Fálkinn - 28.01.1933, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjið þið saman.
Lausn gátunnar nr. 4, i 48. blafíi
!'. á. var. Skein yfir landið sól á
sumarvegi. Við lvenni hafði borist
fjöldi af rjetlum svörum og feiigu
|iessi ver'ðlaun, með hlutkesti.
1. verðl., 5 kr.: Elín Jónasdóllir,
Hverfisgötu 80, Heykjavík.
2. verðl., 3 kr.: Jóna Einarsdóttir,
Kirkjuveg 2ö, Keflevík.
3. verðl., 2 kr.: Halll'ríður Þpr-
kelsdóttir, Hverfisgötu 102 B Reykja-
vík.
I. og 3. verðlauna sje vitjað á
á afgreiðslu „Fálkans", en 2. verðl.
til útsolumanns ,,Fálkans“ í Kefla-
vík.
Lausn gátunnar nr. 5 i jólabtaði
Fálkans var: „ísland t'arsældar frón
og hagsælda hrímhvita móðir“. Al'
afar mörgum svörutn voru þessi
dregin út með hlutkesti:
1. verðl., 5 kr.: ,1. M. Eggertsson,
Sjafnargötu 3, Rvík.
2. verðl., 3 kr.: Ragnar O. Tryggva-
son, Baldursgötu 7, Rvík.
3. verðl., 2 kr.: Jóhannes Bjarna-
son, Hóli, Lundareykjadal.
1. og 2. verðl. sje viljað á afgr.
„Fálkans“, en 3. verðl. verða send.
Howard Garter.
Maðurinn sem stjórnaði uppgreftr-
inum á hinum stórmerku leifum
'I ulankhamens var Howard Carter,
sem nú þykir einn af kunnustu
miinnum sem uppi eru, þeirra er
slunda egypsk fræði. Rjeð Carnar-
von lávarður hann í þjónustu sína
til þess að stjórna uppgrefti kon-
ungagrafanna við Luxor og var
Carter svo heppinn að finna hina
frægu gröf með einhverjum hinum
allra merkustu fornmenjum, sem
fundist liafa í Egyplalandi. :— Ýms-
ir þeirra sem eitthvað voru við
Luxorfundinn riðnir eru látnir og
hafa sumir þeirra dáið með svip-
legu móti. Vill þjóðtrúin kenna
þetta Tutankhamen og kalla að
hann sje að hefna sín fyrir röskun
graffriðarins. En ekki hefir hefnd-
in komið niður á Howard Carter,
þeim sem „sekastur“ mætti kallasl.
Hann sjest hjer á mynd er tekin
var fyrir skömmu er hann kom til
Kaupmannahafnar. Hjá honum á
myndinni sjesl ungfrú Mogensen,
starfskona við egypsku deildina í
í „glyptotekinu“.
GRÆNLANDS-SJÓNLEIKUR
A KCxL. LEIKHÚSINU.
Grænlandsfarinn Peter Freuchen,
sem um þessar muiidir er vestur i
Ameríku til þess að leiðbeina um
töku á kvikmynd, sem á að gerasl
i Grænlandi, hefir skrifað sjónleik
frá Grænlandi, sem nefnist „Os-
akra“. Var hann sýndur i fyrsta
skifti á kgl. Leikhúsinu í Kaup
mannahöfn núna i janúar. Á mynd
inni sjást persónurnar sem leika
aðalhlutverkin, Karin Nellemose og
Eyvind Johan-Svendsen.
í Brooklyn á heima stúlka ein,
27 ára, sem heitir Júlía Callahan.
Var hún tekin föst nýlega og sett i
svartholið og er ástæðan til þess
sú, að húri lætur aldrei dag liða
svo, að hún gabbi ekki slökkvi-
liðið. Hafa engar fortölur nje sekl
ir dugað, og Júlía kveðst ætla a'ð
halda áfram uppteknum hætti með
an hún lifi, svo framarlega sem
hún fái ekki skaðabætur fyrir
nokkrar lennnur, sem brunaliðs-
maður einn mölvaði úr henni 'árið
1929. Þá hafði hún lika gabbað
slökkviliðið.
Drotningin
í Lívadiu.
Lafði Jocelyn var uiii það leiti að komast
í sæti sitt aftur, er hún heyrði mannamál
niðri. IJún rak upp lágt óp, og greip um
brikina á legubekknum til þess að styðja sig.
Augnabliki síðar kom Ellen hlaupandi inn
i herbergið. Hún æpti upp yfir sig og
gleymdi algerlega virðingu þeirri er hún
annars bar fyrir lafði Jocelyn, og kringl-
ótta andlitið á henni varð eitt bros.
„Þetta er ungfrú Isabella, og sir Antony
og og herra 01iver“.
Á meðan lnin var að segja frá þessu,
komu þau inn og lafði Jocelyn stóð upp
og gekk á móti þeim, með útrjettum hönd-
um.
„Tony, Isabella“, hvíslaði liún. Þegar þau
tóku utan um hana, I)ætti hún við hálf-
kjökrandi:
„Elsku, óþekku börniii mín. En hvað það
gerðuð mig hrædda“.
„Við komum ekki til Southampton fyr
en i morgun“, sagði Tony iðrandi. „Við
vildum síður síma af því að okkur langaði
til að koma þjer á óvart“.
Lafði Joeelyn settist á legubekkinn, en
þau Tony og Isabella settust sitt við hvora
hlið hennar og Guy á stól gagnvart þeint.
„Fvrirgefðu Guy að jeg hef ekki heilsað
þjer ennþá, en jeg er svo hrærð og ham-
ingjusöm. Og þó er það sennilega þjer að
þakka, að jeg hef heimt óþekku krakkana
mína úr helju“.
„Hjett er það“, sagði Tony. „El' Guy hefði
ekki skotið niður helminginn af lögreglu-
liðinu í Livadiu, þá værum við ekki stödd
hjer i dag. Er það ekki rjett, lsabella?“
lsabella kinkaði kolli. „Hann var afar
röskur", sagði hún þaklál. „Jeg gleymi
því aldrei livað liann var fagur og ægileg-
ur þá er hann barðist við lögregluna“.
Guy blóðroðnaði.
,,.leg vildi að jeg hefði átt kost á þvi að
sjá haim“, sagði lafði Jocelyn. Hún tók ein-
lakið af „Daily Mail“. „Lestu þetta og
segðu mjer livað það þýðir“. Hún henti á
greinina um Livadíu.
„Jeg er húinn að tesa þa'ð“, sagði Tonv.
„Sjáðu til, Fanny frænka! Jeg sagði þjer
ekki alt, eins og var, áður en jeg tor af
stað. Mjer datl í hug að það kynni að gera
þig hrædda að óþörfu“.
„.leg fyrirgef það alt“, sagði lafði Jocelyn
veglynd. „Þó með því sklvrði að þú segir
nijer nú alla söguna“.
Tony skýrði nú Irá þátttöku Molly i æf-
intýrinu. Drap hann á ferðina lil Soulhamp-
lon, veruna á „Betty“ og hvernig þau kom-
usl til <le Sainl Anna hallarinnar. Uann
lauk máli sínu með því að skýra frá þvi
er Molly gekk upp stigann lil þess að hugga
Isabellu prinsessu. Síðan mælti hann:
„Og nú verður þú að taka við Isabella.
Þú hefur orðið“.
Lafði Jocelyn hjelt i hönd Isabellu á
meðan Inin hlustaði með miklum áhuga á
Tony.
„Mollv Monk hlýtur að vera framúrskar-
andi aðlaðandi kvenmaður“, sagði hún.
„Hún er hugraklcasta og' gáfaðasta kon-
an, sem nokkurnlímann hefir verið í heim-
inn borinn“, sagði Isabella með tindrandi
augtim. „Getið þið Irúað því að jeg hafði
ekki hugmynd um annað, en að Inin væri
í raun og veru prestur, fyr en greifinn var
farinn út úr herberginu. Jeg get ekki með
orðum lýst því hve undrandi jeg varð þeg-
ar hún alt i einu tvílæsti hurðinni og vrti á
mig. Jeg varð svo utan við mig að jeg gal
í fyrslu ekkert aðhafst, en Molly var alveg
köld og róleg. Hún hyrjaði að hafa fata-
skifti við mig á meðan hún var að segja
mjer frá, hvernig á þar veru lienuar stóð.
En þegar jeg var kornin í prestsl’ötin, var
jeg ekki vitund hrædd eða utan við mig.
„Meðan lúm var að ffela hárið á mjer und
ir hárkollunni spurði hún mig hvort jeg
væri vön að tala ensku við greifann, og
kvað jeg já við þvi. Hvernig jeg væri vön
að haga mjer þegar hann kæmi inn til min,
og þess liáttar. Jeg svaraði öllu þessu eftir
hestu gelu, og hún var ólrúlega fljól að
skilja það all. Hún ljel mig ganga nokkr-
um sinnum lil og frá um stofuna, og siðan
setjasl niður ogg tala við sig stundarkorn.
()g þegar hún svo var komin i fötin gat hún
leikið mig svo vel að jeg fjell i stafi af
tindrun.
Við bjuggumst við greifanum þá og þeg-
ar. Hún opnaði þvi hurðina. og sagði mjer
að jeg mætti með engu móti svara greif