaráðs:
Verkefni framundan
I
Ég ;etla að nota það rúm, sem mér er ætlað
hér í blaðinu, til að minnast lítillega á tvö mál,
sem stúdenta varðar, og væntanlega verða tekin
til meðferðar mjög bráðlega.
Annað cr varðandi framhaldsnám stúdenLa,
— hitt er viðvíkjandi félags- og skenrmtanalífi
þeirra.
Á annað hundrað stúdentar útskrifast nú
árlega úr menntaskólanum hér og á Akureyri.
Búast má við að þessi tala fari hækkandi, og
er það sízt að lasta. Mestur hluti þessara ungu
menntamanna heldur áfram námi, flestir hér
heima, en nokkrir fara utan til framhaldsnáms.
Það hlýttir öllum að vera ljóst, hversu mikil-
vægt það er, að þessir nienn, sem að námi
loknu hljóta kunnáttu sinnar vegna að standa
mjög framarlega í atvinnu- og menningarh'fi
þjóðarinnar, velji sér þau námsefni, sein mest
þörf er fyrir á hverjum tírna. Nú er það, og
hefur verið undanfarin ár, að ný-stúdentar cru
margir hverjir nijög í efa um, hvað þeir eigi að
leggja fyrir sig. Fáir liafa efni á að fara utan til
náms, en hér heima er ekki úr mörgu að velja,
þó að nokkuð hafi rætzt úr því upp á síðkastið
með stofnun verkfræðideildarinnar og B. A.
deildarinnar. Langfjölmennustu deildirnar
við Háskóla íslands eru laga- og hagfræðideild-
in og læknadeildin.
Hin mikla aðsókn að þessum deildum á ekki
rót sína að rekja til þess, að þjóðina vanhagi
mest tun lækna og lögfræðinga, eða að áhugi
stúdenta beinist s\o mjög að þessum fræði-
greinum, — ástæðan er sú, að þangað leita
margir stúdentar, scm ekki eiga þess kost að
læra það, sem þeir lielzt kysu, og cinnig hinir,
sem ekki vita, hvað þeir ættu helzt að leggja
fyrir sig.
Þeir sem utan fara f;i flestir einhvern styrk
frá því opinbera. Um þá er sömu sögu að segja,
— þeir eru margir óráðnir í því, hvaða nám
þeir eigi að stunda, en ákveða að lokum eitt-
hvað til þess að fá styrkinn og komast utan.
Heyrzt hafa raddir um það, að ýmsir þeirra
íslenzku stúdenta, sem nú stunda nám erlendis,
hugsi sér að ílengjast ytra að námi loknu, af
ótta við að fá ekkert að gera hér heima. Hér er
alvörumál á ferðinni. Þjóðin er ekki þess um-
komin að kosta menn til náms og missa svo af
starfskröftum þeirra fyrir fullt og allt, eða nota
ekki kunnáttu þeirra, sem fyrir hana vilja
vinna. Slúdentar hafa ekki heldur efni á því að
eyða beztu árum ævinnar í dýrt og erfitt nám,
sem þeir hafa svo ef til vill engin hagnýt not af
að námi loknu. Þetta öfugstreymi á ekki rætur
sínar að rekja til þess, að ekki séu til næg verk-
elni fyrir íslenzka námsmenn, heldur hins, að
stúdentar vita ekki um þau. Það hefur aldrei
farið fram rannsókn á þessum málum, og eng-
inn aðili er til, sem leiðbeint geti stúdentum
í þessum efnum. Það er að vísu til stofnun,
sem Iieitir Upplýsingaskrifstofa stúdenta, en
starfssvið hennar mun aðallega vera það, að
gefa stúdentum upplýsingar um erlenda há-