Fálkinn - 18.01.1930, Qupperneq 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
J, •t**' f t ty i;
Bónrlinn i raunum sinum: —
Hjer getur ekkert gróið — jeg get
eins vel hengt mig undir eins.
— Þjer þurfið ekki að gapa svona
mikið.
— Voruð þjer ekki að segja,
læknir, að þjer œtluðuð inn með
töngina?
— Jú, en jeg stend sjálfur hjerna
fgrir utan.
1. gestur: — Þjónnl Eina tylft af
ostruml
2. geslur: — Sama handa mjer.
3. gestur: — Líka handa mjer. En
þcer verða að vera nýjar.
Þjónninn (kallar út í eldhúsið):
Þrjár tylftir af ostrum. Og hafa
eina þeirra n jja.
Adam
son.
78
Hattur
Adamsons
bjargast
— en hvernig
cqprpisnT R 1.0 BOíG -ýg
— Veitingaskálinn — fyrir og
eftir víxluna.
— Mig dreymdi í nótt, Alfreð,
að þú barst mig á höndunum.
— Þá er ekki að furða, þó jeg
sje með harðsperrur.
— Þessi fegurðársmyrsl eru meiri
bjeaður hjegóminn. Nú er jeg búin
að maka á mig fimm krukkum, og
samt er jeg tileygð enn.
— Ila, skilurðii það ekki? Jeg er
að veiða fjallageiturl
Hugsunarsemi.
— /Etti jcg ekki að ná i vctgn
handa yður, herra minn?
— Altaf er maður jafn óhepp-
inn. Lestin er 20 minútum á eftir
ávetlun.