Fálkinn - 11.06.1932, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
5
Líkindasönnunin.
Nc'i livað er þetta! kallafíi
Hersanne npp vfir sig. Er þá
ckki skelmirinn hann Alyseap
kominn þarna! Nú, svo yður
hcr þá hjer aS garSi!
Bersanne stóS í'yrir framan
skemtiferSabíl, sem liafSi staS-
næmst á bæjartorginu og pataSi
ákafl i áltina lil ungs dökk-
klædds manns, eins af farþeg-
unum.
Ó, já, sag'Si ungi maSurinn
tilköll Bersannes höfSu, aS
því er virtist komiS honurri citt-
hvaS óþægilega. — ÞaS er at lil-
viljun, .leg er á ferSalagi.
Nei minn góSi mann! Nú
sleppum viS vSur svei mjer
ckki! ViljiS þjer vera svo góSur
og stíga út og heilsa upp á
gamla kunningja! Þjer megi'S
trúa ])ví aS viS liöfum talaS
mikiS um vSur þcnnan tima,
sem þjer hafi'S veriS á burtu
hjeSan. IlvaS er nú annars orS-
iS langt síSan?
Tvö ár, svaraSi uiigi maSur-
inn hikandi. Ilann var auSsjá-
anlega aS leita í buga sjer aS
einhverri heppilegri átyllu, til
a'S hafna boSi bins, en fann
enga og steig nú ófús út úr bif-
reiSinni. Bersanne 1’aSmaSi hann
aS sjer meS miklum fagnaSar-
lálum. Nú komiS þjer heim
meS mjer og svo náum vi'S
lcanske i nokkra aSra gamla
gamla kunningja i vi'Sbót! ÞaS
vcrSur gaman! En livaS þjer
hurfuS annars skyndilcga þarna
forSum!
Já, þaS voru brýn vcrslun-
arerindi, scm kölluSu a'S! sagSi
Alyscap afsakandi.
AuSvitaS! Já, hjcr gengur
nú alt sinn vana gang. Já,
hvcrnig var þaS annars, voruS
])jcr farin'n, þegar veslingurinn
liann Flcurancé ljest?
í sama mund staSnæmdusl
þeir viS göluhurS, og Alyscap
losnaSi því viS aS svara.
Já geriS þjcr svo vel og
gangiS i hæinn! sag'Si Bersanne
gestrisnislega. AS því húnu kall-
aS hann inn í húsiS: Cliarlotla,
farSu niSur i kjallara og náSu
i dálíliS af köldu öli, jeg kem
meS gesl!
Skömmu siSar voru þeir sest-
ir aS ölinu og vindlunum og
Bersanne hjelt áfram:
llvaS var þaS nú aflur, sem
viS vorum aS' lala um? Já, Fleur-
ahce. Já, hann var myrlur vesl-
ingurinn, vcrSi ])aS livorki vSar
hlutskifti eSa mitt, skállÞaS var
lcitt, liann var besti drengur. En
jeg lield a'S ]>aS komi kvenmaS-
iir vi'S þá sögu, því Fleurancc
var nú nokkuS ástleilinn.
Ó nei, mælti Alyscamp
þaS er alveg cins liklegt aS ])aS
liafi vcriS ránmorSingi eSa
flakkari.
Bersanne hristi höfuSiS kank-
vislegá: — Nei, þá eruS þjer
ekki kunnugur málinu! TakiS
nú eftir! Fleurance fanst dauS-
ur i skógargarSinum rjelt hjá
stóru gjánni, þjer muniS. ÞaS er
hjcr um bil visl eftir sárinu aS
dæma, aS' skotiS hcfir veriS á
hann af gjábarminum liinu meg
in frá. ÞaS hefir ekki veriS rán-
níorSingi, því ekkert vanlaSi á
likiS. Og flakkari, af hverju átti
hann aS fara a'S skjóta hann?
því ekki gat Flcurancc gert lion-
um neitt úr því gjáin var á mill-
um þeirra!
Hann beygSi sig fram og hjelt
áfram í IrúnaSi: — Nci, sjáiS
þjer lil, viS höfum líka upp-
götvaS nokkuS, sem jeg held aS'
geli á sinum tíma gefiS okluir
einhverja visbcndingu. Já, jcg
s'egi okkur, því mjer ])ótti vænt
um Fleurance og jeg liefi svariS,
aS jcg skuli liafa upp á morS-
ingjanum!
Hann luifSi bækkaS röddina
ógnandi; nú, þagnaSi liann eilt
andartak og hjelt síSan áfram
á nýjan leik: SjáiS þjer til;
daginn, sem Fleurance var
drepinn tók hann meS sjer ljós-
myndav jelina sína, þvi liann
ællaSi sjer aS taka mvnd af
gjánni. ÞaS má á sama standa
hvcrsvegna, en um þaS er mjer
kunnugt. En nú skal jeg segja
ySur a'S jcg lield aS liann hali
cinmill veri'S skotinn á ])ví
augnabliki, er liann tók mynd-
ina.
Alyseámp ypti öxlum: „þaS
finst mjer injög ósennilegt“.
En binn brosli rólega: .1 á,
taki'S nú eftir. Jeg sag'Si áSan,
a.S ekkert hcfði vanlaS á Fléur-
anee, er þcir fundu hann. Þctla
er ekki allskoslar rjell. Eill
vantaSi ljósmyndavjclina.
Alyseamp lcil snögglega upp:
En þá vantar einmitl þaS
eina, sem veriS gæli einskonar
líkindasönnun í þessu máli.
Bersanne liristi höfu'SiS:
Þjer eruS svo óþolinmóSur,
ungi vinur minn! IllustiS nú á:
Ljósmyndavjelin var horl'in, en
livaS hafSi orSiS af henni?
Slolin? Burtnumin af morSingj-
anum, sem vissi aS á plölunni
væri mvnd af sjcr? Ef lil vill.
En mjer dall nú annaS í hug.
Jeg hjell a'S lnin lægi ni'Sri í
gljúfrinu og i tvö ár liefi jeg
leilaS þar gaumgæfilega. Og
þaS reyndist svo veva! Já, þaS
cr von aS þjer sjcuS liissa, þaS
fór þá þannig! í gær fann jeg
hana. Og hjerna er hún.
Ilann tók gamla ljósmvnda-
vjel af horSi i stofunni. Eitl
andarlak mælti hvorugur orS
frá munni, síSan sagSi Ber-
sannc:: Jeg held nú árci'S-
anlega aS hægt muni aS sjá and-
litsfall morSingjans á plötunni.
Svo framarlega, sem hún
ekki liefur hrotnaS, mælti Alys-
camp hásum rómi.
Hún hefur ekki brotnaS!
mælti Bersanne brosandi:
Jeg hefi rannsakaS þaS. Nú get-
iS þjcr sjálfur sjeS.
SÝKN SAKA
l'rú Mi/rtlc Benett stóð nfilet/a fijr-
ir rjettinnm i Chicaffo, söknð nm
að hafa mijrt manninn sinn. Ilnn
neitaði ]>vi, að nm morð vtvri að
rtvða, vn kvaðst hafa lent í þrœtu
við manninn sinn ijfir sjnlnm og
hvfði þeim Ivnt í áflocjum og hvfði
maðurinn sálast, vn hjer vivri ckki
Ilann rjetli Alyscamp vjelina.
En nú verSiS þjer aS gæla
aS því aS koma ekki vi'S fjöSr-
ina, því þá kemst birtá aS ])h")t-
unni og cySileggur liana.
Alvscamp þukláSi óstyrkur
viS vjelina. OætiS aS þvi hvaS
þjer eruS aS gera, maSur! kall-
aSi Bersanne. En þaS var of
seinl. Alyscamp hafSi ] >rýst
fjöSrina.
Jeg gerSi þaS óvart, mælti
liann þreylulega.
Nú verSur þvi miSur ekk-
erl úr likindasömum v'Sar!
En í sama mund ]ireif Ber-
sannc í iixl honuni. Jú, þorp-
arinn þinn, nú hef jeg loksins
klófesl ])ig! Því alt, sem jcg
sagSi þjer áSan var lómur upp-
spuni! ÞaS er alls ekki vjelin
lians Fleurance, heldur mín!
ÞaS var engin mynd i henni af
mor'Singjanum! En jeg hafSi
þig grunaSan og ])essvegna setti
jeg tipp gildru fvrir þig og |)ú
geksl heinl í liana!
Um víöa veröld.
---X--
KONUNGUfí í TUTTUGU Áfí.
Siðastliðinn Krossmessudag voru
liðin tullut/u ár siðan Kvistjiin liunili
nm ásvtnini/smorð að rtvða. Itjettur-
inn sf/knaði kontina. M/jndin er
tvkin rjett eftir að dómurinn hafði
vvrið kvvðinn iij)j) otj sjest verjand-
inn til vinstri en dómarinn til
htvt/ri. Kn konan sjálf er brosandi
út unilir ei/ru, svo að ekki er hwt/t
að sjá að hiin httfi tekið mtrnns-
missirinn nterri sjvr.
koniuiQiir kom til ríkis, eflir andlátt
föðnr síns. Var hann þá 42 ára og
hafði þó vvrið krónprins í aðeins
sv.v ár. fíikisstjórn hans hefir orðið
mvrkilvg luvði í sögu íslands og Dan-
merknr. Ilann tindirskrifaði sam-
bnndslögin 1. dvs. 1918 otg áður
hafði hann undirskrifað liina endur-
bættu stjórnarskrá Dnna 1919. ()g
hans hlut fjvll það einnig að endur-
hvimta Suðiir-.lólland, árið 1921).
ENSKA LÖGItEGLAN — BEST í
HEIMI.
Kkkert lögreglulið getur jafnast á
vi(N pa'ð enska. Ensku lögreglumenn-
irnir eru til, til þess aS hjálpa fólk-
inu, en ekki fyrsl og fremst til þess
að handsama þá, scm eitthvaö gera
fyrir sjer. En svo eru heldur ekki
tcknir nema valdir menn í breska
lögregluliðið. Hjcr á myndiuni sjer
maður llögregluþjón i liði riðandi
flokksins. Hann er að æfa hcstinn
sinn i því að ganga upp tröppur,