Fálkinn - 09.08.1930, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
-x--
— Þurfið þjer virkilega tvö kerti
til að lesa við, Maria?
— Yður skjátlast frá. Kertið er
ekki nema eiti, en jeg hefi skorið
það sundur í miðjunni.
— Má jeg trúa yður fyrir því, að
það væri hœgt að fylla heila bók
með þvi, sem jeg ve.it um bifreiða-
akstur.
— Já, og með því sem þjer ekki
vitið um bifreiðaakstur mœtti fylla
heilan spítala.
— llvað eigum við að gera við
þetta? Ekki eigum við neinn garð-
inn.
— Nei, en fólkið á neðri hæðinni
hefir útvarpstæki.
Adam-
son.
104
Adamson vill
láta bjarga sjer,
en almennilega.
Ljónið: —
— Ef það væri ekki þessi bannsett
blikkplata á honum. væri jeg búinn
að jeta hann fyrir löngu.
— Geturðu dansað eftir nýustu
tisku?
— Nei, mig svimar svo þegar jeg
reyni það.
— Fyrirgefið þjer, þjer hafið víst
ekki sjeð fótknöttinn okkar?
— Haldið þið kannske að jeg hafi
g'.eypt hann?
— Jeg er ekki eins hræddur við
neitt og að verða grafinn lifandi.
— Það skulið þjer ekki vera
hræddur um. svo leuni sem þjer er-
uð undir minnt umsjá.
— Hugsaðu þ:er Pjetur, þeir segia
að það sje tuttugu og ein miljón
stjörnur í himingeimnum!
— Já, jeg hcld að maður sjái það.
— Jeg gaf þjer aura fyrir að-
göngumiða á bió, — hversvegna
ferðu ekki.
— Af því að mjer finst alveg eins
gaman að horfa á ykkur,