Fálkinn - 13.08.1932, Page 4

I’ A I, K I N N
Kitty frá Singapore.
Við voruni eitthvað. fimm eða
sex, sem sátum úti á hinum
rúmgóðu svölum klúbbsins okk-
ar austur í Batavíu og vorum
að clrekka cocktail. Og þá var
það að einn okkar jeg held
að það hafi verið læknir frá
Buitzenzorg fór að minnast
á hin snöggu og dularfullu and-
Jál sem svo oft verða i Auslur-
iöndum oftar en annarsstað-
ar undir sólinni.
Við urðum allir hljóðir er
hann hafði lolcið máli sínu. Ilið
eina sem hevra mátti var liinn
ömurlegi þytur monsúnsins,
sem vældi og niðaði i krónun-
um á pálmunum slóru og hila-
beltisregnið, sem kom í belli-
skúrum og dundi eins og liríð-
slcot úr byssu á veggjum og þök-
um. Loks fór ungur læknir —
Kompers hjo.t liann - að ræskja
sig og mælti svo:
Þegar þú mintist á dular-
fulla dauðdaga, dr. Vroom,
hugsa jeg til einkenjnilegs at-
burðar, sem kom fyrir mig í
tdukatrava. Jlvxr v. il nema þið
getið skýrt liann belur en jeg.
Hann tæmdi glasið og starði
á regnið.
Það er einkennilegt hve margt
fólk þekkist lijer austur frá. Þcg-
ar jeg var í Singapore hevTði jeg
talað um ekrueiganda, Frank
Iloward að nafni, sem hafði
giftst ungri stúlku frá Englandi.
Hver var Frank Ho'vard? Jeg
þekti hann ekki. En þeir töluðu
mikið um hann í klúbbnnm, —
Jlann var sagður eiga gríðar stór-
ar ekrur við Surya. Maður
frjettir all slíkl hjerna.
Þegar jeg kom til Chikatraya
reyndist þctta vera satl. Allir
Evröpumenn innan þúsund kiló-
metra vissu um að jeg var kom-
jnn. Og þessi maður, Frank Ho-
"ard, hefir lilotið að vita það
lika, því að einn daginn hringdi
liann til mín:
Dr. Kompers, mjer væri
mjö g kært ef þjer gætuð komið
Iiingað til Surya eins fljótt og
þjer getið. Konan mín er mjög
lasin og það er ekki ómögulegt
að þjer getið hjálpað lienni..
Nú cr ekki mjög langt frá
Chikatraya til Surya og hann
bauðst til að senda bíl eftir mjer
morguninn eftir, svo að jeg lof-
aði að koma.
Snemma morguninn eftir stóð
hillinn lians fyrir utan skálann
minn. Malaji einn með tryllings-
leg augu kom til mín, sagðist
heita Teruda og að hann ætti að
aka mjer heim til Ho"ards, —
liann væri yfirþjónn lians. Ilann
ók mjer upp fjöllin á ofsaferð,
sem aðeins fífldjarfir Múalia-
meðsinnar þora að fara. Hornið
gaulaði í sífellu þegar við fórum
um þorpin, jeg þori ckki að fara
með hve marga liænuunga og
smágrísi við drápum og hve
margir krakkar hlupu undan
bilnum, en við komumst klakk-
lausl alla leið og í mesta hitan-
um um miðjan daginn stað-
næmdustum við fyrir utan skála
Ilo'vards í Surya. Teruda bauð
mjer inn í einskonar vinnustofu.
Nokkrum minútum síðar kom
ung og mjög fögur kona inn.
Dr. Kompers. . . . byrjaði
liún.
Hvað er þetta? svaraði jeg
undrandi, er þetta ekki Ivitty
Meloney?
Viljið þjer gera svo vel að
láta sem þjer vitið það ekki, svar-
aði lnin fljótt. Jeg heiti frú
Ho'vard, cn Iíitty Meloney er
dáin og grafin. Jeg bið yður þess
lengstra orðanna að hjálpa mjer
og nefna fyrra nafn mitl aldrei
aftur.
Jeg horfði forviða á haua.
Hún var föl eins og nár.
í guðs bænum, Kompers.
Hjálpið þjer mjer! Viljið þjer
ekki gera það? A þvi veltur líf
eða dauði Hvorki meira nje
minna!
Áður en jeg hcld lcngra, skal
jeg gela þess að jeg þekti Kitty
frá fvrri tíð, frá Singapore. Ilún
var mjög fríð og mjög einmana,
því að hún hafði mist bróður
sinn, sem luin hafði farið með
austur og var kokosekrueigandi.
Hún varð ástfangin af manni,
sem reyndist vera mesti þorpari
og loks náði liann lienni alveg á
sitt vald. Loks varð henni ljóst
hvorskonar maður þetta var, cn
hún gat ekki losnað frá honum.
líaim píndi hana á allar lundir
- og svona leið heilt ár. Fólk
hjelt að lnin væri vinkona lians,
en hann kvaldi halia hræðilega.
Loks flýði hún frá honum, cn
hrappurinn laug upp allskonar
sögum um hana líldega lil að
hefna sín.
Jeg sá að hún hafði breyst all-
mikið síðan jeg sá liana. Andlits-
drættirnir voru orðnir harðari,
þó að hún væri aðeins 23 ára.
.leg sá að hún hafði liðið mikið.
Segðu mjer nú alt, Kitty,
sagði jeg að lokum. — Þú veist
að jeg er vinur þinn frá fornu
fari.
Já, jeg veit það, og þegar
jeg heyrði, að þú værir kominn
til Chikatrya varð jeg svo glöð,
þvi að jeg þarf svo mikið á þjer
að halda.
Ihin spenti greipar og horfði
fast á mig og hjelt svo áfram:
Þú skilur hvernig í öllu
liggur. Jeg giftist loks Frank
Ho"ard en ekki undir minu
nafni. Fúlmennið i Singapore
hafði gjörspilt mannorði mínu.
Ho'vard hefir aldrei heyrt mitt
rjetta nafn. Hann veit yfirleitt
ekki annað, en að jeg sje ný-
komin frá Englaudi. í lians aug-
um er jcg aðeins ung ensk stúlka
án allrar fortíðar. Veislu hvers-
vegna jeg leyni hann þessu?
Saga eftir H. M. HAMILTON.
Vegna þess að jeg elská hann svo
innilega og þoli ekki, að hann
fái að vita um hitt. Skilurðu
þetta?
Jeg kinkaði kolli án þcss að
svara og hún hjelt áfram:
Hjerna í einverunni upp til
fjalla hjelt jeg að jeg gæti verið
í friði án þess að fólk sem þekti
mig frá Singaporc væri að ó-
náða mig. .Tcg liefi verið Frank
góð lcona og hann lítur upp til
mín. Það er svo unaðslegt að
eiga mann eins og Frank. Ilann
hefir elcki hugmynd um, að
nokkuð það sje til i lífsferli mín-
um, sem mundi særa hann svo
ógurlega. Þessvegna er jeg alvcg
í öngiun mínum núna.
Vitleysa, Kittv, svaraði jeg.
Hjerna er þjer óhætt. Og það
er ekki heldur þjer að kenna, þó
að ilhnennið kveldi þig og gerði
þjer háðung. Að vísu hefir hann
horið þig út, en Surya er þús-
und mílur frá Singaporc og það
er sennijega ekki nokkur lifandi
sál hjer nema jeg, sem grunar -—
Bíddu við, jeg er ekki búin.
Hann cr kominn hingað, fúl-
mennið! Fred Fulmer er hjer í
Surya. Og þú veisl hvað hann
hafðist að i Singapore upp á
síðkastið. Fjárþvingun! Hann á
heima þarna á gistihúsinu núna.
Þjer ldýtur að skjátlasl,
Ivitty, svaraði jeg felmtursfullur.
— Hvaða erindi gæti hann átt
hingað út í þennan afkima?
Ilún hrisli höfuðið og skalf.
Hann er hjer til þess að fá
þúsund pund. Jeg á að úlvega
þau ekki seinna en annað kvöld.
Iiann hefir heyrt að jeg hafi gift
mig og nú ætlar hann að hefna
sín mcð því að pína út úr mjer
fje. Hann kom lil Surya i gær-
morgun og hringdi frá gistilnis-
inu. Ef jeg get ekki lagt fram
peningana fyrir kl. 9 annað
kvöld ætlar hann að segja Frank
alt.
— Ætlar þú að borga? spurði
jeg.
— Þúsund pund? Hvernig ætti
jeg að geta það? Jeg mundi gera
það ef jeg gæti, en Frank hefir
fest alla sína peninga í ekrunum.
Jeg gæti hvergi fengið lánuð
hundrað þó jeg ætti líf mitt að
leysa.
-— Hvað ætlarðu þá að gera?
Iivað gerði konan hans
Hunterdeans majórs, sem hann
dró á tálar og reyndi að þvinga
fje út úr. Hún fanst i flæðar-
málinu i Singaporésundi.
•— Taktu þetta ekki svona al-
varlega, Kitty. Þá er miklu betra
að segja manninum þínum alla
söguna. Ef þú vilt það ekki þá
geri jeg það.
- Aldrei! Ilann má elcki sjá
skugga á mjer. Jeg afber ekki
að sjá raunasvipinn á lionum
eftir á. I gærmorgun var jeg
eins og óð manneskja þangað til
Frank kom inn. Hann var svo al-
úðlegur og spurði hvort hann
ætti ekki að vitja læknis og þá
mundi jeg að þú varsl i Chika-
traya svo að jeg bað Frank að
hringja til þín, því að mjer datt
1 hug, að þú gætir gefið mjer
ráð. Teruda, þjónninn, er mjer
mjög vandabundinn og liann lof-
aði mjer að aka eins hart og unt
væri, svo að þú kæmir áður en
Frank kemur af ekrunum. Þú
verður að lijálpa mjer með ein-
hverju móti.
Jæja, jeg lofaði því. Hún var
i ]>pvæg af hræðslu við, að mað-
urinn hennar fengi vitneskju,
scm gæti orðið hjúskapargæfu
þeirra til falls. Kitty var ekki
venjuleg kona, hún vildi fórna
öllu sem hugsast gat fyrir gæl'u
mannsins síns og til þess, að
hann yrði ekki fyrir harmi.
Frank Howard var einstak-
lega viðfeldinn maður. Englencl-
ingur i húð og hár, um fimfugt,
rójegur og hægur, lnirið hærli-
skotið >Tir gagnaugunum og eins
og flcstir Englendingar var hann
ástúðlegur og innilegur, þó að
framkoman væri heldur kulda-
leg hið ytra. Jcg þurfti ekki nema
hu sekúndur til að sjá, að hann
elskaði konu sína út af lífinu.
Jeg gat sjeð það á augnaráði
hans og á nærgætni hans við
hana.
Það var fallega gert af yð-
ur að koma, sagði hann við mig.
Þjcr hljótið að vera þréyltur
eftir aksturinn. Þjónninn minn
ckur óforsvaranlega, komið þjer
úl á svalirnar, við skulum fá
okkur glas. Ætlar þú ekki að
koma með okkur ,góða mín?
Nei, sagði Kittv. — Jeg hefi
’ýst lasleika mínum fyrir dr.
Kompers. Jeg er hrædd um. að
hann álíli að það gangi ekkert
sjerstakt að mjer.
— Jeg skal gera j>að sem jcg
get, svaraði jeg vandræðalega.
Við sátum lengi á svölunum
og töluðum saman, en Teruda
blandaði wiský og sódavatn
handa okkur.
Bíðum við, læknir, sagði
Ilóward all í einu. — Þjer kom-
ið eiginlega frá Singapore.
— Já, svaraði jeg hikandi.
Eiginlega starfaði jeg í Singa-
pore, en íluttist þaðan til Ja-
l.ore, því að það var of mikið af
læknum í borginni.
Ástæðan til j>ess að jeg
spyr, er sú, hjelt Howard áfram,
— að mig langaði til að vita dá-
lítið um mann, sem kallar sig
Frcd Fulmer.
Ilvað álti jeg að segja? Jeg
jiekli í rauninni ekki manninn,
hafði aðeins sjeð hann nokkrum
sinnum, en þeim mim meira
hafði jeg heyrt um hann.
—; Jeg licfi lieyrt nafnið, svar-
aði jeg, — en jeg man ekki eftir
manninum. Hversvegna spyrjið
þjer um hann?
— Hann býr hjerna á Kali-
dors Hotel. Hann gerði mjer orð
og sagðist ætla að gera mjer
heimsókn annað kvöld kl. 9. En
jeg liefi þann gamla sið, að vilja