Fálkinn - 11.06.1932, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
APARNIR í GÍRRALTAR
í Gibrciltar hefr árum saman verið
apabú, sem samkvæmt gamalli hefð
sleiulnr uiulir verrui enska setuliffs-
ins. Þaff er í raun og veru enska
ríkiff, sem rekur apabúiff og kostar
l>aff.. I‘ví aff fmff er gömul þjófflrú,
aff þegar síffasti apinn drepist i Gi-
braltar veröi ekki langt aff biffa
þeirrar ógivfu, aff kletturinn hrgnji.
Paff ræffur þvi aff líkum, aff ensku
hermennirnir láta sjer anl um ap-
ana. lljer á myndinni sjest frú eins
höfuðmannsins vera aff gefa þeim.
Aparnir erti vel vandir og eru setu-
liöinu lil mikillar dægrastgllingar.
FLUGMAÐURINN IIAWKS IIEIÐR-
AÐUR.
Einna hrafffleggnsti fluffinaffiir
Randarikjanna er Ilaivks kapteinn.
1‘egar hann kom lil Evrópu seinast
gerffi hann sjer far itm afí fljúga
milli borganna þar á stgllri tima, en
nokkur hafffi flogifí áffur og tókst
þetta vel. Vakti liann alstaffitr undr-
un fgrir hinn geysimikla hrafía, sem
hann náffi, og á flugmótiinum sem
hann kom á snerist alt um hann.
Vann hann þaff þrekvirki aff drekka
morgunkaffi sitt i Paris, borffa
morgunmat i London, hádegisverö i
Berlin og svo miödegisverð i París
alt sama daginn. Franska flug-
fjelagiö sæmdi hann æffsta heiðurs-
merki sinu, myndastyttu þeirri sem
sjest hjer á myndinni, og er myndin
tekin þegar forseti flugsambandsins
er aff halda fgrir honum ræöu og
afhenda heiffursgripinn.
Drotningin
í Lívadiu.
meðaumkun. Ilann cr svo einfaldur, cins
og þú veist, að allir geta lilaupið með hann
í gönur. María d’Estella, asninn sá, rakaði
af honuni mörgum þúsiindum, og var um
lcið í þingum við hálfa lylft annara náunga.
.leg ásetli mjer því að taka hann af henni
lil þess að rcyna að kenna henni dálítið í
almennu velsæmi ef unt van-i“.
„Ef orðrómurinn er sannur", sagði Tony,
„þá liefir þjer lekist þetta mæta vel“.
Molly fór að hlæja. „Til að byrja með
var alt í himnalagi, Pjetri þótti vænt um
mig, og jeg var ekki laus við að vera dálít-
ið hrifin af honum líka. Væri liann ekki
konnngur þá væri hann ekki svo afleitur
náungi. Það er i rauninni ekkert að honum
annað en það að menn hafa dekrað alt of
mikið við hann. í eðli sínu er hann alls ekki
vömmóttur, hann hjelt það aðeins sjálfur,
þangað til að hann kyntist mjer. Hann er
viljalítill, og dálítið heimskur, en mjer þylc-
ir aðeins hetra að maður sá er jeg á að
vera með til lengdar, sje ekki alt of gáfaður,
eða fær í öllu. Iieimskir menn lialda sig að
konunum, og þær geta haft þá eins og þeim
sýnist. Pjetur er vanur að spyrja mig ráða
ef hann hel'ir eitlhvað með höndum“.
„Og livað segir svo da Freitas um það?“
spurði Tony.
„(), da Freitas“. Utlit Mollvs, var nægilegl
svar. „Hann hatar mig, þvi að hann má
ekki vita lil þess að nokkur hafi áhrif á
Pjetur nema hann sjálfur. Honuin var sama
um D’Estelle og þær þó þær vrðu Pjetri ær-
ið dýrar en —- mig vill hann losna við. Hann
óskar helst að Pjetur drekki frá sjcr vitið
svo hann geti hafl öll ráðin sjálfur".
„En hvað verður svo úr þessu Molly ?“
sagði Tony. „Setjum svo að önnur stjórn-
arhylling verði i Livadiu og Pjctur eins
og við ncfnum hann komist aftur til
valda. Eftir þvi, sem xnjer hefir borist til
eyrna er slíkt ekki ómögulegt“.
„Þetta veit jcg vel“, sagði Molly og vfti
öxlum. „En hvað er að tala um það. Ef
þeir þarna í Livadíu þektu Pjetur eiiis vel
og jcg væru þeir ekki svona ákafir að ná
i hann. Ilann yrði engum að liði sem kon-
ungur, og yi'ði aðeins hlægilegur í hásæti.
Ilouin liði langtum hetur hjer, enda sjer
hanii það sjálfur þcgar hann er hjá mjer,
og jeg skýri það fyrir honum. En hann scg-
ist ekki geta skorast undan ef hylting verð-
ur“.
„Nei“, sagði Tonv, „Freitas sjer vísl um
það. Ilann hefir ekki haldið sig með Pjetri
og hruggað landráð árum saman til þess
að láta tækifærið ganga sjer úr greipum.
Ef hann ekki, einn góðan veðurdag, verður
altur forsætisráðhrra þá er það að minsta
kosti ekki honum að kenna“.
Molly starði hugsandi í eldinn. „Ilonum
yfirsjest í einu“, sagði hún að lokum. „Iiann
er gjarn á að ætla aðra heimskari en þeir
eru í raun og veru. En það er sennilega
vegna þess að hann er búinn að vera of
mikið með Pjetri“.
III. KAP.
Tonv sáldraði með mestu nákvæmni
bengölskum pipar yfir hina ljúffengu
tungusteik og leit yfir horðið lil frænda
sins:
„Þú æltir að vera með i kvöld Guy“,
sagði hann. „Þetta verður ágætur hnefa-
leikur, þó hann verði ef lil vill ekki langur“.
Guy Oliver hristi höfuðið, Ilann var hár,
l'rennir magur maður með þægilegt, cn helst
til alvarlegt yfirhragð. „Góði Tony, jeg liefi
oft sagt þjer að mjer er ckki hin minsta á-
nægja að þvi að sjá tvo menn lemja hvern
annan“. Ilann þagði um stund. „Ilenry
sagðist ætla að finna þig einhvern daginn“,
Jxætti liann við.
Tony lagði frá sjer glasið. „Og þú kallar
þig vin minn og ritara“, sagði hann í ávít-
unarrómi.
„Mjer finst að ])ii hafir gott al’ því að tala
öðru hvoru öðru hvoru við Henry frænda“.
sagði Guv. „Til að vega á móti klúbbnum til
dæmis. Annars ætlar hann að gera þjer til-
hoð sem mjer list vel á.
Tonv var þungbúinn. „Það er auðvitað
eitthvað viðvíkjandi skyldu minni, cins og
þið nefnið það. Hvert er svo þetta tilboð?“
Henry helur þín vegna lagl á sig mik-
ið ex-fiði. Hann óskar að þú látir kjösa þig
til þings. llann hefur fært þetta í tal við
hlutaðeigandi menn og er það þegar í lagi,
svo þú þarft ckki annað en hjóða þig frám
á vegum stjórnarflokksins, i Norður—Bal-
hamkjördæminu, við næstu kosningar".
„Og levfist mjer að spyrja hversvegna jeg
vei-ðskulda þessi örlög? sagði Tony í veik-
um rómi.
,Hjer cr einmitt aðalatriðið“, svaraði Guy.
„Þú hefur ekkerl gert Tony. Henry og
reyndar okkur öllum finst tími kominn til
þess að þú farir að láta eitthvað liggja
eftir J)ig, þar sem þú átt að heita höfuð
ættarinnar. Að fráskildri þátttöku þinni í
stríðinu, hefur þú nú í sex ár og þrjá mán-
uði ekki tekið þjer lyrir liendur nokkurt
starf, sem hið allra minsta lið er í“.
Nú varð stutt þögn. Guy munldi hrauð-
hita milli fingra sjer og horfði með athvgli
á frænda sinn.
Að því er mjer virðist, er það aðeins
eitt, sem gæti vakið þig til meðvitundar um
skvldu þína. Þú ættir að gifta þig“.
Tony var að hella kampavíni í glas, en
hætti við það í miðju kali. „Þetta er mjög
undarlcgt“, sagði lxann. „Fanny frænka ráð-
lagði mjer þetta í gær. Þetta er víst vorlolt-
inu að kenna!“
,,.íeg er ekki oft á sama máli og Fannv
frænka“, sagði Guy, „en i þetta sinn hefur
hún ráðið þjer heilt. Góð kopa gæti haft
gagngerð áhrif á framferði þitt“.
Hrollur fór um Tony.
„Jeg yrði þá sennilega að hætta að reykja
í rúminu og mæta við ledrykkju á hverj-
um morgni!“
„Ef þú giftist góðri konu, ])á ætti það að
koma þjer til að vinna mörg skylduverk,
sem þjer hæri að skoða sem forrjettindi, og