Fálkinn - 21.02.1931, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
Skrítlur.
Hversvegna er drengurinn gkk-
ar i svona skrítnum köflóttum föt-
um?
■ Til þess að fólk geti sjeð, að
hann er sonur okkar.
Slöktu Ijósið, A'lfredí
Alveg?
{-b—-
— Halló, er það útvarpsstöðin?
Viljið þjer ekki biðja söngvarann að
syngja ekki svona hátt — hann vek-
mína sjálf það sem eftir er dagsins.
Adamson er
lítill og það
kemur sjer vel i
hnefaleiknum.
Hjá Eskimóum.
— Aldrei hafa jólalcertin verið
eins góð á bragðið og núna.
ur börnin.
■ ■— Brunaliðsmaður. Þjer megið til
að bjarga Rembrandtinum mínum.
— Sjálfsagt, í hvaða herbergi sef-
ur hann?
Gœttu að þjer, Jón. Þú skvettir
a mig.
Balletdansmœrin, sem er að 'læra
á skíðum.
— Nú er ekkert eftir til að þvo
upp, svo að jeg má víst eiga vinnuna
— Andstœðingur yðar vill vera i
30 metra fjarlœgð og nota skamm-
byssur.
— 30 metra fjarlœgð samþykki
jeg. En jeg vil helst nota korða. ..
Þú ivttir að sjá lwernig þeir
þjóta áfram á skautunum en jeg bíð
hjerna, krókloppinn á fótunum.
Á kvikmyndasýningu.
— Mjer finst þessi ungi maður,
sem leikur aðalhlutverkið vera alveg
afleitur.
Það er sonur minn.
— Nú — Það er vitanlegá leik-
stjórinn sem á sökina.
— Hann er maðurinn minn.
— Ja, svo. En hann getur náttúr-
lega ekki 'við neitt ráðið, þegar hann
fœr gjörónýtt leikrit til að sýna.
— Það skrifaði jeg.