Fálkinn - 22.02.1930, Síða 6

6
F A L K I N N
skilja liana, hún er alþjóðleg. Og
i rauninni er hún bygð á annari
list en leikhúsanna. Vegna þagn-
arinnar verða leikendurnir að
temja sjer annað, til þess að láta
tilfinningar sínar skiljast. En
ekki er ósennilegt, að tallaus
hljóðmynd verði henni skæður
keppinautur, því hljóðið gerir til-
hreytingu og í þessum myndum
er hægt að hafa hljóðfæraslátt
og jafnvel söng. Stóru kvik-
myndafjelögin vestan liafs liafa
líka mörg hætt við að taka þögl-
ar myndir, en framleiða nú ein-
göngu tallausar liljóðmyndir, og
hafa varið ógrynnum fjár til þess
að brevta rekstri sinum í þetta
liorf.
Og margs varð að gæta við
þessa nýju myndatöku. Fyrst og
fremst varð að útiloka öll þau
ldjóð, sem heyrast í sambandi
við myndatökuna en ekki eiga
lieima í myndinni sjáifri. Til
dæmis urðu fjelögin að byggja
ný myndatökuhús gluggalaus og
svo hljóðþjett, að enginn hávaði
að utan kæmist inn meðan verið
var að taka myndirnar. Er frá-
gangurinn á kvikmyndasölunum
að mörgu leyti likur þvi, sem
gerist á sendistöðvum útvarps-
ins. Eftirlitsmaður eða hlustari,
sem situr í öðru lierbergi og lieyr-
ir hljóðið eins og það mundi
hevrast á kvikmyndahúsinu, seg-
ir til ef eitthvað er athugavert,
svo sem hljómblær eða styrkleik-
ur, og þá verður að taka mynd-
ina upp aftur. — Leiðbeinandinn,
sem áður hafði kallara og hróp-
aði skipanir sínar til leikend-
anna, verður nú að þegja eins og
mús, og leiðbeina með bending-
um eingöngu. Og miklum erfið-
leikum var það bundið, að ganga
svo frá ljósmyndavjelinni, að
ekki lieyrðist í henni rokkhljóð-
ið, sem fylgdi gömlu vjelunum.
Reyndu menn m. a. að hafa ljós-
myndara í öðru herbergi en leik-
endurna og láta liann taka mynd-
irnar gegnum glugga, en ekki
reyndist þetta kleyft. Þá var það
ráð tekið, að hafa hljóðþjettar
umbúðir um vjelina.
Einnig varð að haga leiktjöld-
unum þannig, að þau skemdu
ekki endurkast hljóðsinsogsjálfa
myndtökusalina varð að gera
sem líkasta söngsölum, af hljóð-
fræðilegum ástæðum. 1 þvi til-
litidærðu menn líka af útvarps-
stöðvunum.
Má lieita, að kvikmyndafjelög-
unum hafi tekist furðanlega
fljótt að yfirvinna erfiðleikana
og gera hljóðmyndirnar sæmi-
legar.
Við talmyndirnar kom líka
annað til greina. Sumir leikend-
urnir, sem mest kvað að í þöglu
myndunum liöfðu svo slæmt
málfæri, að þeir voru óbrúkandi
í talmyndir. Hefir verið reynt að
bæta úr þessu með því að láta
rödd annars leikara lieyrast í
myndinni en þess sem sjest í
henni. Annar leikarinn leggur til
útlitið en hinn röddina,

Iljer er veriö að taka þögla mynd. Á henni miðri sjúst vatnsrör, sem
rigning er gerð með. Og til þess að ekki sjúist skuggar ú mgndinni, vegnu
sólskins — það er dálítið ónáttúrlegt í rigningu — er Ijóskastari settur
móti sól til að egða skuggunum.
aðsókn vísa. Flestar þær tal-
myndir, sem gerðar hafa verið
hingað til hafa aðeins taltexta á
ensku. En hvað margir hafa
er talmyndin dægurfluga, sem
liverfur aftur? Hvorugu er rjett
að neita eða játa. Þögla myndin
hefir það til síns ágætis að allir
Þetta orgel er einstakt i sinni röð. Það er nofað með þöghun mgndum
og framleiðir allskonar hljóð, sem algengust eru í sambandi við það sem
sjest á mgndunum. Organistinn ,,spilar“ svo eftir því sem mgndin sgnir,
að við eigi. Þegar hún sýnir riðcmdi numn, fier liann hófaglamm úr orgel-
inu og þar fram eftir götunum.
irnar verða altaf að setja hjá og
geta ekki fengið talmyndir á sínu
máli. Og aldrei mundu kvik-
myndafjelögin setja marga texta
við mynd, sem ekki ætti mikla
þeirra mynda full not, þegar
Englandi og Ameriku sleppir?
Og nú spreyta menn sig mikið
á þessari spurningu: Útrýmir
talmyndin þöglu myndinni eða
Sennilegt þykir, að talmyndin
geti aldrei útrýmt leikhúsunum.
Það er annað að sjá lifandi
myndir af fólki, jafnvel þótt
maður heyri til þess, en að sjá
fólkið sjálft.
Hljóðmyndirnar eru komnar
á flest stærstu kvikmyndaleik-
húsin og hefir víðast livar orðið
óhemju aðsókn að þeim. Hvort
það er nýungagirnin sem ]iví
ræður, eða livort hljóðmyndirn-
ar sigra fyrir fidt og alt, erspurn-
ing, sem reynslan verður að
svara.
Poincaré fyrrum forseti Frakk-
lands og forsætisráðherra hefir legið
veikur alllengi og sjer til dægrastylt-
ingar skrifar hann blaðagreinar og
ritgerðir, sem hann vitanlega fær
borgaðar háu verði. Enda veitir hon-
um ekki af aurunum, eftir þvi sem
honum segist frá. Hann segist vera
bláfátækur, og ekki hafa annað sjer
til framfæris en ritlaun sín. Segist
liann liafa látið af forsetastörfunum
fátækari en hann tók við þeim og
ekki var forsætisráðherraembættið
feitara. Nú segist hann verða að
skrifa í ákafa í rúminu — til þess
að geta borgað lækninum!
----x——
Spákerlingar eru ekki nýtt fyrir-
brigði í heiminum. En nú er ný teg-
und spákerlinga og -karla komin upp
i Berlín. Þetta fólk stendur á götu-
hornum með bundið fyrir augun og
spáir liverjum sem hafa vill og mis-
munandi miklu og góðu, eftir því
livað menn vilja borga mikið fyrir
upplýsingarnar um framtiðina.
----x----
f Noregi bar það við fyrir nokkru
að örn hremdi silung og flaug með
hann. En silugurinn hefir orðið of
þungur því brátt lægði örninn flugið.
Seinast sást örninn hverfa undir
vatnsborðið. Staðfestir þetta þá trú,
að ernir geti ekki losað klóna úr
fiski, sem þeir hafa hremt.
f Hollywood eru 60.000 „statistar“
sem ekki hafa atvinnu meira en
viku á mánuði hverjum — mesta lagi.
Hinn tímann verða þeir að lifa í
voninni um að verða frægir kvik-
myndaleikarar.
----x——
Breskur læknir liefir fundið upp
nýtt ráð við kvefi. Það er nokkurs-
konar lampi, sem hann lætur inn í
nefið á fólki — og eftir nokkrar sek-
úndur er kvefið liorfið.
í litlum bæ i Mexikó var nærri
búið að kviksetja mann. Til allrar
hamingju varð þó ekki úr því. Ein-
liverra orsaka vegna brotnaði kistan,
er hún var látin í gröfina. Rankaði
þá „líkið" við og klifraði sjálft upp
úr gröfinni. En allir nærstaddir
hlupu sem fljótast í burt, það er að
segja, öll líkfylgdin nema kvenfólkið,
þvi það fjell alt í öngvit.
----x-----
Bókasafn Newtons var nýlega
selt á 30,000 sterlingspund. Safnið var
858 bindi og 83 þeirra voru með
með ýmsum athugasemdum, sem
hann sjálfur hafði skrifað,