Fálkinn - 27.05.1933, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
cn flugmaðurinn sjálfur festist í
rústunum en kassinn með dúfuii-
um komst út úr vjelinni og sýndi
fyllilega hvert erindi flugmanns-
ins hafði verið. Mundi hann undir
eins verða' skotinn, ef óvinirnir
l'indu hann svona.
Til allrar hamingu fyrir flug-
manninn var það gömul belgisk
kona’ s.ein fann hann og fjekk liann
hana til Jiess að sleppa dúfunum
og var ,það mjÖg náuðsynlegt því
að annars hefði óvinirnir notað
Jiær til þess að bera falskar frjett-
ir. En á eina dúfuna festi hann
tlikynnipgu um, hvað fyrir hafði
komið.
Við landamæri Betgiu og Hollands
var a'far nákvæmt eftirlit af hálfu
Þjóðverja og varð að hafa úrvals
vegabrjef til að komast ])ar um.
Það var um að gera að hindra að
slrokuhermenn og njósnarar kæm-
ust y.fiu til Hollands. En umfeiið
var svo mikil um landamærin af
nágranúabændum og ökumönnum,
að athysli varðanna sljóvgaðist. .
Og þáð voru einmitt þessir sak-
leysislegu menn, sem hjálpuðu
njóshurunum. Bragð sem varðmenn-
irnir lengi ekki vöruðust var það
að flytja njósnara í heyhlössum og
var þannig farið að. Tveir heyvagn-
ar nálguðust landamærin og rann-
sakaði varðmaðurinn fyrst annan
með Jiví að stinga spjóti inn i hlass-
ið frá öllum hliðum. Meðan á Jiessu
stóð ók hinn vagninn á hlið við
þann f.vrri. Ökumennirnir stigu af
báðum vögnunum og þegar sá fyrri
hafði fengið vegabrjef sitt áritað
settist hann í ekilsætið í síðari
vagninum og ók áfram, einmitt með
þann vagninn, sem njósnarinn var
í, en binn vagninn var rannsakaður
aftur á sama hátt og áður.
Þau eru mörg brögðin, sem njósn
ararilir gripu til til Jiess að fela
lilkynningar sínar. í Englandi er
lil heill salur í einu safni, sem
sýnir ýmiskonar felustaði njósnar-
anna, svo sem hola stigvjelahæla,
hol sápustykki, flibba, sem brjef-
i’æmiir voru sáumaðar inn í og
margt fleira mætti nefna. Verk
ivjósnaranna er hættulegt en liað er
einmitt hættan, sem gerir það
spennandi og lokkar menn í Jiað,
og enda kvenfólk líka.
VIÐHAFNARKJÓLLINN.
Frh. af bls. 5.
Ieit í áttina til sonar síns sem
var að Jiyrla sjer wiskylilöndu.
„I>jer drekkið vísl lílca þetta
góðgæti?“
„Mjer geðjast betur að
loddý“.
„Sjáurn við“, sagði karl á-
nægðtir. „Það gleður mig, son-
ar minn er því miður svo
smekktítill að liann víll lieldur
wliiskyblöndu, sódavatnið
kolsýran það vitið þjer sem
Iæknir, 'eyðileggur nýrun. Jeg
,væri sjálfsagt dauður el' jeg
liefði altaf drukkið þessa
blöndu“.
„Það er ekki ómögulegt“,
ánzaði Morlensen í leiðslu, bann
sá Birgittu í gegnum dyrnar
og flaug ráð í hug.
„Mjög ánægjulegur, ungur
maður ])etta“ tautaði meðdóm-
arinn- þegar Mortensen fór.
Birgitta sat ein við borð og
laðaði i jólahefti'. Mortensen
íók sjer sæti hjá henni og sagði
umsvil'alaust: „Ungfrú Birgitta,
jeg hefi dálítið liræðilegt að
segja yðiir“.
GRAND NATIONAL-VEÐHLAUPIN
eru talin meSal liinna frægustu i
Englandi og aldrei er eins miklu
„Eitthvað hræðilegt?“ hún
varð hálfsmeyk.
„Haldið þjer að þjer verðið
reiðar?"
Hún liristi höfuðið.
„Jeg er i viðliafnarkjól föður
yðar“.
Birgitta fór að hlægja.
„Það er ekki iilægilegt, það
er satl og faðir yðar grunar mig
mig um þjófnað. Hann þorir
ekki að láta mig einan eina
mínútu".
„PJruð þjer ekki að gera að
galnni yðar?“ hvíslaði Birgitta
ifbrædd.
„Nei, og þjer verðið að hjálpa
mjer að gera grein fyrir fyrir
þessu við hann“.
„Hverig stendur á þessum ó-
sköpum ?“
„Minn kjóll er hjá veðlán-
aranum“.
„Og svo fóruð þjer á kjóla-
veiðar og veidduð kjól pabba“.
„Já“, sagði bann gremjulega,
„ltaldið þjer að jeg sje þjófur?
Jeg greip til þessa óyndisúrræð-
is til þess að þjer þyrftuð ekki
að skammast yðar fyrir mig.
Jeg — ó, mjer þykir svo vænt
um yður — þessvegna — bann
hætti í örvæntingu „og nú er
alt búið. Þjer viljið ekki sjá mig
framar".
Birgitta gegntli engu, leit að-
eins undan.
,Yfirgefið þjer mig, Birgitta?1
„Nei“, hvíslaði hún og rjetti
honum liendina i laumi.
Frielimann málafærzlumaður
bló hjartanlega seinna um
kvöldið, þegar bann fekk að
lieyra samhengi sögunnar hjá
dóttur sinni. Hann trúði konu
sinni fyrir því og þau komusl
þau öll í besta skap. Meðdóm-
arinn gamli, sem ekkerl vissi,
smitaðist af kætinni og þegar
hann fór lagði hann það til að
veðjað og í samband við þau hlaup.
Hjer á myndinni sjást klárarnir
vera að hláupa yfir eina hindrun-
Gert P’,riis Mortensen ætti fram-
vegis að vera þarna á hverjum
jólum og gjarnan við öll liátíð-
ieg tækifæri. Og það varð brátt
ástæða til þess að bann yrði þar
viðstaddur hátiðleg tækifæri. Til
dæmis þegar kandídat Gert Friis
Mortensen og ungfrú Birgitta
I’riclnnann opinberuðu trúlof-
un sína og þegar Friis Morten-
sen læknir og áðurnefnd ung-
frú giftu sig og við ýms tæki-
færi, sem af lijónabandinu
leiddi. En aldrei gat Frichmann
amli hæztarjettarmeðdómari
hotnað í öllum dylgjunum um
einhvern viðhafnarkjól.
FUfíSTlNN AF MONACO
Charlotta dóttir og erfinsi Louis
fursta af Monaco hefir afsalað sjer
rikiserfðum í hendur sonar síns,
Raimer prins, til þess að fá að
giftast ítölskum manni og losna við
altar stjórnaráhy"ojur. Er prins-
essan einkadóttir Louis fursta og
óskilgetin en furstinn gerði hana
arfgenga til ríkisins árið 1919,
Árið eftir giftist hún Polignac
greifa og eignaðist með honum tvö
Þörn og annað Jieirra er Raimer
fursti. llann er aðeins tíu ára og
getur vitanlega ekki t’ekið við ríkis-
stjórn án l)ess að fá forráðamann
þangað til haun verður fullveðja og
þennan starfa hafði Louis prins
ætlað Polignac greifa, en hann hafn-
aði. En nú hefir nýr maður komið
fram á sjónarsviðið og gerir kröfu
til ríkisins og finst nú komið hent-
ugt tækifæri til þess að gera kröfu
lil rjettinda fyrir sig. Hefir hann
látið prenta flugrit, sem dreift hef-
ir verð um Monaco og krefst liess,
að hann verð gerður að fursta í
dvergríkinu. Þessi valdbiðitt er
fæddur 1809 og hefir lifað land-
eyðulífi i París og á skemtistöðun-
uin við Miðjarðarhaf alla sína æfi.
Hiitmann'i
kaldur litur til
heimaliturtar.
ina, djúpan skurð og háan garð á
þeim skurðbakkanum sem fjær er.
FfíÆNKA CHAfíLEYS
er vinsæl i Danmörku eins og
annarsstaðar og er jafnan leikin
þar með stuttu millibili. Um eitt
skeið þótti ekki eins mikið til
neins leikara koma í hlutverki
frænkunnar og til Peter Fjelstrup,
seni nú er látinn fyrir allmörgum
árum. En síðan hann leið er JjaÖ
Johannes Meyer leikari, sem getið
hefir sjer bestan orðstír í hinu
fiæga hlutverki. Hjer er mynd af
lionum í því, tekin eftir sýningu
á Fönixleikhúsin.új en þar var teik-
urinp tekinn til sýningar núna uin
páskana siðustu.
----x-----
Kreppan í heiminum hefir m. a.
vereað á þann líátt, að miklu færri
hjóii skilja nú, en fyrir nokkrum
árum, meðan alf flaut í peningum.
Fólk heffr ekki ráð á að skilja og
lianga ])ví lijónin saman eins lengi
og kostur er.
„TVÍBURAUNIR“
Þet/a merki er heims-
frægt fyrir 1. fl. hnífa
og skæri. Fæs/ hjá
Bruun, Laugaveg 2.
Best að aufllýsa í Fálkanum