Fálkinn - 14.07.1928, Síða 12

12
F Á L K I N N
5krítlur.
— Ilann segist ekki regkja, ekki
drekka og ekki spila {járliœttuspil.
— Ilann er með öðrum orðum alveg
gallalaus.
— Það vœri hann cf hann eklci væri
svo fjandi lýginn.
Aiai-
— Geturðu sagt mjer hvaða mis-
munur er á bíl og strœtisvagni?
— Nei. —
— Ja, þá förum við í strætisvagni.
Adarhsoti stóðst
ekki freistinguna
er hann las hina
frumlegu aug/ýs-
ingu húsgagna-
salans: Reynið
[ hin ágætu rúm
mín.
Ekkert að gera! Ekki einu
hola tönn til að bora i!
Lögregluþjónninn (til stúlkunnar sem ekið var gfirj: llvað bústaður?
Hún: Poste restante.
Konan: Iluggaðu þig við það, Magnús, að við hittumst aflur í öðru lífi.
Maðurinn: Svei, svei, geturðu fengið af þjer að pína mig síðustu stund-
irnar, sem jeg lifi.
Kurteisi maðurinn: Náðuga frú, þjer
eruð að útliti seni tuttugu ára gömul
rós.
• * *
— Sjáið, ungfrú, hjer er grafreitur
oldtar fjölsltyldu. Hvernig iist yður á
að láta grafa yður ltjer?
— Minstu eklti á manninn minn.
Síðan hann kom heim er hann aldrei
heima! —
— Það eru hundrað aðferðir til að
grœða fje, en það er aðeins ein ein-
asta heiðarleg.
— Og hver er hún?
— Datt mjer ekki í hug! Þú veist
}»að ekki!
— Talið ekki unt svik og pretti i
þessu landi, sagði ræðumaðurinn. —
Auðvitað eru til einstaka menn miður
Jieiðariegir. En hvað er það á móts
við erlendis.
1 Ameriku eru bófarnir svo ósvífn-
ir, að maður verður að lelja á sjer
íingurna, ef maður tekur i hendina á
þeim!
— Matnma, manstu eftir þvi að
tnaður datt á götunni íijer fyrir fram-
an húsið unt daginn — og þú gafst
honurn kognaksstaup.
— Já, það man jeg vel.
— Nú rjett í þessu datt maðurinn
aftur á sama stað, mamma.