Fálkinn - 26.01.1929, Blaðsíða 11

F A L K I N N
11
B i F I , C G IN A B Ú
í nágrannalöndunum gern margir
sjer það að aukaatvinnu að hafa bi-
Hugnarækt. Bíflugurnar eru smæstu
nytjadýrin, sem mennirnir hafa, en
Iwr sem biflugnaræktin heppnast vel
ur talsvert upp úr henni að hafa. Og
fáu þykir börnunum eins gaman nð
eins og biflugunum.
I góðviðri á sumrum er alt á iði
ringum bíflugnabúin, flugurnar si-
elt 4 ferð út og inn. I>ær setjast á
lómin og safna liunangi, fljúga með
l>að i búið og skila bví og fara svo
1 nýja'ferð.
drotningin svonefnda. Hún verpir
efiSjum og ]>að er ekki neitt smáræði,
sem út af lienni kemur, ]>ví á einu
einasta sumri getur bún verpt 300.000
egfijum.
Auk liunangsins safna biflugurnar
líka vaxi, en liunangið er þó aðal
atriðið, og það er það sem gefur orð-
inn.
Maurarnir eru verstu óvinirnir, sem
bíflugurnar eiga. Þeir vitja um biflug-
urnar þegar þær eru að fara beim lil
sin klyfjaðar af hunangi, og sæta lagi
að ráðast tveir á fluguna, því einn
. biflugnabúunum er röð og regla
3 öllu. Við innganginn er fyrirliði
”eiu heldur vörð, og þar er engum
<lviðkomandi hleypt inn. Ef einhver
°v>ðkomandi fluga lætur ginnast til
'íð * heimsókn á hún það vist
' ' I* ómjúkar viðtökur.
'n það er annað hlutverk sem
ngurnar hafa lika, og sem er ekki
Þær rn1<!?ra en að safna bunanginu.
‘ r flytja duftkorn á milli blómanna
SV” a® þau frjóvast.
"smóðirin á biflugnabcimilinu er
maur hefir ekki við biflugu. Stundum
kemur það fyrir, að maurar ráðast á
biflugnabúin sjálf og drepa allar bí-
flugurnar. Og síðan jeta þeir upp
liunangið.
Að bíflugurnar sjeu ekki alveg iðju-
lausar má best sjá á því, að i meðal-
ári gefur eitt biflugnabú af sjer 30
pund af hunangi. En það er mjög mis-
jafnt sem búin gefa af sjer. I>að hef-
ir komið fyrir, að bú liafa gefið af
sjer á þriðja liundrað pund af hun-
angi cftir árið.
Sjaldgæft safn.
Hollo Jones var að skrifa sögu —
' ölausa sögu. En Rollo Jones
>■> 1 1 hátt enni, eins og spekingur og
skilning /, verðmætum-
Sparisjóðsbókin lians var með tær-
ingu, svo að Rollo Jones ætlaði nú
nð farn að læknn hana og græða á
skáldskap. Hann sendi handritið til
ritstjóra „Mond Mngazine".
Ritstjóri „Mond Magazine" sendi
honum handritið aftur.
Rollo Jones tók þessu með stakri
stillingu. Ilann tók nýtt umslag og
sendi handritið til ristjóra „Fjögra-
l)laðasmárans“. Ritstj. „Fjögrablaða-
smárans" endursendi það. Handritið
fór í nýtt urnslng og var sent blað-
inu „Ástakuðungurinn", Ritstjórinn
endursendi það, cn Rollo Jones ljct
sjer livergi bregða.
Sama kvöldið laumaði Rollo Jones
einhverju niður í skúffuna, sem liann
var vanur að geyma verðmæti sin í
— þegar slík fyrirfundust á lieimil-
inu. Hann var ibygginn á svip og,
læsti skúffunni vendilega.
Þetta var i janúar.
í lok febrúar var Rollo byrjaður
á öðru liundraðinu af umslögunum,
og hjelt ótrauður áfram að senda sög-
una sína til tímaritanna.
Hann reyndi þau öll. Og live mikil
raun þetta var fyrir þau, gerði hann
sjer ekki í hugarlund. Því þetta var
alveg endemis vitlaus saga.
Brjefberinn fór nð tala utan að þvi
við Rollo, að liann gæfi sjcr auka-
skilding fyrir allar þessar ferðir upp
stigana, með endursendu hrjefin, en
Rollo ljet sem liann skildi þetta ekki
og hjelt áfram. Þegar hann var búinn
með öll miðlungs vikublöðin í land-
inu fór hann að senda þeim lökustu.
Af þessu mcgið þjer marka, lesandi
góður, að Rollo var einstaklega þolin-
móður maður. En í livert skifti sem
hann fjekk brjef læddi liann ein-
hverju niður i skúffuna sína, og
brosti i kampinn.
Nú var komið svo, að Rollo Jones
hafði sent söguna sína liverju einasta
vikublaði í Slóra-Bretlandi. Nú af-
ritaði liann tólf eintök af sögunni og
fór að senda blöðunum í Canada. Það
veitti ekki af tylftinm í einu vegna
þess að leiðin var lengri til þeirra.
Canada sendi söguna aftur — tylft
i einu. Síðan tók Rollo Jones til við
Ástralíu og Ástralía endursendi. Þessi
saga var eins og „boomerang“ — liún
kom altaf aftur, livert sem henni var
kastað. Svo keypti Rollo sjer kynstr-
in öll af uinslögum og fór að senda
Bandarlkjablöðunum söguna — 12 í
einu.
En nú bar það við, að einu sinni
komu ckki nema 11 cintök aftur. —
Eil það kom til af þvi, að liann hafði
ekki sent nema ellefu. Eitt hafði
skitnað svo að liann hafði rifið það.
Og eftir það scndi hann 11. Og aftur
komu — 11.
Hann opnaði skúffuna sina, læsti
henni vandlega aftur og dró andann
hægt og djúft — eins og kennari i
andadráttaarfræði.
Svo tók hann pcnna og skrifaði —-
brjef.
Morguninn eftir koin maður akandi
til lians á fleygiferð i bíl. Honuin var
mikið niðri fyrir, — að öðru leyti
var liann með pípuhatt og hvitar
öklalilífar.
Rollo Jones fjekk sjer vindil úr
útrjettu vindlaveski mannsius og opn-
aði skúffuna með miklum alvörusvip.
— Er það víst, að það sje frá
hverju einasta vikublaði i enskumæl-
andi heiini? spurði inaðurinn áfjáður.
— Já, undantekningarlaust, svaraði
Rollo Jones. Þjer skuluð atliuga það
sjálfur.
Gesturinn gat ekki leynt geðshrær-
ingu sinni: — Hjálpi mjerl Neitun
frá hverju cinasta ensku vikuhlaði i
öllum heiminum!
Rollo Jones tottaði vindilinn og
brosti.
Sama kvöldið tók liann fram reikn-
ingabókina sina og skrifaði gjalda-
meginn: Gjöld alls við að senda sög-
una liverju einasta ensku blaði í
lieiminum: 43 sterlingsimnd, 8 sliill-
ings og 9 pence. Og svo dýfði hann
pennanum í og skrifaði hinumeginn:
Móttekið i'yrir safn af neitunarscðl-
um allra enskra tímarita, eina heila
safnið sem til er í veröldinni: 5000
sterlingspund, frá Cyrus R. Razzburg.
— — Og svo segja menn að það
borgi sig ekki að skrifa!
I
i
I
í
| Tómasar Jónssonar. |
l
Dönsk bökunaregg
á 15 aura stk.
Matarverslun
Matar
Kaffi
Súkkulaði
Te
Ávaxta
Þvotta
Reyk
Úrvalið mest. Verðið lægst.
Verslun
^ Jóns Þórðarsonar. j
E3^____________________^E3
000000000(30000(3(300(3000000
O
O
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
§ Tómasar Jónssonar.
OOOOOOOOOOCÍOCJCJOOOOOOOOOOÖ
Nýir ávextir:
Appelsínur,
Epli,
Vínber,
Bananar.
Matarverslun
Allar stærðir af
bátasaum
Dátarær,
Tjara,
Blackfernis,
Karbóleum,
Bátasí,
Stálbik,
Verk (tjöruhamp)
hvergi ódýrara en hjá
Slippfjelaginu.