Fálkinn - 09.08.1930, Blaðsíða 5

F A L K I N N
5
Snnnudagshnoleiðing.
---x-*——
Sá, sem þjónustu hefir á
hendi, gæti hennar eftir
þeim mætti, sem guð gefur
honum, svo að guð i öllum
greinum vegsamist fyrir Je-
súin Krist. (1. Pjet. 4, 11).
Af þessuni orðum postulans
má ráða það, að hann gerir ráð
fyrir ]iví og ætlast til þess, að
hver maður hafi eitthvert æfi-
starf á hendi og þegar liann kall-
ar starfið þjónustu, þá minnir
hann á að vjer eigum að þjóna
guði með öllu þvi, sem vjer ger-
um. Postuhnn mundi hafa litið
svo á, að það væri ókristilegt
að vilja ekki hafa neina þjón-
ustu á liendi, vilja ekki leggja
fram krafta sína til einhvers sem
er nytsamt og gott. Það fylgja
hverjum mánni líkamlegar
þarfir, sem kostar árevnslu að
hæta úr, svo þegar af þessari á-
stæðu er hverjum manni skylt
að hafa eitthvert starf með
höndum, hann hefir engan rjett
hvorki frá guði nje mönnum til
til að heimta að aðrir hæti þarf-
ir hans, svo framarlega sem hann
getur það sjálfur. öll sú óheit á
vinnunni, sem er svo algeng, að
minsta kosti Jieirri, sem kostar
verulega áreynslu, bendir því í
rauninni á ókristilegt hugarfar
og glevmsku á þeirri skyldu að
þjóna guði. Það ér því í raun og
veru alvarleg sjón, að mæta dags
daglega mönnum með fullum
kröftum sálar og líkaina, sem
ganga iðjulausir dag eftir dag
og ár eftir ár og hugsa sjer ekki
hærra eli svo að'láta aðra bæta
þarfir sínar. Þeir þjóna engum,
ekki sjálfum sjer, ekki mönnum
og allra síst guði.
Þegar postulinn minnir oss á
þá þjónustu, sem vjer allir erum
kallaðir til, þá er hann ekki að
gylla þjónustuna fyrir oss með
þvi, að heila oss svo og svo mikl-
um jarðneskum hagsmunum,
hann mundi helst hafa kosið,
að meðvitundin um velþóknun
guðs í trúmenskunni væri oss
hin dýrmælustu laun. Það er því
ekki annað en glej'mska á liinni
æðstu liugsjón þjónustunnar að
hugsa fyrst og seinast um það,
hvern arð hún géfur í aðra hönd
og hvernig hann megi verða sem
oiestur með sem minstri á-
reynslu. — Minstu þess þá, hver
sem þú ert að þú ert af guði sett-
l*r í þennan heim til þess að liafa
þjónustu á liendi, en að það er
ekkert aðalatriði hvort luin er
há eða lág, mikils eða lítils met-
hi af samferðamönnum þinum,
orðsöm eða afkomulítil, heldur
hitt hvort þú rækir hana eins
°g frammi fyrir augliti guðs og
hefir von um að hann muni veita
hjer trúrra þjóna laun. Reyndu
hl að finna gleði í þjónustunni
Hver sem hún er, sú gleðin verð-
FRÁ SÚDAN,
þar sem menningin er að ryðja sjer til rúms.
^UJKUlÁ -Á
PortSaid

SJílNSlf

ö/íity.v

Cup.-To’
En ])ó að menn
jl _til fiiíl's
fengið nákvæmar^d«W a/ A/r//c“ með Sfdan (i dekkrí !itK °r"T'
, ,staðimir, Khartum og Omdurman, sem nu eru blom-
toliu íhuanna 1 \egar borgir, sjást í landinu norðaustanverðu.
Blálandi, liefir
mönnunum í Súdan á árunum
hinum gamla lieimi þó tekist
með valdi sínu og áhrifum að
skapa smámsaman skipulegt
þjóðfjelag og koma röð og reglu
á í Súdan. Það er nú orðið langt
síðan Evrópa varð
ótta slegin við
fregnirnar um
hryðjuverk hins
vitstola Mahdis, er
nann framdi vegna
trúarofstækis síns
og fylgifiskasinna.
Súdan var einn
þeirra staða, þar
sem þrælaverslun-
in lijelst lengst við
lýði. Það liefir
meira að segja
ekki enn tekist til
fulls að útrýma
þeim ósóma í Sú-
dan frekara en
raunar víða ann-
arsstaðar í heim-
inum. En opinber-
lega hefir þó verið
gengið milh hols
og höfuðs á þræla-
verslun og þræla-
haldi og svertingj-
arnir vita að rjett-
ar og laganna
sverð vofir yfir
milli 1870 og 1880. Starf það,
er liann inti af höndum í þessu
efni um 5 ára skeið, mun ætíð
halda nafni lians á lofti. En hann
Minnismerki Gordons hershöfðingja í Khartum.
Súdan er griðarstórt land, sem
nær yfir að minsta kosti 5 milj.
ferkílómetra -áf hinu geysilega
landfíæmi Afríku. Að norðan-
verðu við það er evðiniörkin Sa-
hara og Nílarfljót-
ið rennur um það
að austanverðu.
Súdan, land svert-
ingjanna eða Blá-
land, er allfrjó-
samt og vel rækt-
að og íbúatalan er
álíka og í Þýska-
landi, um 60—70
milj. Að vísu eru
ekki til áreiðan-
legar tölur um
íbúafjöldann þrátt
fyrir framfarir
vorra tíma, því að
Evrópu - þjóðirnar
hafa einnig náð yf-
irráðum jdir hin-
um viltu og her-
skáu ættbálkum
Múhameðstrúar-
manna, sem húa í
Súdan.
hverjum þeim, sem verður ber
að þrælaverslun.
Það var hinn frægi hersliöfð-
ingi, Gordon, sem gekk til fulls
milli bols og höfuðs á þrælakaup-
ljet líka að lokum lífið sjálfur i
Súdan. Árið 1881 reis upp nýr
Malidi í Súdan, foringi, sem liafði
vit og lagni til þess að færa sjer
í nyt trúarofstæki Múhameds-
manna. Hann kallaði þá til þess
að heyja „hið heilaga stríð“ og
til þess að berjast fyrir rjetti sín-
um til þrælahalds. Sjálfur var
þessi foringi, Muliamed Alimed
hjet hann, meðal þeirra manna,
sem vissu, hvað þrælaverslunin
gat gefið í arð. Hinum „vitstola
Mahdi“ eins og hann var nefnd-
ur, tókst að koma á stað ein-
hverri þeirri ægilegustu hreyf-
ingu, sem sögur fara af. Að þvi
er villimensku og óheyrilegt
framferði snerti var hann og
Svertingjar bíinir til þess að stiga
„sólardansinn". Maðurinn í miðið
er 7 feta hár.
fvlgifiskar hans líkastir ind-
versku uppreisnarmönnunum
og foringja þeirra, Nana Sahib
árið 1856-—,57. Egyptar reyndu
að veita honum viðnám, en
]>eir voru sigraðir. Þá sendu
Englendingar hinn margreynda,
ágæta hershöfðingja, Charles
Gordon, til Súdan aftur, en hann
varð inniluktur og einangraður
í borginni Khartum, sem honum
lókst að halda á sínu valdi í 10
mánuði með því að verjast þang-
að til bókstaflega enginn var eft-
ir af mönnum hans. Kitcliener
ur áreiðanlega hollust og ending-
arbest. Minstu þess, sem Jesús
sagði að sjer bæri að vinna verk
þess, er sendi hann meðnn dagur
væri, og reyndu til að nota á
sama hátt þinn stutta og stopula
æfidag. Þá mun blessun guðs
fylgja starfi þinu hvert sem það
er og' þá mun hann af náð sinni
launa þjer sem trúum þjóni. í
Jesú nafni. Amen.