Fálkinn - 17.09.1932, Blaðsíða 14

14
1' Á L K I N N
Frh. af bls. 7.
Síðan hafa Læst vicS aðrar Le-
ver-afurðir os hafa náð mikilli
úlhreiðslu. Konan sem cr önn-
um hlaðin notar Rinso lil þess að
hjálpa sjer á þvottadögunum og
Vim þekkja þær líka. Lux hand-
sápan gerir hendurnar og hör-
undið mjúkt og Lux sápuspæn r
eru nolaðir á silki og viðkvæm
ofni. Lifebuoy-sápan er algcng
við alla þvotta.
All þelta var í hyrjun fyrir
Ijörutin árum. Það er að mestu
lcvli vei'k eius manns, sem bevgð!
sig undir það lögmál samkepn-
innar að l'ramleiða vandaða vöru
o!.; ódýra i senn. Ilonum lóksl
j.að og þcssvegna er Jæver
Lrottærs orðið það sem það or.
l |f j-i- jj^
i mm
I i IfR | 7 4 'i 'í^irFi’
I.ux-handsápan er látin i umbúffirn ar.
.lackie Cooper, kvikmyndastrák-
nrinn heimsfrægi, hefir nýlega vak-
ift á sjer eftirtekt mikla. Hann hefir
samning við kvikmyndafjelag eitt,
og i honum er ákveðið að hann skuli
fá 35 daga sumarfri og meg’i þá gera
það sem hann vill. Leikhússtjóri
einn náði i Jackie og bauð honum
20.000 krónur ef hann vildi sýna sig
á ýmsum leikhúsum i Bandaríkjun-
um i þcssa 35 daga. Með samning
þessu viðvíkjandi fór Jackie beina
leið lil kvikniyndastjórans og sýnd;
honum, með þeim árangri, að hann
borgaði Jackie sömu upphæð fyrir
að gera ekkert í sumarleyfinu.
Þegar Chaplin i fyrra var i Japan,
hitti hann þjónustustiilku á veitinga-
luisi, undurl'agra og unga, aðeins 1<3
ára. Það tókst mikill vinskapur
milli þeirra og áður en Chaplin fór
úr landi, bauð hann stúlkunni, að
heimsækja sig í Hollywood. Jap-
anska stúlkíin átti þess eigi kosl þeg-
ar i stað en lofaði að koina
seinna. Og nú er hún l'arin af stað
l'rá Tokio yfir Kyrrahaf til Holly-
wood. Nú er eftir að vita hvort
Chaplin man eftir þessu boði, er
stúlkan ber að dyrum.
„Hefur þú ráðgert nokkuð sjálfpr?“ spurði
(iuy.
Tony revkti þegjandi um stund. „Mjer datt
jdálitið í hug, sem jeg mintist á við Isabellu í
gærkvöldi. í fyrsta lagi ætla jeg að segja
Fanny frænku upp alla söguna. Hún væri
ágæt verndarkona fyrir Isabellu, ef við þyrft-
um á slikri að halda“.
Guy hugsaði sig um. „Þú hefur rjett að
mæla. Það er nauðsvnlegt, vegna Isabellu,
og Fanny frænka er hin eina, sem hægt er
að trúa fvrir þessu. Að öðru leyti er það því
betra, sem færri vita þetta“.
„Jeg ætla engum að segja þetta nema
Molly“, sagði Tonv. „öllu er óhælt“, bætti
hann við, er hann sá hve Guv varð óttasleg-
inn. „Jeg sagði Isahellu af Molly i gærkvöldi,
og hún lifði það af án þess að taka nærri
sjer“.
„Jeg er ekkert barn Guy frændi“, sagði
Isabella, með virðulegum svip.
„En er það nauðsynlegt að trúa þessari
ungu stúlku fvrir levndarmálinu?“ sagði
Guv.
„,Já, það er það“, sagði Tony. „Og mjer
þætti vænt um, ef þú hættir að tala svona
kjánalega, er þú minnist á liana. Molli er
vor aðal vitsmunadeild. Eingöngu með
liennar aðstoð getum við vitað hvað gerist i
Ricbmond, og þar að auki er hún tryggasti
vinur, sem við eigum kost á. Hún skoðar
I’jetur, sem einkaeign sína. Að vísu lítilfjör-
legan hlut, hennar eigin eign, og hún
kærir sig ekki um að missa hann að minsta
kosti gerir luin það aldrei með góðu. Molly
er ekki fisjað saman annars væri hún
ckki æ$sta leikmær hjá Gaiety“.
„Ága2tt“, sagði Guy, og sætti sig við þetta
„Þegar svo er ástatt, sem lijá okkur, nevðist
maður til að þyggja lijálp, hvaðan sem hún
kemur. Hvenær ætlar þú að tala við liana“.
„Nú þegar. Ef hún er þá komin á fætur“.
llann stóð upp. „Jeg ek þangað tafarlaust.
Farið varlega, Isalælla, á meðan jeg er fjar-
verandí. Bugg er að vísu á sínum stað, eti
jeg álíl þó varlegra að þjer dveljið hjer á
meðan, en farið ekki lil frú Spalding, íyr
en jeg kem aftur. Það er ekki gott að vita
upp á hverju da Freitas kann að laka“.
„Isabellu er með öllu óhætt hjer“, sagði
Guy með álvafa. „Jeg verð lijá henni, ef lnin
leyfir það“.
Tonv fleygði frá sjer vindlinum. „Guy
verður á endanum versti æfintýramaðurinn
okkar allra“, sagði hann alvarlega. „Það er
afleiðingin af því að liafa engin áhugamál
fvr en í ellinni".
Isahella hló, skærum og dillandi hlátri, og
áður en Guy gat komið fyrir sig viðeigandi
svari, var Tony farinn. ---------
Tony varð ekkert undrandi þegar hann
frjetti að Molly væri ekki komin á fætur.
Henni þótti gott að sofa á morgnana.
„Ef ungfrúin er vakandi, þá segið henni,
að jeg þurfi að tala við hana, svo fljótt sem
liægt er“, sagð hann við Claudinu.
Eftir stundarkorn kom hún aftur. „Ef að
monseur vill fylgja mjer“, tilkynti hún, „þá
mun jeg fara með yður á fund madm.selle,
hún ætlar að taka á móti yður“. Hún fylgdi
lionum inn í svefnherbergi Mollys. Var það
hjört stofa með grænum gluggatjöldum, og
var gljáandi látúnsrúm á miðju gólfi.
Molly sat í rúminu. Hafði hún lilaðið lirúgu
>af svæflum við bak sjer, og farið i silkislopp
ulan yfir hin næfurþunnu náttföt sín. Rauða
hárið fjell í þjettum bylgjum niður um liáls
hennar og herðar. Hún var að drekka morg-
unsúkkulaðið sitt.
„Góðan daginn, Tony“, sagði hún. „Jeg
voua að þú hneykslist ekki á því þó jeg taki
á móti þjer á þennan hátt, lítl viðeigandi hátt.
Þú verður að hafa það, þegar þú kemur á
þessum tíma nætur“.
Tony kysti á hönd hennar, og bjó síðan um
sig á stól við fótagaflin á rúminu.
„Jeg er ekki alvarlega hneykslaður. Kal-
vínsku grunnsetningarnar mínar hafa dofn-
að með aldrinum“, Hann tók við vindlingi,
sem hún bauð honum.
„Jeg kem á þessum, mjög svo óviðeigandi
tíma, af því að jeg var búinn að lofa því, að
láta þig vita ef eitthvað væri að frjetta".
Molli settist upp i rúminu. „Ó“, sagði hún.
„Hefur þú fengið svar frá vini þinum. Hon-
um í Portrigo?“
„Tony hristi höfuðið. „Nei, það gæti ekki
verið komið ennþá. Annars er þarflaust að
fara tii Livadíu eftir frjettum. Það er tölu-
vert af frjetlum þaðan í gangi hjer í borg-
inni“.
Molly setti frá sjer súkkulaðibollann og
kveikti sjer í vindlingi. „Segðu frá“, sagði
hún. „Jeg skal ekki taka fram i fyrir þjer“.
Tony bvrjaði á'því að segja frá, er bann
hilti Isabellu í Long Acre. Hann hjelt síðan
áfram sögu sinni og sagði henni, út i æsar
alt sem við hafði borið. Ef að Molly ætti að
hjálpa honum vrði hún að kvnnast málinu
frá rótum. Auk þess taldi Tony hana vera
eina al' sínum áreiðanlegustu vinum.
Hún hlustaði, að minsta kosti á hann með
óaðfinnanlegri athygli, tók aldrei fram í fyr-
ir honum, og spurði einskis.
„Þannig liggur þá í þessu öllu“, sagði Tony
að lokum. „Að minsta kosti að því er sjeð
verður með vissu. Og hvað segir þú svo um
þetta Molly. Ert þú reiðubúin að gera banda-
lag með okkur, og koma i. veg fyrir giftingu
Pjeturs ?“
Molly sat upprjett i rúminu. Bláu augun
hennar tindruðu af fastri ákvörðun.
„Þú getur reitt þig á það, Tony“, svaraði
hún ákveðin. „Ef einhver heldur að jeg hafi
eytt öllum þeim tíma, er jeg hefi varið til
þess að manna Pjetur, til ónýtis, þá skjátlast
þeim hinum sama hraparlega. Hún sveiflaði
hárinu framan úr sjer. „Þú ert ágætis dreng-
ur, Tonv“, sagði hún. „Hvernig get jeg þakk-
að þjer að verðleikum“.
„Ekkert að þakka“, svaraði Tony. „Jeg hef
tckið þetla mál að mjer fyrir sakir siðmenn-
ingarinnar í Norðurálfunni. Jeg get sem sje
ekki þolað að ungir menn gifti sig ef þeir eru
trúlofaðir annari“.
„Ekki aðeins trúlofaðir“, sagði Molly i-
byggilega. „Skjalaritarinn í Chelmsford gæti
sagt þjer annað“.
„Ilamingjan góða! Er það mögulegt“.
Mollv var í þann veginn að slökkva upp úr
rúminu, en áttaði sig i tima og lireiddi ofan
á sig.
„Jeg get ekki farið fram úr. Náttkjóllinn
minn er ekki sæmilegur. Farðu og dragðu
úl skúffuna þarna“. Hún benli á búnings-
borðið. „Þar liggur skrautgripaskrín
Já þetta brúna“.
Tonv hlýddi og tólc fram leðui'skrín eitt
og fjekk Molly það“.