Fálkinn - 05.03.1932, Qupperneq 14

14
F A 1. K I N N
Jú. Iiluslið á mig'. Jeg hugsaði málið
vandlega i nótt. Jeg fullvissa yður um, að
það er alvarlegra, en yður grunar. Fylgið
mínum ráðum.... Búið yður af stað líka.
Siðan skulum við finna upp einhverja góða
og gilda afsökun við furstann.
Undrun Roberts var svo mikil. að hann
þagði. Að síðustu hrópaði hann:
Ujer eruð ekki með öllum mjalla,
kæri vinur! Taka saman dótið? Fara fyrir-
varalaust? Og hversvegna, með leyfi að
spyrja? Af því að. . . .
Hann liikaði. Þeim var báðum auðsjáan-
lega meinilla við að nefna nafn hennar. Þá
hætti hann við:
Af því að þessi kona verður meðal
gesta furstans? Nei, góði! Þetta nær ekki
nokkurri áít. Freddy, tölum saman í alvöru.
Látið ferðatöskuna í friði og hlustið á mig. .
Við cruni engir flautaþyrlar, fjandinn hafi
það! Við erum ekki smástrákar, scm scgja
já í dag og nei á morgun. Er þetta þá gam-
anleikur frá upphafi til enda?
Nei!
Við crum djöfullinn hafi það einlægir,
heiðarlegir menn. Jeg var ekki að segja vð-
ur neinar reyfarásögur, þegar jeg fullyrti,
að jeg kærði mig kollóttan um þessa konu
framvegis. Þjer hafið sjálfur margsagt, að
engin ást geti spilt vináttu drengskapar-
manna eins og okkar. . . . Nema þjer hafið
sagt ósatt!
Jeg sver, að jeg sag'ði satt.... Og samt
er jeg hræddur. Nei, það er of mikið sagt.
Jég er ekki hræddur. Það er heimskulegt,
að nota slíkt orð. En jcg hugsa um það,
hvort við gerðum ekki rjctlast i að forðast
það, sem okkur kynni að stafa hætta af.
Hætta! Nei, góði vinur, þjer látið mig
springa af hlátri. Ilætta? Hvar sjáið þjer
hættu við jjað að hún kemur til okkar og
kynnir okkur fyrir nýja kærastanum sín-
um? Setjum svo að þjer sjeuð ennþá, þrátt
fyrir alt, ástfanginn i henni, ætti þá ekki hin
lmeykslanlega framkoma hennar nú, að
skarta með nýjan elskhuga fyrir augunum
á okkur, að vera nógu kalt steypibað yfir
tilfinningar vðar til að draga úr hrifning-
unni?
Roberts hitti naglann á höfuðið.
Strangt tekið hafið þjer á rjettu að
slanda, sagði Nicholson. En þegar um til-
finningar ræðir, gagna oft ekki stærðfræði-
leg rök eins og Jiessi. Þau eiga við um heil-
ann en ekki um hjartað.
Hvað svo meira ?
Þjer verðið að skilja mig. Það er einn
hlutur, sem jeg met meira en alt annað,
cin tilfinning, sem mjer er helgari e.n alt
annað og mundi ekki undir neinum kring-
umstæðum viljja skerða, og það er vinátta
okkar. Okkar einlæga fölskvalausa vinátta
frá J>ví að jijer björguðuð lífi mínu, Eddie,
er og skal altaf vera hesta eign mín í líf-
inu. . . . Þessvegna hið jeg hcnni hreinskiln-
islega að stofna henni ekki í neina hættu,
sem auðvelt er að forðast, og lofa mjer að
sleppa við þessa dvöl í Gizager. Jeg mun
ekki sakna þéirrar skemtunar. Ef þjer vilj-
ið verða eftir, þá hikið ekki við það og lát-
ið mig fara einan.
Roberls sleig t'eti framar, sluddi háðum
höndum á axlir Nicholson og svaraði:
Þjer skuluð heyra svar mitt, Freddy. .
Jeg set svo að ótti yðar sje á rökum bygð-
ur, að yðar gömlu sár muni ýfast við að
sjá aftur frú Nogales; jcg' sct lika svo að
þjer ættuð erfitt með að freistast ekki til
að lifa upp aftur með henni gamlar stund-
ir, ef hún hefur þá sömu ósk og' lætur að
vilja yðar. Þjer sjáið að jeg geri ráð fyrir
öllum möguleikum. . . . Nú jæja, en alt sem
skeð gæti í þessum tilfellum hefði engin
áhrif á vinarþel mitt til vðar. Skiljið þjer?
Jcg meina að mjer fyrir mitt leyti stendur
alveg á sama um frú Nogales. Hvað sem
kynni að ciga sjer stað ykkar á milli gæti
í engu hreytt tilfinningum mínuin gagnvart
yður. . . . Halið þjer enn löngun lil að fara?
Nicholson virtist óráðinn.
Með þessu möti náttúrlega. . . . Ef
þjer. . . . jeg meina, cl' við getum umgeng-
ist frú Nogales án áhættu fyrir vináttu
okkar.
Já auðvitað, kæri vinur. Hættið ölluin
hollaleggingum. Æ, nú er jeg farinn að
jiekkja yður! Jeg kalla yður vera liug-
myndaríkan al' Devonshire-pilli að vera.
Þjer eruð samviskusamur, drenglundaðúr
maður. . . . Það er all saman gott og hless-
að.... En í guðsbænum hendið ferðatösk-
unni út í horn. Hengið föt yðar upþ í skáp
og komið með mjer að horða litla skattinn.
■— Gott og vel.
Freddy, jeg jiekki yður nú alveg í
gegn. Undir næfurþunnri lnið tómlætisins
felið j>jer barnslega tilfinningasemi. .Tá, jeg
þori að veðja, að þegar þjer voruð fjórtán
ára í Harrow, lásuð þjer Swinhurne milli
Jiess að þjer spiluðuð „hokkey“.
Iválína Roherts yfirvann seinustu ela-
semdir Nicliolsons. Ilann tók pipu sína, tó-
haksbaukinn og svörtu glcraugun sín og
sagði:
Það er satt, Eddie. Fimtán ára gamall
var jeg ástfanginn í Pliyllis Walton, sem
söng í leiknum Miss Oni Oni á Empire-
leikhúsi. Jeg skrifaði henni hrennandi bón-
orðsbrjef. . . . Átta blaðsíður af rómantískri
naglasúpu. Hún sendi það aftur með Jiess-
um orðum árituðum: „Litla flón! Heldurðu
að jeg geti borgað ilmvatnareikningana
mína með þessu?
Autningja pilturinn. . . .
Jeg hrenni mig ekki næst á sama soð-
inu.
Roberls tók húfu sína, sneri sjer við og
ansaði:
Jú, jú, Jjví þjer verðið alla æfi liinn
uppburðarlitli elskhugi ungfrú Ooni-Oni.
XVIII.
Fyrstu veiðiförinni var lokið. Gestirnir
og leiðsögumenn Jieirra höfðu elt gazellu-
höpana um eyðimörkina í opnum bilum.
Aðiár liöfðu legið í leyni í nánd vi'ð fenin
og skotið trönur á ílugi e'ða villiandir. Kl.
um ö að kvöldi voru allir komnir heim að
höllinni í Gizager. Það var nokkurskonar
skemtihústa'ður í 10 kílómetra fjarlægð frá
Ranganer, úti á víðavangi við lítið stöðu-
vatn himinblátt, sem grisjóttar laufkrónur
kasíuviðanna spegluðu sig í. Gestum furst-
ans var sumum vísað til herbergis í höllinni
en öðrum fenginn hústaður í smáhýsum á
víð og dreif um skemtigarðinn, húnum
skrautlegum húsgögnum. Roherts bjó al-
einn í einu slíku timlnirhúsi, er stóð við
vatni'ð alllangt frá höllinni. Nicholson, Bur-
gess og Stead liöfðu þrjú herbergi hvort
við bliðina á öðru á neðri hæð vinstri álmu
hallarinnar.
Fvrir kvöldverðinn voru nefndir liðsfor-
ingjar samankomnir i herbergi Steads of-
ursta, smókingklæddir, og ræddu um at-
hurði dagsins.
Finst yður ckki, Roberts, a'ð gazellu-
vei'ðar í bílum hali veri'ð fundnar upp fyrir
gigtveika?. . . . Og hversvegna mætti ekki
alveg eins setja hjól undir hægindastól og
aka í honum?
Jeg skaut átta svartar antílópur. En
Jijer Burgess?
Jcg? Jeg tók sex augnahliksmvndir af
Pazanne greifafrú og i þau sex skifti var
hún að skjóta á gazellur og hitti ckki. Jeg
hafði miklu meira gaman af J>vi, heldur
en á'ð mvrða Jiessar yndislegu skepnur.
Þið vitið, a'ð furstinn er aðdáanleg
skytta. Hann drap tvær trönur einangrað-
ar með sömu kúlunni.
En maharajah’frúin? Hún hefir ekki
sjest i túrnum.
Mún hórðar i kvöld'með okkur. Ro-
herts, rjeltið mjer einn Virginia vindling. .
Eftir á að hyggja, er það satl, að J)jer ætl-
ið til London eftir dvöl yðar hjer?
Já. . Við Nieholson ætlum að eyða leyf-
inu okkar í Evrópu.
Altaf jafn óaðskiljanlegir!. . Um dag-
inn var vcrið að tala um ykkur í Wheler
klúhb í Meerut og einhver sagði, að fóst-
hrieðralag ykkar væri einstakt fordæmi,
sem nefna ætti í verðlaunabókum nemenda
undir fullnaðarpróf, |)ið væruð Kastór og
Pollus Brctaveldis.
Ilættið þessu liáði, Slead!
Jeg meina þetta. Án þess jeg vilji vera
að slá ykkur gullhamra, þá cr vinátta vkk-
ar óvenjulegt fyrirhrigði, þar sem lnin hvgg-
isl hvorki á eðlisnauðsyn nje hagsmuna-
legum vonum. ... Já, vinur sæll, J)að cr
svo yfrið nóg af fólki, sem sparkar hvort
í annað, hatast og öfundast, að manni cr
oft sönn ánægja að hitta l'yrir pilta eins
og ykkur. .
Lífvarðarforinginn kom. Stead olursti
ætlaði að segja'miklu mcira, en nú hró])-
aði hann:
Nei, þarna kemur Randa Singh. Þá
er Jiað matur.
Einmitt. En áður vildi jeg, herrar mín-
ir, gefa vður yfirlit yfir næslu mál á dags-
skrá. í kvöld er viðhafnarlaus máltíð, sem
lians hágölgi tekur J>átt i. Á morgun verð-
ur hal'in állsherjarsókn gegn akurhænsn-
um. Þeir sem ckki skjóta að minsla kosti
130 fugla verða sektaðir um eina kampa-
vínsflösku. Næsta dag verður veisla og dans
á eftir. Því næst sjcr maður lil.
Heyr! Otlilið cr ákjósanlegl, óg ckki
veil jcg hvernig mönnum ætti að leiðast
hjer á eyðimörkinni í Rádjputana, ef svona
heldur áfram.
Jeg glevmdi að segja ykkur, að gcstir
vorir, sem vænst var i fyrradag, eru nú
loksins komnir. Það cr lians tign prinsinn
af Zorren og frú Nogales.
Nicholson l'lýtti sjer að spyrja:
Búa þau i liöllinni?
Já, Iiinumegin. íbúðir þeirra eru næst-
ar maharajah’num.
Hafið þjer sjeð þau? Hvernig lítur
|>essi prins út ?
Lítill, grannur, óstyrkur i hreyfing-
um.... Langl frá Jivi iþróttamannslegur.
Ilve gamall?
Fimtíu og fimm ára, lijer um hil. Eft-