Fálkinn - 30.01.1932, Síða 10

10
F Á L K I N N
Er búið lil úr bestu efnum sem til
eru. Berið það saman við annað
smjörliki og notið siðan það sem
yðúr líkar best.
IHÍLARAVOBDB
i VB66FÓBUB
Landsins besta úrval.
jj „Sirius“ súkkulaði og kakó- |
y duft velja allir smekkmenn. Q
FEGVfíST Stúlkan, sem myndin
I HEÍMJ hjer að ofan er af, er
-------- talin fegurst allra þeirra
ungu kvenna, sem dansa og syngja
á fjölleikahúsum stórborganna.. Hún
heitir Lucie Miller og er amerí-
könsk. Paramount-kvikmyndafjelag-
ið notaði sjer þennan dóm, sam-
stundis og hann varð heyrendum
kunnur, og rjeð hana fyrir ærið fje
til þéss að taka þátt í úrvalssýn-
ingu, sem það tók á kvikmynd.
----------------x----
LÁTIÐ ÞIÐ MANNINN í norsku
YKKAR f FRIÐI.-------blaði stend
--------------------- ur grein sú,
sem hjer fer á eftir. Þar er margt
hyggilega sagt, en vitanlega má eigi
siður leggja eiginmönnunum á hjarta
að eita ekki konuna sína á rönd-
um, en konunum að elta mannainn.
„Hóf er best i hverjum hlut“, segir
máltækið. — En greinin er svona:
Einn leiðinlegan nóvemberdag
vorum við saman komnar í súkku-
laðidrykkju, nokkrar frúr í Osló. En
okkur leið vel og við ljetum dæluna
ganga og margt bar á góma.
— Hversvegna komið þjer aldrei
á skrifstofuna til mannsins yðar,
sagði ein af eldri frúnum við mig.
Maðurinn minn er verkfræðingur.
— Jeg hefi gert mjer að reglu að
gera það ekki, svaraði jeg. Og vit-
anlega gaf þetta tilefni til ítarlegrar
rökræðu. Og þó undarlegt megi
heita voru flestar frúrnar á móti
mjer.
Við borðum árbít saman kl. 8Y2,
eins og svo mörg hjón í Osló. Siðan
fer hann á teiknistofuna sina og
menn hinna til sinna slarfa, á lækn-
isstofuna, í verslunina og því um
líkt. Miðdegisverðurinn er borðað-
ur kl. 3—4. Og hvað hefir konan
svo að gera á skrifstofuna til manns-
ins síns á milli? Er erindið svo á-
riðandi, að það geti ekki beðið
þangað til hann kemur heim að
borða?
— En kemur þá aldrei fyrir, að
þurfið að líta inn til mannsins til
þess að fá hjá honum peninga?
spyr önnur frú.
— Jú komið getur það fyrir, en
þá hringi jeg og segi honum, að jeg
verði fyrir utan skrifstofuna eftir
5 eða 10 minútur. Jeg tek timann
svo ríflega, að hann þurfi ekki að
híða eftir mjer fyrir utan. Hann hitt-
ir mig þegar hann kemur út, af-
hendir mjer peningana, kveður mig
og fer.
Mjer l'inst heldur ekki viðeigandi
að hringja til hans að óþörfu, hringi
aðeins ef það varðar eitthvað, sem
ekki getur beðið þangað til hann
kemur heim — annars aldrei. Mjer
finst það lika mesti ósiður, að fara
til hans rjett áður en vinnutiminn
er á enda.
Þá gripur ein frúin fram í: — Jeg
fer altaf til mannsins míns þegar
hann ætlar að fara að fara heim og
ek með honum heim í bílnum. Það
gera börnin okkar líka. (Frúin á
heima örskamt frá læknisstofu
mannsins síns og ætti þvi að kom-
ast gangandi og börnin ekki síður).
— Aumingja læknirinn, hugsaði
jeg, — hvernig skyldi honum þykja
að hafa konuna sina og krakkana
hangandi á biðstofunni og bíða eft-
ir sjer.
Nú beindist samtalið að sumar-
leyfunum og ferðalögunum. Og jeg
hafði svo gaman af frúnum, að jeg
hjelt áfram í sama tón og sagði:
Góðu frúr! Fyrir alla muni þá lof-
ið þið mönnunum ykkar að vera
lausa við ykkur nokkra daga á ár-
inu. Ef að þá langar að skreppa burt
úr bænum fáeina daga, þá nauðið
ekki ó þeim að fá að vera með, ekki
síst ef maðurinn notar til þess tvo
samfelda daga, sem hann getur kom-
ist frá verkinu. Han verður að öll-
um jafnaði að hanga í bænum yfir
störfum sínu„ en þið hafið ef til
vill miklu frjálsari hendur og getið
brugðið ykkur i sveitina hvenær sem
er. Lofið honum fyrir alla muni að
vera einum, hann hefir svo einstak-
lega gott af þvi að vera laus við yð-
ur og krakkana ög ait nöldrið og
hávaðann. Þjer getjð lifað og látið
eins og yður sýnist á meðan, haft
súkkulaðiboð bæði kvölds og morgna
og miðjan dag og boðið þeim frún-
um sem húsbón'dinn vill helst vera
laus við að sjá. Og látið ekki neina
þykkju á ykkur sjá, þó hann fari
einn og spyrjið hann ekki hvenær
hann komi heim. Og lofið honum að
vera í friði meðan hann er að heim-
an, en farið ekki að eins og frú sem
jeg þekki, sem þurfti að hringja í
landsímann til mannsins síns að
minsta kosti tvisvar á dag, svo að
aumingja maðurinn þorði ekki ann-
að en að sitja á gistihúsinu sínu all-
an daginn, til þess að vera til taks
þegar konunni þóknaðist að hringja
til hans — erindisleysu vitanlega.
Ef þessi aðferð er höfð við mann-
inn, telur hann aldrei eftir konunni
sinni að hún fari eitthvað að skemta
sjer. Og þið losnið við þreytulegu
andvörpin: „konan mín þorir aldrei
að líta af mjer“. Hún eltir mig eins
og jeg væri óviti, sem færi mjer að
voða, ef jeg fengi að vera laus við
hana um augnablik. Jeg er eins og
hundur í bandi“.
----x---
PfílNSESS Um áramótin fellur
fíOYAL — krossahríð og titla í
----------Brétlandi, alveg eins og
hjer gerist 1. desember. Eru íslend-
ingar þar einum mánuði á undan
Vandlátar húsmæður
kaupa
Hjartaás-
smjörlíkið.
M á I n i n g a
vorur
Veggfóður
Landslns stærata úrval.
■MALARINN”
lieykjarík.
■■■■■■! tMIIUIIHmil UBUaBB ■■■■■■■• ■■■■■■■■
V I K U R I T I Ð j
1
kemur út einu sinni i viku
32 bls. i senn. Verð 35 aurar S
Flytur spennandi framhalds-
sögur eftir þekta höfunda.
Tekið á móti áskrifendum á
afgr. Morgunbl. — Sími 500.
s
4 3 h e f t i útkomin.
timanum, miðað við þennan mikla
nágranna. Þrátt fyrir gullleysi
pundsins og ýmsa áþján, sem gang-
ur veraldarinnar veldur Bretum nú,
ekki síður en öðrum þjóðum, höfðu
þeir þó — jafnvel þótt jafnaðar-
mannaloringi sitji þar á æðsta bekk
rænu á því, að veita titla og met-
orð í eigi fátæklegra mæli en að
undanförnu. Sankey ríkisknslari,
sem hingað lil hefir aðeins verið
barón, var gerður að „viscount", en
sú nafnbót gengur næst jörlunum,
í metorðastiganum enska. En ýmsir
metorðalausir menn, sem verið
höfðu í stjórn McDonalds fyrrum
voru gerðir að barónum. Ennfrémur
var ákveðið, að dóttir konungs, sem
borið hefir heitið „greifafrú frá
Hjeraskógi“ skuli framvegis nefnast
„konungleg prinsessa“, Hún er
að vísu einkadóttir Bretakonungs,
fædd 1897, en giflisl ókonungborn-
um manni; þessvegna var hún num-
in burt úr konungsfjölskyldunni. En
nú er hún þá komin þangað aftur,
veslingurinn.