Fálkinn - 16.11.1929, Síða 3

F A L K I N N
3
HYAÐAN KOMA LOÐSKINNIN
/ Norðnr-Amcríkii gerir fjöldi manna sjer dgraoeiðar að aívinnu og aðalverslunin þar norður frá er skinna-
verslun. Veiðimennirnir hafast við í tjöldum eða smákofum og veiða dgrin mest með gildrum.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúi.i Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastrœti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Osló:
Anton Schjöthsgate 14.
BlaCið kemur út hvern laugardag.
ÁskriftarverÖ er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársflórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
ALLAB ÁSKBIFTin GBEIÐIST FYBIRFRAM.
Aiiglúsingaverð: 20 aura millimeter.
Prentsmiðjan Gutenberg
SRraóóaraþanRar.
Það er staðrcynd, að verkið sem
maðurinn vinnur þegar liann er i
góðu skapi, vinst bæði fljótar og bet-
ur en hitt, sem maðurinn vinnur
dapur og í siæmu skapi. „Keep
smiling!" segja Ameríkuinenn og á
siðari árum hefir þessi regla verið
prjedikuð af iniklu kappi — og
reynst vel. Læknarnir segja, að glað-
lyndið hafi áhrif á likamlega heil-
brigði; mnturinn sem maður etur í
góðu skapi meltist betur en maturinn
sem maður etur i slæmu skapi. Og
svo er lika fullyrt, að það frikki
menn að vera i góðu skapi en hitt
geri mann ljótan og gamallegan að
vera i siæmu skapi, sbr. að vera „súr
á svipinn".
Allir munu hafa reynt það sjálfir
hve mikill munur er á því að vinna
verk silt ljettur í lund eða i slæmu
skapi. Orsökin til skaplyndisins i það
og það skiftið liggur oft i verkinu
sem unnið er. Menn kviða fyrir að
vinna þetta verk en lllakka til að
vinna hitt. En menn finna lika til
þess, að stundum veitist þeim ljett
og ljúft að vinna það verk, sem þeim
cr þraut að vinna í annað skifti. Þeir
eru misjafnlega upplagðir, sem kall-
að er. Nú er það viðurkent, að mað-
ur með sterkum vilja getur haft
mikla stjórn á lund sinni og getur í
raun og veru ráðið lalsvert miklu um,
hve vel liann er upplagður.
Glaðlyndi maðurinn er oftar vel
upplagður en dapurlyndur maður og
bölsýnn. Honuin veitist alt ljettar,
árangurinn af starfi hanas er fljót-
teknari og starfið er betur unnið.
Ilann þreytist siður og hann er at-
hafnafúsari.
Þessi árin er mikið talað um yng-
ingartilraunir læknanna. En liafa menn
alment veitt því eftirtckt live mikil
ynging er i þvi fólgin að hlægja. Hvers
vegna liggur það i blóði flestra manna
að leita skemtana sem þeir geta lileg-
ið áð? Vegna þess að þetta er inann-
inuni jafn nauðsynlegt og þyrstuin
manni valn eða hungruðuni inatur.
Það er heilsubót. Hláturinn eyðir
drunganum, sein yfir liuganum er, eins
og sólin lirýst fram úr skýjum. Maður
sem setið liefir i þungum hugsunum
og látið sjer liða illa verður c-ins og
annar maður ef hann fær tilefni til
að hlægja og gleymir þá öllum raun-
um i svip.
Og úr því aö hláturinn bæði lengir
og bætir lífið er það elcki að ófyrir-
synju að minna menn á að nota
þessa góðu heilsubótarlind.
Að fáu þykir kvenfólkinu
meiri ytri prýði en fallegum
skinnkraga eða loðkápu. Skinn-
in geta að vísu verið góð til hlý-
inda þegar kalt er í veðri og eiga
að því leyti fullan tilverurjett.
En þau þykja jafnframt bera
vott um, að konan sem er íklædd
þeim hafi talsverð auraráð og
þeim mun meiri, sem skinnin
eru dýrari.
Síðasta mannsaldurinn hefir
notkun dýrra skinna aukist
stórkostlega og við það hefir
verðið á sjaldgæfum skinnateg-
undum stigið úr hófi fram. En
eigi skyldi maður halda, að
notkun skinnanna sje nýtt fyrir-
hrigði i heiminum. Hún er þvert
á móti æfa gömul og hjá frum-
þjóðum i kaldari löndum er hún
í raun og veru jafn gömul þjóð-
flokkunum sjálfum. Þeir notuðu
skinnin af dýrunum sem þeir
veiddu sjer til matar í fata stað,
Jivi ekki kunnu þeir að vefa
dúka. En sá er munurinn að þá
voru skinnklæðin nauðsynja-
vara, en nú eru þau óhófsvara,
sem þeir gætu vel verið án sem
mest nota þau.
Það eru áraskifti að því hvaða
skinn kvenfólkið kýs lielst. Eftir
sumum skinnum hefir spurnin
verið svo mikil, að legið hefir
nærri að dýrunum sem skinnið
var ai' hafi verið tortímt. Þannig
er um bjórinn, sem í mörgum
löndum hefir verið veiddur svo
ötullega vegna skinnanna að
hann er nær horfinn. Nú er hann
einkum til í Canada og þaðan
koma flest hinna dýrmætu
skinna hans á heimsmarkaðinn.
Þó má geta þess, að kvenfólkið
á ekki eins mikla sök á fækkun
þessa dýrs eins og karlmennirnir,
því skinnið er einkum notað i
Ioðfrakka karlmanna. Safala-
skinn eru líka m jög eftirsótt vara
og er því verðmeira sem litblær-
inn á því er gráblárri. Þá eru
bjarnarskinn, selskinn og sæ-
Ijónaskinn allmikið notuð tii
fatnaðar og er merkilegt hve
lítið fslendingar nota af selskinn-
um i vetrarfatnað þvi þau eru
ódýr. Skinnið af chincilla-kanín-
unni er mjög eftirsótt, kemur
það einkuin frá Ameríku, en á
síðustu árum eru ýmsar Evrópu-
I>að er mjög vandasamt verk að veiða sœljón, ]>vi fiau eru slggg. Hjer sjest
hópur stinga sjer lil sunds. Sieljón eru einkum við slrendur Kaliforniu.