Fálkinn - 11.10.1930, Blaðsíða 5

F A L K T N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Eflir Pjelur Sigurðsson.
Niðurl.
„Myrkur grúfir yfir jörðinni
og sorti yfir þjóðunum“. Mvrkr-
ið er: liatur, stríð, siðspilling,
glæpir, rangsleitni í viðskiftum
og alt óheilnæmið í fjelagslífi
þjóðanna. Sundurliðað er and-
lega myrlcrið þetta:
„Því að mennirnir munu verða
sjergóðir, fjegjarnir, raupsamir,
lirokafullir, lastmælendur, for-
eldrum óhlýðnir, vanþakklátir,
vanheilagir, kærleikslausir, ó-
haldinorðir, rógberandi, bindind-
islausir, grimmir, ekki elskandi
það sem gott er, sviksamir, fram-
hleypnir, ofmetnaðarfullir, elsk-
andi munaðarlíf meira en Guð,
og liafa á sjer yfirskyn guð-
hræðslunnar“. 2. Tím. 3, 2—5.
Þetta er myrkrið, sem „grúfir
yfir jörðinni“. Myrkrið er and-
stætt ljósinu og Ijósið samþýðist
ekki myrkrið. Til þess að geta
skinið sem „himinljós í heimin-
um“, verður þú að vera andstæð-
ur öllu þessu ljóta, sem hjer var
talið upp. Sjálfselska er myrkrið,
elska til náungans er ljósið; fje-
girndin er myrkrið, gjafmildi er
ljósið; raup er myrkrið, auðmýkt
er Ijósið; hroki er myrkrið, lítil-
læti er ljósið; lastmæli er myrkr-
ið, falleg og göfug orð eru ljósið;
óhlýðni er myrkrið, hlýðni og
undirgefni er Ijósið; kærleiks-
leysi er myrkrið, kærleikurinn
er ljósið; ósannindi og svilcsemi
er myrkrið, orðheldni og sann-
sögii er ljósið; rógburður er
myrkrið, að tala vel um aðra er
ljósið; bindindisleysi og grimd
er myrkrið, bindindissemi og
miskunnsemi er ljósið; elska til
heimsins er myrkrið, elska til
hins góða er ljósið; sviksemi,
prettir, framhleypni, ofmctnaður
og elska til munaðarlífsins er
myrkrið, en trúfesti, hógværð,
stilling og elska lil Guðs er ljós-
ið; yfirskin guðhræðslunnar er
myrkrið, en kraftur guðhræðsl-
unnar er ljósið.
Þetta er nú orðin þreytandi
upptalning, kæri lesari. Það er
lika þreytandi að láta, þó ekki
sje nema klæðslcera, mæla sig.
En með þessum yfirgripsmikla
mælikvarða, sem hjer fer á und-
an, getur þú rannsakað og próf-
að þig sjálfan og sjeð, hvort þú
lifir í myrkrinu og ert myrkrið,
eða, livort þú ert „brennandi og
skínandi Iampi“ — „ljós heims-
ins“. Trjeð þekkist á ávöxtunum
og ljósið skilur sig frá myrkrinu.
Sá drottinn, sem uppvekur hina
dauðu, kallar: „Stattu upp, sldn
þú“. Ekkert er indælla en að
skína fyrir drottinn sinn, að færa
öðrum Ijós lífsins og birtu sann-
leikans. „Vakna þú ,sem sefur,
og rís upp frá dauðum, og þá
mun Kristur lýsa þjer.“ Þeir, sem
ganga hjer í ljósi Krists og lýsa
þannig öðrum, leiða marga til
f ’
Lægri dýrin.
Sundurnöguð Irjúgrein eftir Suður-
Ameriska skordýrategnnd. Það tek-
ur skordýrið aðeins fárra tíma vinnu
að naga greinina sundur.
rjettlætis. Þeir „munu skína eins
og ljómi himinlivelfingarinnar,
eins og stjörnur himins um aldur
og æfi“.
Ó, þú eilífa lífsins ljós! Skín
þú í allri þinni dýrð inn í fylgsni
sálar minnar og gerðu mig að Tordýfill að
Ijósi heimsins. ,
verki. Hann vellir á uudan sjer kögli, sem er mörg hunUf-
uð sinnum þyngri en liann sjálfur.
„Maðurinn er mælikvarði allra
hluta“. Þannig mæltu hinir fornu
grísku heimspekingar og enn í
dag gildir þessi setning, þegar
vjer viljum gefa til kynna, livort
einhver hlutur sje stór eða lítill
eða hvort einhver skepna sje
veik eða sterk, vitur eða heimsk.
Vjer tölum um hið geysimikla afl
fílsins og berum það þá ósjálf-
rátt saman við vora eigin krafta,
og vjer tölum um smæð skor-
dýranna af því að við berum þau
saman við vora eigin líkams-
stærð.
En nú skulum við reyna að
leysa oss undan áhrifum setning-
arinnar: „Maðurinn er mæh-
kvarði allra liluta“ og hugsa oss
í staðinn t. d.: „Tordýfillinn er
mælikvarði allra hluta“ og sjá,
hvað sú breyting hefir í för með
sjer.
Neðsta myndin sýnir tordýfil,
sem er að velta stórum kögli af
mykju yfir veginn til þess að
koma honum fyrir utan á vegar
brúninni. Frá sjónarmiði manns-
ins er köggullinn lítill og vegur
404 gr., en þegar vjer gætum að
því, að tordýfillinn er aðeins 17
mm. langur og vegur sjálfur J/2
gr., þá sjáum vjer, hvílíka feikn-
ar krafta þessi litla skepna þefir
í samanburði við stærð sína, að
geta flutt úr stað hlut, scm er
808 sinnum þyngri en likams-
þungi liennar sjálfrar. Hugsum
oss, ef maðurinn væri tiltölulega •
svona sterkur.
Fjölvíða annarsstaðar sjáum
vjer Iík dæmi hjá skordýrunum
um framúrskarandi aflraunir í
samanburði við likamsstærð
þeirra.
Á einni myndinni getur að lita
verk tveggja skordýra, sem eiga
heima i Suður-Ameriku. Á fáum
tímum liafa þessar fárra cm.
löngu bjöllur nagað í sundur
greinina, sem er iy2 cm. í þver-
mál. Verkið fremja þær með efri
skoltunum, sem eru afar kröft-
ugir. Tilgangurinn með því að
naga greinina i sundur er sá, að
kvendýrið gæti orpið eggjum
sínum í greinina, þegar hún er
nöguð í sundur og dottin til jarð-
ar. En sjálft á trjeð, sem eftir
stendur, að veita lifrunum nær-
ingu, er þær koma úr eggjunum.
En það eru fleiri dýr en slcor-
dýrin sem liafa alveg óeðlilega
mikla krafta. Þannig er það t. d.
alkunnugt, að lokunarvöðvi skel-
fiskanna er afskaplega sterkur.
Þannig lítur geitungurinn út í smásjá.
Skelfiskur ktemmir skeljunum utan um fótinn á vað-
fugli og heldur lionum föstum.