Fálkinn - 27.05.1933, Blaðsíða 6

F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Áhyggjur.
Eftir Olfert Rieliard.
Matth. 6:31.
Segið því ekki áhyggjufullir:
HVað eigum vjer að eta?
Hvað eigum vjer að drekka?
eða: Hverju eigum við að
klæðast?
Jesús nefnir margl því til
staðfestingar, að við eigum engu
að kvíða. Hann bendir lil dýr-
anna og segir: Lítið til fugla
himinsins, hlustið á, hve glað-
lega spörvarnir kvaka; skyldi
Oiið ekki lála sjer jafn ant um
ykkur, eins og þá? — Hann
hendir til jurtanna: Gefið gaum
að liljum vallarins; þær eru het-
ur húnar en Salómon konungur
í öllu sínu skarti; skoðaðu muru-
sóleyjuna i stækkunargleri og
fíngerðasta dúkinn sem völ er á
og sjáðu hve grófur hann er i
samanburði við hana; hvað vill
þú jtá vera að berast á i klæða-
hurði og finna að því; þótt föt-
in sjeu slitin ? — Hann néfnir
eðlisfræðilega ástæðu og spyr:
Hver af yður gelur með áhyggj-
um aukið einni alin við hæð
sína? Nei, þú hefir engan á-
vinning af áhyggjum þínum!
I.oks nefnir hann andlega
áslæðu og segir: „Eftir öllu
jiessu sækjast heiðingjarnir“;
jmð er ekki nema eðlilegt, að
jieir mæðist í áhyggjum og
kvíða, sem lifa án Guðs og án
allrar vonar i heiminum.
Hitt gegnir meiri furðu, að
kristnir menn skuli einall vera
laðnir áhyggjum. Við því er
aðeins eitt ráð: Að áhyggjur
jieirra mætlu verða sem mestar1
Að Jieir mættu þjást af jiví hug-
arangri, sem fuglinn hefir al-
drei neitl af að segja, þeirri
sálarkvöl, sem lilju vallarins
getur aldrei órað fyrir —: ásak-
...ídi meðvitund eigin synda og
klar. Þá mundu títuprjóna-
stungur áhyggjanna hverfa fyr-
h’ hinni alvarlegu hrygð, sem
ieitl getur til yfirbótar.
En þá verða þeir hka að leifa
hins eina sanna huggara, Drott-
ins .Tesú. Og taki þeir á móti
náð hans, Jiá munu jieir komast
að ráun um Jiað, að jjað eru ein
hin mestu forrjettindi kristins
manns, að mega vera laus við
áhijggjur.
(„Tag og læs“). Á. Jóh.
Drottinn,
öll mín þrá er Jijer kunn
og andvörp mín eru eigi hulin
þjer -------------------------
Jeg játa misgjörð mína,
liarma synd mína
Yfirgef mig ekki, Drottinn,
Guð minn ver eigi fjarri mjer;
skunda til liðs yið mig,
Drottinn, þú hjálp min!
Sálm: 38.
Varpa þá áhgggjum þínum á
Drottin,
hann mun hera umhgggju fyrir
þjer.
Sálin.. 5S:27-.
Kaktusar.
Kaktusarnir eru ein af allra
sjerkennilegustu jurtaættum
jarðafinnar og er Jiá mikið sagt
„jiví að margt er undarlegt i
náttúruunar ríki“ eins og þar
stendur. Hjer á landi þekkjast
nokkrar tegundir lians sem
stofuhlóm, einar tvær tegundir,
önnur hnúðvaxin líkt og efri
partur af gulrófu en alsett smá-
þyrnum, svo að þessi jarðará-
vöxtur minnir einna mést á
grænt ígulker, en liin vax-
in í svellþykká og stundum
ílata slöngla. Jurtin sjálf getur
eigi kallast falleg, þegar hún er
hlómlaus, en hún ber einkar
falleg og gerðarleg hlóm, og því
hefir hún orðið vinsæl sem stofu
jurt, jafnvel hjer úti á íslandi.
Nú er kaktusinn kominn í
tísku hjá hlómavinum hvar-
vetna erlendis. Einum merki-
leguin jurtafræðingi og hlóma-
dýrkanda, Luther Burbank,
tókst fyrir allmörgum árum að
rækta kaktusafhrigði og fer teg-
undunum sífelt fjölgandi, að
sínu leyti eins og orkídeuteg-
undum, en sumar þeirra eru
ineð dýrustu skrauthlómnm
heimsins. Þar sem kaktusinn er
aðeins ræktaður sem stofuhlóm
eð inni i húsum, eins og hjer
og i nágrannalöndunum eru
tcgundirnar ekki sjerlega marg-
ar, en það verður annað upp á
teningnum þegar komið er í
jiau lönd, þar sem kaktusinn á
heima og getur vaxið undir
heru lofti og dafnað við sem
ákjósanlegustu skilyrði. Þar
>kifla afhrigðin hundruðum.
Heimkynni kaktusanna er
fyrst og fremst hilaheltissvæð-
in i Ameríku, sjerstaklega þurka
iijeruðin í Mexico og Brasilíu
og eru þar fjölmargar tegundir
hctta er stjakamyndaffur stöngla-
kaktus frá Arízona.
Hvirfilvaxinn stöiiglakaktus. Um stærðina geta menn gert sjer nokkra
hugmynd viö samanburff á manninum ríffandi sem er rjett hjá.
án jiess að ménnirnir hafi fjölg-
að þeim. Sumar tegundirnar
vaxa í 3000—4000 metra hæð
yfir sjávarmál, ekki langt frá
jökulhrúnunum. Og það er ekki
smáræðis svæði, af hnattbreidd-
inni sem kaktusinn nær yfir,
því að hann liefir fundist í eðli-
legu ástandi alla leið frá því
sunnan úr Patagoníu í Suður-
Ameríku og norður fyrir New
York. í frumskógunum i Brasil-
u eru fjöhnargar kaktustegund-
ir sem lifa á trjánum, án þess
þó að þær teljist sníkjujurtir..
Áður var það alinenn trú, að
kaktusinn væri hvergi til vill-
ur nema i Ameríku, en síðar
hefir liann fundist viltur víðar
t d. i Afríku.
inni lokið og allflestar tegund-
irnar hafa aðeins rnjög litl
þroskuð hlöð, sem oftast falla
mjög fljótt. Þegar frójurtin eld-
'st fær stöngullinn á sig mjög
einkennilega mynd. Sumar teg-
undirnar hafa kúlumyndaðan
stöngul, sem getur orðið, svo
stór, að liann verði yfir 300
kílógr. á þyngd. En aðrir verða
gjörólíkir og vaxa upp eins og
;úiur og verða um 20 metra
áir og stönglarnir um 50 senti-
Að ytra úlliti eru kaktusarnir
mjög einkennilegir, eins og áð-
ur er sagt og eigi líkir neinni
annari jurtaætt. Þegar fræið
spírar, en það er að jafnaði
mjög snemma og stundum með-
an það er í sjálfum ávextinum,
myndast að jafnaði frjójurt með
tveimur almennum eða ofl
þykkum græðiblöðum. En j)ar
ineð er svo líka hlaðamyndun-
Kaktus í blóma.