Fálkinn - 27.05.1933, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltestcd.
Aðalskrifstofa:
BanKastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgadc 14.
Blaðið kemur út hvcrn laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á máiniði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftanir greiðist fyrirfram.
Atiglýsingaverð: 20 aura mUllmcler
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Það er sagt með sannindum um
cinn góðan landfræðing, að þeg-
ar hann var orðinn þungur til
göngu í fjöllum, ljet hann fylgdar-
mann sinn ganga á tindana, en sat
sjálfur í néðstu brekkunni á með-
an. Tók svo frásögn af fylgdar-
manninum og skrifaði síðan langa
lýsingu af útsýninu af tindinum,
svo persónulega og svo fulla andá-
giftar, að engum saklausum manni
datt annað í hug, en að höfundur-
inn hefði verið þarna sjálfur og
sjeð alt það sem hann lýsti. Þetta
er náttúrlega að sumu leyti golt og-
blessað og miklu girnilegra til fróð-
leiks lesendunum en ef maðurinn
hefði skrifað: jeg komst nú ekki
þarna upp, en hann Jón, sem var
með mjer fór og sagði mjer alt svo
greinilega, að þetta er eins og jeg
hefði sjeð það sjálfur. Og enn miklu
greinilegra en hefði h'ann sagt: —
Jeg komst ekki upp, og þessvegna
get jeg alls ekki sagt um, hvernig
umhorfs er af þessum tindi.
Hjer koma mismunandi sjónar-
mið til sögunnar. Maðurinn vildi
sýna, að hann hefði gert meira en
hann gerði og mat það meira en
að vera viss um hvort það væri
rjett sem hann segði. Hafi það
reynst rjett, þá var það fylgdar-
máðurinn sem átti heiðurinn, en
ekki höfundurinn. En hefði það
verið rangt, vildi höfundurinn eiga
á hættu að segja rangt frá, fremur
en hitt að láta gantast að sjer um
það, að nú væri hann orðinn svo
þungfær, að hann gæti ekki gengið
brekku. — En svo bætist þetta við,
að þó að fylgdarmaðurinn segði
rjett og skýrt frá, frá sinu sjónar-
miði, gat það vel verið, að höfund-
urinn hefði litið alt öðriivísi á.
Því að sjónarmið tveggja manna
falla sjaldan saman, síst af öllu
þegar það er náttúran sjálf, sem i
hlut á. Þar getur fegurð orðið að
viðurstygð og hrjóstrið að yndis-
leik.
Jeg hitti einu sinni Austfirðing á
Þingvöllum. Hann hafði margt
heyrt um staðinn talað og alt gott
— hann bjóst þessvegna við miklu.
En það mátti sjá fílusvipinn á hon-
um i margra metra fjarlægð þarna.
Aldrei sagði hann hafa verið logið
jafn miklu Jofi á nokkurn stað og
þennan. Ekkert nema hraun. Þá
væri það nú eitthvað annað að
koma austur í Safamýri — þang-
að hafði hann komist af tilviljun,
og það væri eflaust yndislegasti
staðurinn á þessu landi, — að
minsta kosti mundi hann ekki lifa
það, að sjá annan fegurri.
Niðurl. í næsta blaði.
A skóla einum i Manchester hafa
verið gerðar líffræðilegar og sál-
fræðilegar atlniganir á fjölda nein-
enda, lil þess að finna hlutfallið á
milli andlegrar og líkamlegrar orku
mannsins. Árangur rannsókna þess-
ara varð sá, að þeir nemendurnir,
sem bestir reyndust í líkamsæfing-
um voru jafnframt bestu náms-
mennirnir.
Guðbrandur ísberg, sýslum.,
uerður AO ára 28. þ. m.
Erlendur Pjeursson fulltrúi,
verður h-0 ára 30. þ. m.
Frú Ingibjörg Þorkelsdóttir,
Rauðará, verður 65 ára 29. þ.m.
Lúther Hróbjartsson umsjónar-
maðnr Nýja Barnaskólans varð
h5 ára 2h. þ. m.
Kaj Bruun
Laugaveg 2.
í þessum mánuði eru liðin tíu
ár síðan hinn fyrsti lærði sjón-
tækjafræðingur fluttist hingað til
landsins. Er það Kaj Bruun kaup-
maður, sem nú er orðinn landslýð
öllum að góðu kunnur, bæði vegna
verslunar sinnar og lipurðar í öll-
um viðskiftum. — Áður en sjón-
tækjaverslunin á Laugaveg 2 hóf
göngu sína urðu menn að bíða eft-
ir því, að gleraugnapantanir yrðu
afgreiddar frá útlöndum, því að í
gamla daga kunni engirin hjer að
slípa gler, og varð þvi að senda
pöntunarseðilinn lil útlanda, þeg-
ar svo var háttað, að hin venjulegu
gleraugu hæfðu ekki. Varð sú bið
stundum löng og fyrir kom það, að
hlutaðeigandi var orðinn albliildur
þá loks er gleraugun komu „úr
siglingunni“. — Urðu það því all-
mikil viðbrigði, er hægt var að fá
afgreidd hjer með stuttum fyrir-
vara nálega allar gleraugnategund-
ir, sem á þurfti að halda.
Kaj. Bruun var kornungur maður
er hánn fluttist hingað. En hann
kyntist fljótt landi og lýð. Eins og
titt var um útlendinga, sem liingað
koma fór liann til Þingvalla í
skemtiferð einn af fyrstu dögun-
um sem hann var hjer. Þá kostaði
híllinn þangað, með dálitilli við-
stöðu, 120 krónur, og var hann þó
gamall og úr sér genginn! Þótti
þeim útlendingunum þetta dý.rt, og
er það ekki láandi.
Verslun sína hefir Bruun rekið
með miklum dugnaði og samvisku-
semi og jafnan hirt vel um að hafa
liana birga af þeim vörum, sem til
sjóntækjaverslunar heyra. Auk gler-
augna og annara sjóntækja, svo sem
kíkira, hefir verslunin jafnan selt
mælingaráhöld og ýms eðlifræði-
leg læki, sem áður voru ekki fáan-
leg hjer á landi, og hefir það reynst
mikill hægðarauki verkfræðingum
og öðrum, sem á slíkum áhöldum
þurfa að halda.
Kaj Bruun er kvæntur íslenskri
konti og telur ísland sem sitt ann-
að föðuríand. Hann hefir með alúð
og lipurð unnið sjer vinsældir allra
sem við hann skifta, og það er
vafalitið, að verslunin á Laugaveg
2 mun njóta ahnennrar hýlli með-
an hans nýtur við.
SNEMMA BEYGIST------------
Þegar Rockefeller var barn að
aldrei og hafði aurað saman 50
dollurum lánaði hann bónda einum
þessa peninga gegn 7% vöxtum og
var þetta ’fyrsta kaupsýsla hans, og
byrjunin á því lifsstarfi, sem siðan
er kunnugt, að láta peningana vinna
fyrir sig. — í skólanum var hann
ekki vinsæll af nemendum og þótti
ekkert gáfnaljós, en var vakinn og
sofinn í því að græða peninga,
enda var hann orðinn ríkur maður
innan við þrítugt. Hann sá að hægl
væri að græða á olíulindunum og
á tíu árum varð hann alvaldu'r á
olíumarkaðnum. 44 ára var hann
orðinii einn af ríkustu mönnuin
heimsins og hafði náð geigvæn-
legum völdum, enda hötuðu hann
fleiri en elskuðu og þúsundir
manna óttuðust hann. Nokkrum ár-
um seinna dró hann sig í hlje frá
kaupsýslustörfunum, en sonur hans
og trúnaðarmenn hjeldu fyrirtækj-
unuin áfram og juku þau. Og efli”
það safnaðist honum svo mikill
auður, að hann hefir um lanet skeið
verið talinn rikasti maður í heimi
Eignirnar hafa aukist nær sjálf-
krafa — hann hefir látið pening-
ana vinna fyrir sig, alveg eins og
hann byrjaði, þegar hann var strák-
ur í skóla. Talið er að hann hafi
gefið um 750 miljónir dollara lil
ýmsra þarflegra fyrirlækja um æf-
ina, en hlutfallslega hef:r margur
gefið meira, án þess að nokkur liafi
á það minst.
----x-----
Spönsku stúlkurnar, sem pakka
appelsinunum i kassana, sem send-
ir eru viðsvegar uni heiin, vilja
gjarnan giftast — og helst útlend-
ingum eins og stúlkurnar hjerna.
Þessvegna eru þær farnar að lauma
litlum ástarbrjefum innundir um-
búðapappírinn á appelsínunum, þar
sem viðtakandinn er beðinn að
svara, svo framarlega sem hann sje
ógiftur. — Nú bar svo við fyrir
skömmu, að enskur maður ljekk
framreidda appelsínu á gildaskála
einum. Og þar var lítiil miði innan
undir þunna umbúðapappírnuni.
Maðurinn skrifaði á heimilisfangið,
sem tiltekð var — eldheitt ástar-
brjef. Og sögulokin voru vitanlega
þau, að þau giftust, hann og appel-
sinustúlkan.
----x-----
í Djurgarden við Stokkhólm er
skemtistaður, sem heitir „Græni
lundur“ og svarar til Tivolis Ivaup-
mannahafnarbúa. Þessi staður er
nú að halda 50 ára afmæli. Verður
hann æ vinsælli með ári hverju og
síðastliðið sumar komu þangað 1.
100.000 gestir. Nafnið er fengið af
veitingakrá einni með sama nafni,
sem Bellman gerði fræga fyrir
löngu. — Árið 1917 var fjelag þetta
gert að hlutafjelagi. En þetta hluta-
fjelag er einkennilegt að því leyti,
að þar er aldrei greiddur arður,
hversu vel sem fyrirtækið gengur.
Allur ágóðinn er jafnan látinn
ganga til ýmsra umbótá, en hluta-
fjáreigendurnir hafa komið sjer
saniaii um, að „hafa heiðurinn af
Gröna Lund“ i vexti.
----x-----
Vitanlega eru Kínverjar jafn
sólgnir i kvikmyndir og hvítir
menn. Þrjár vinsælustu filmstjörn-
urnar þar austur hjá þeim gulu
eru Janet Gaynor, Jeanette MacDon-
ald og Grete Garbo.
GLOBUSMEN-
rakvjelablöð eru þau
lang' bes/u. Einka-
sala: Gleraugnabúð-
in, Lgv. 2. Bruun,
Box 222. Rvk.