Fálkinn - 20.06.1931, Síða 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
n MfH t J
— Komdu hjerna, kunningi. Þá
ska'. jeg hjálpa j)jer á fætur.
Adamson.
146
II
Adamson er
brjóstgóður.
— Hegrðu Lárus. Það er komiö
svo mikið vatn í bátinn, að jeg hehi
jeg verði að taka úr negluna, tij þess
að sjá hvort það rennur ekki út.
riítUAtt
— Er jeg ekki manneskja, elsku
Tómas?
— Jú, engillinn minn.
ÆFINTÝRIÐ.
— „Og svo lifðu þau í farsæld og
velgengni til œfiloka".
— Giftust þau þá aldrei?“
Óli litli: — Mikil ósköp af vindi
hljóta að vera í þessum manni!
— Það kemur ekki til mála, að jeg
láti nokkurntíma framar ginna mig
til að koma upp í flugvjel aftur!
— Þegar þú ert að jagast, Soffía,
þá ætturðu að minsta kosti ekki að
að vera að berja stólinn samtímis.
Hvað heldurðu að nágrannarnir
hugsi?
rtt/fíl C }
— Heyrðu, Musi, Hvað ertu nú að
gera?
— Jeg er að æfa mig undir skemti-
ferðina á morgun. Þeir spá rigningu.
— Eru þetta alt börnin þín?
— Ertu frá þjer. Jeg á ekki nema
tólf af þeim.
— Blessaðir slökkvið þjer ekki eld-
inn á meðan. Jeg þarf að skreppa
heim og ná mjer í meira af kvik-
myndaræmu.
SÖNGKONAN (sem er að æfa lúut-
verkið í „Othello"): Það er margt
gott í þessu hlutverki, en getið þjer
skýrt fyrir mjer, hversvegna Othello
kyrkir mig í síðasta þætti?
LEIÐBEINANDINN: Nei, mjer er
óskiljanlegt hversvegna hann gerir
það ekki strax ( fyrsta.
J