Fálkinn - 17.05.1930, Blaðsíða 12

12
P X L K I N N
Skrítlur. Adam-
son.
Ó5
íi
— Hefir hún Peíra sagt fyrri unn-
ustanum sínum upp?
— Já, liún hefir fundiö annan, sem
er skjólbetri.
Adamson
gefst upp ftjrir
ofureflinu.
— fíet jeg ekki gert ncitt yöur til
huggunar, maöur minn.
— Jú, mjer þætti vœnt um, ef
presturinn vildi segja dómaranum,
aö þaö hefði veriö hann, sem framdi
innbrotiö, en ekki jeg.
— Er hann frændi ekki vænn, aö
gefa þjer járnbrautina?
— Jú, vitanlega. En til hvers ættu
frændur annars aÖ vera?
' ____d ;
— Meðalið er afar ramt á bragöiö,
svo aö þjer verðið aö drekka glas ]
af vatni á eftir, til þess aö skola
munninn.
— En hvaö á jeg svo að drekka þar
á eftir, til þess aö taka af vatns-
bragðiö?
— Hversvegna kemur þú meö
tvær könnur undir mjólkina?
— Af þvi aö hún mamma biður
þig um, aö blanda ekki mjólkina en
láta vatniö í aöra könnuna og mjólk-
ina í hina.
— Og eruö þjer nú viss um, að
þessi varalitur liti ekki frá sjer?
— Búðarpilturinn minn hefir víst
ekkerl á móti þvi, að þjer reynið þaö.
— Hvað er að þjer, móöursystir?
— Jeg misti gervitennurnar mínar. Kafaðu og vittu hvort þú hcyrír nokkuö. Það skrölti svo
poðalega i þeim áður en jeg misti þær.