Fálkinn - 05.03.1932, Blaðsíða 8

8
F Á L K I N N
Bœndum og búaliði er illa við of mik-
inn snjó, sem tekur fyrir hagbeitina,
gerir færðina vonda og verður að
moldösku bgl, undir eins og hreyfir
vind. Snjórinn er fremur illa sjeður
hjer á landi, einkum á Suðurlandi.
Má segja að það sje vegna þess, að
ekki er nógu mikið af honum eða
hann er ekki nógu stöðugur. Þar sem
meira vetrarríki er en á Suðurlandi er
snjórinn í mesta uppáhaldi, því að
hann er í rauninni mesta hlífðarfat
jarðarinnar gegn frostunum. Þar sem
kaldir eru vetur og kyrviðrasamt, ligg-
ur snjórinn eins og hvítur faldur yfir
landinu allan veturinn, svo að frostið
nær ekki að komast niður í jarðveginn
að neinu marki og afleiðingin er sú,
að undir eins og vorar og snjórinn
bráðnar kemur jörðin upp ókalin og
verður græn á svipstundu. Og stór-
borgabúarnir elska snjóinn. Það er við-
brigði fyrir þá að koma úl að morgni
og sjá alt þakið mjallhvítum snjó og
loftið hreinsað, í stað þess að hafa alt
göturykið og svækjuna. Sjá myndma
til vinstri.
England hefir löngum verið vígi
hinnar frjádsu verslunar, þ. e. tals-
maður þeirrar stefnu að auka sem
mest vöruviðskifti þjóðanna og
hamla þeim ekki me.ð tollum og
öðru. En á síðari árum hefir það
komið í tjós, eftir að allar aðrar
þjóðir hækkuðu tollmúra sína, að
engin ein þjóð getur haldið trútt við
fríverslunarstefnuna, þegar aðrar
gera þvert á móti. Það var því stefnu
breyting sem hefir þýðingu fyrir all-
an heim, að fíretar gengu til kosn-
ingar í haust á grundvelli verndar-
tollastefnunnar, og þó að sú verði
máiske raun á, að þeir fari hægt í
sakirnar um tollhækkanir og nýja
tolla, þá er hjer merkilegt mál á
ferðinni. Enski markaðurinn var
öllum opitin og þetta var að ríða
Englandi að fullu, alstaðar var fult
af útlendum vörum, en Bretar gátu
ekki selt sínar og leiddi af þessu at-
vinnuleysi miljóna. Hjer á myndinni
sjest geymsluhús útlends varnings í
enskri höfn. Nú á að loka þennan
varning úti.

< ■ ■■.■'■
■mm
■' ■;

' ■>.■■■

fiMÉí
/-.-
■ • .

'■/'///■///.■.
■' '■.' '

‘Í

fíifreiðin ryður sjer til rúms hvar sem
er í veröldinni og útrýmir samgöngu-
tækjunum sem fyrir voru, hvort held-
ur eru hestar, asnar, úlfaldar eða uxa-
sleðar. Hefir mest kveðið að þessu á
síðari árum eftir að bílar urðu sterk-
bygðari og aflmeiri en áður. Þær fara
yfir vötn og vegleysur, eins og menn
þekkja af íslenskri reynslu. En það er
víðar en hjer, sem bifréiðunum er boð-
inn óvegur, víðar en lijer sem þær sitja
fastar í sandbleytum og vatni, brekk-
um, fenjum og stórgrýti. í Persíu eru
menn nýlega farnir að nota bifreiðar
til flutninga yfir eyðimerkurnar og er
myndin hjer til vinstri þaðan. Stund-
um komast þær klaklaust áfram en
stundum fer svo, að menn verða að
sækja úlfalda til næsta bæjar til þess
að draga bifreiðarnar upp úr öræfa-
sandinum, sem er svo tjettur og fín-
gerður, að bifreiðarnar „spóla“ í hon-
um, sem kallað er. Á myndinni sjest
mannsöfnuður að ýta á eftir bifreið-
inni.