Fálkinn - 03.05.1930, Qupperneq 5

5
Sunnudags hugleiðing.
Trúuðum er all mögnlegt.
Mark. 9, 24.
Trúaður maður þekkir van-
latt sinn. Hann veit, að kraftar
lans 11 a ekki nema að lágu marki
hann verður að láta sjer
i)ao lynda. Hann trúir eklci á
mátt
sinn og megin, en liann veit,
£ a« hans ráð er í hendi æðri
,01'sjónar, sem enginn hlutur er
.jnáttugur og sem alla hluti ger-
vel. Og þegar hann stendur
«agnvart þeim viðfaugsefnum,
0111 hann sjálfan brestur gelu
i1 ráða fram úr, flýr hann í
3111 °S ákalli til hinnar almátt-
0Sn torsjónar og biður um hjálp.
8 ef þæn iiails er einlæg og
l)r°ttin af nægri trú, þá fær hann
b*nheyrslu.
2j ^tarkúsarguðspjalli 9, 17—
f L^?eSlr frá því, er ógæfusamur
ga Ir kom á fund til Jesú með son
lj n> sem haldinn var einum
•'ggilegasta sjúkdcmnum, sem
j Jonn þekkja. Og Jesús læknaði
j,ann, lJvi að hann fann hinn ein-
Vltja föður hans. Faðirinn
du* re^nt 011 l)au ráð er lionum
. ’ ju 1 hug, en er það var áraug-
j^slaust, þá fór hann á fund
fu og fjekk bænheyrslu.
er f ^ert málefni lijer i lieimi
v .joreldrunum hjartfólgnara en
crð barnanna þeirra. Og oft
sei það við, að foreldrarnir
anha uppi ráðalaus um þetla
m^jefni. Máttur þeirra er of lítill
, Pess, að koma þvi fram, sem
_ enn finst nauðsynlegt börnun-
1 hæði í líkamlegum og and-
SUrn efnum. Og hversu margir
leldrar fyllast ekki kvíða, þeg-
1 .uau missa börnin undan hand-
fa.S*u Slnni og verða að láta þau
fún-^rá s-jer llt 1 heimiun, til þess
lo'\i óhram án handleiðslu og
heininga foreldranna.
t faðirinn, sem sagt er frá í
J Xjanuni> fór með barn sitt til
/su- Það.ættu allir foreldrar að
0j!a' I heilagri skírn fara for-
e.(1arnir með hörnin til Jesú og
jj. .n þáttur uppeldis harna í
jýstnum löndum, er sá, að kenna
1 rnunum kristin fræði, svo að
sj u goti endurnýjað skirnarheit
s. 1 fermingunni. En er þetta
(I. noum nema ytri siðir, án
ljcPri. hugsunar. Eru ekki mörg
að,n)ih svo, að þau gleymi því,
ínnræta hörnunum hina lif-
anjh h'ú á Cxuð?
j. esils sagði um börnin, að þeim
brjlði. Guðs ríki til, og hann
, iudi einnig, fyrir áheyrendum
sl Uln’ að þeir þj'rftu að taka
‘auaskiftum og verða eins og
þ In’ til þess að öðlast Guðs riki.
q! arn, sem foreldrarnir fela
öðp1 ^eSar í aesku, svo að það
un US* truna á hann undir eins í
Pvextinum, er hamingjusamt
V(;rn’ l)ví að það kynnist þeim
ni.j’!’ Sei11 það á að ganga og mun
áriU i^^’Sja út af honum ]
111 HÖlg;
þegar
-x-
FÁLKIN N-
Glaður æskulýður.
Það er ekki langt síðan gamla
fólkið hafði fyrir sið að gretta
sig og fitja upp á trýnið, þegar
unga fólkið var að iðka íþróttir.
Það þótti svo sem skammar nær
að taka sjer eitthvert ærlegt vei’k
í hendur en vera að þessu íþrótta-
fikti. Eða þá að hvíla sig. Svo
breyttist þó þetta nokkuð ogfólk-
inu þótti ekki nema sjálfsagt að
ungir piltar iðkuðu íþróttir. En
kvenfólkið? Nei, þá tók nú í
hnúkana, þegar kvenfólkið fór
að gefa sig í slíkt!
Það var nú i þá daga. En nú
er öldin önnur, sem betur fer.
Slaða konunnar er lxreytt í mann-
fjelaginu, og nii hafa allir skilið
þann einfalda sannleika, að ef
karlmönnum er liolt að stæla og
lierða líkama sinn þá er kven-
fólkinu það ekki síður þörf. All-
ir er farnir að skilja, að heil-
brigð sál og liraustur líkarni
verður að fara saman. IJver sá,
sem gerir sjer ljóst það nána
samband, sem ávalt vei'ður að
vera milli andlegrar og líkam-
legrar heilbrigði skilur þctta. Og
þessvegna eru íþrótirnar orðnar
vinsælar og þykja sjálfsagðar.
Ríkisvaldið leggur þeim lið, blöð-
in veita íþróttafrjettum rúmgotl
])láss. Og unglingur, sem ekki
iðkar iþróttir er orðinn að ein-
kennilegu fyrirbrigði.
í sambandi við þetta er gamán
að líta á myndirnar, sem
þessari grein. Hún sýnir, að með-
al stórþjóðanna, og það hjá þeirri
af þeim, sem styi'jöldin ljek
einpa liai’ðast, er lögð stund á, að
efla líkamlega heilbrigði kven-
fólksins og ryðja því nýjar braut-
ir í atvinnu.
í gamla daga töluðu rnenn uin
Frakka, sumpart með gremju og
sumpart með aðdáun. Mönnum
var Ijóst að þjóð þessi var af göf-
ugu bergi hrotin og hámentuð,
en gramdist ljettúðin í frönsk-
unl siðunx og þóttust sjá auðsæ
á þjóðinni. Styrjöldin hefir sýnt,
að síðastnefnda ásökunin var ó-
rjettmæt. Engin þjóð har jafn
þungar b}rrðár í ófriðnum eins
og Frakkar. Og síðan styrjöld-
inni lauk er ekki hægt að ásaka
Frakka um hóglífi. Þjóðin skil-
ur eins vel og aðrar, gildi líkams-
ræktar og aldrei hefir þetta sjest
betur en á síðustu árum. íþrótta-
líf Fraklca stendur alls ekki að
baki íþróttalífi annara þjóða. En
það er sláandi sönnun fyrir gildi
íþrótta, að einmitt þær tvær þjóð-
ir, sem liarðast urðu úti i styrj-
------q
Skólaskipið ,,Alcyon“.
öldinni, Þjóðverjar og Frakkar,
skuli leggja svo mikla áherslu á
líkamsræktina eins og þeir gera
nú.
Alstaðar um Frakkland rísa
upp íþróttaskólar, sem safna að
sjer æskulýðnum. Sem dæmi má
taka bæinn Lorient. Þar hefir
sjóliðsforingi einn kom upp í-
þróltaskóla fyrir kvenfólk og í
sambandi við liann gert eftlr-
tektarverða tih’aun sem fólk mim
veita mikla atliygli.
Monsieur Herhert, svo heitir
maðurinn, liefir fest kaup á
skólaslcipi — fyrir ungar stúllc-
ur! Skipið er fallegt og vandað
en Pskijisböfuinni <?r enginn karl-
fylgja merki úi'kynjunar og hnigjiunar