Fálkinn - 27.09.1930, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
X-
—-- Að hugsa sjcr að geta verið
svona forvitinn. Stendur ekki frú-
in þarna og er að tesa brjefin hús-
bóndans.
— Hjerna er götusöngvari, sem
spyr hvort húsbóndinn vilji ekki
rjetta sjer hjálparhönd.
— Ómögulegt. Segið honum að
jeg syngi ekki.
Adam-
son.
111
Adamson kann
að ueiða\á flugu

— Fyrirgefið þjer, hvað kostar
hárklipping hjer?
— Eina krónu.
Ástfangni tannlæknirinn.
Hún elskar mig af öllu hjarta —
með sársauka.
— Og rakstur?
—- Þrjátíu og fimm aura.
— Þjer þurfið ekki að stöðva
skipið, skipstjóri. Látið þjer bara
hattinn sökkva.
— Hvenær er þessi póstkassi
tæmdur?
— Póstkassi? Altaf heyrir maður
eitthvað nýtt. Nú hefi jeg verið hjer
i þrjátíu ár og ekki haft hugmynd
um, að þarna væri póstkassi.
— Heyrið þjer, Stína. Hvað hald-
ið þjer að hafi orðið af honum
Pjesa.
— Jeg veit ekki. Jeg hefi ekki sjeð
hann siðan hann hjálpaði mjer við
að brjóta saman gólfteppið.
— Viljið þjer þá gera svo vel að
Aðstoðarmaður töframannsins:
— Jeg finn því miður hvergi gull-
fiskana, en hjerna er dós með nið-
ursoðnum laxi.
Hún: — Jeg þekki sjómennina,
þeir eiga kœrustu í hverri höfn. •
Hann: Það er ósatt. Jeg á enga í
Buénos Aires.