Fálkinn - 22.02.1930, Side 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
. .núsbóndinn: Þennan fugl þejcki
jey.
Konan: Já, þaö var hann sem
seldi þjer varöhundinn í vikunni
sem leið.
— Hversvegna ber slúlkan fram
matinn meö hattinn á höfðinu?
— IJún segist ekki vera ráöin i
hvort hún verði áfrarti.
— Geföu mjer tíu aura, jeg ætla
að vigta mig.
— Jeg hefi ekki nema fimm aura.
— Þaö gerir ekkert. Jeg marg-
falda bara þyngdina með tveimur.
— Nú hefir lirukdssamaðurinn
fengið sjer bil/svo að nú getum við
ómögulega losnað við hann.
Adam-
son.
83
Adamson
lendir i
flutninga-
vandrœðum.
Þetta eru skrítin baðfötl
Já, jeg vil ekki sólbrenna.
— Eruð þjer búinn að ná taki á mjer, Ilansen?
— Já, verið þjer óhrœdd, frú, jeg er gamall hval-
veiðamaður.
í danssalnum:
— Æ, viljið þjer eklci gera svo vcl,
að dansa einn dans við hanamömmu.
Æ — hún er orðin krókloppin á fót-
unum.
— Jeg verð því miöur að láta yður
vita, að þetta kaffipund, sem jeg
keypti hjá yður, var laklega vegið.
— Það var leiðinlegt. Jeg vóg það
á móti sjerpundinu, sem jeg keypti
af yðurl
Ný hugvitssemi.
— Þetta nýja línbrjóst tryggir eig-
andanum, aö hann þurfi aldrei að
láta sjá blett á skyrtunni, Iwersu
lengi, sem miðdegisverðurinn stend-
ur.