Fálkinn - 19.08.1933, Blaðsíða 12

: ■ ■ ■ ■:

;vVvv:;v
■:
••••

'■:V: ■ / í
••}••;

■■:■■■:
®Si
.í'.l >:
■
MH
FLAGARINN, frh. af bls. 7.
um skotið hvor á anrian alvcg
samtímis“, sagði skipstjórinn.
„Þá þurfum við ekki að gruna
þessa, sem Morgan nefnir í
brjefinu“.
„Bíðið snöggvast við“, sagði
einn stýrimaðurinn.
„Hvað er að?“ spurði skip-
stjórinn.
„Lítið þjer á. Morgan liefir
ekki verið skotinn heldur stung-
inn í bakið með þessum hníf“.
„Þá hlýtur einhver ykkar að
hafa mjrrt hann“, sagði skip-
stjórinn og sneri sjer að fólkinu.
„Hjer eru skrifuð nöfn þeirra,
sem vildu Morgan feigan. Fifi la
Rue, Lewis, frú Evans, Riley
maðurinn sem liggur dauður
hjá lionum og McBain. En
McBain hefir setið uppi hjá
mjer í alt kvöld, svo það getur
ekki verið hann. Það er kannske
bezt að byrja á yður mr. Lewis.
Morgan skrifar, að þjer hafið
ógnað honum“.
„Já, það er alveg rjett“, svar-
aði Lewis rólegur. „Jeg ætlaði
að drepa hann ef það yrði al-
vara úr giftingu hans og Ruth
Evans“.
„Hvað segið þjer um þetta,
ungfrú la Rue“, spurði skip-
stjórinn „og þjer frú Evans“.
„Þjer þurfið ekki að lialda
áfram lengra“, sagði John Wint-
er. „Það var jeg sem drap
Morgan!“
„En — þjer hafið setið inni
hjá mér síðan um miðdegis-
verð ?“
„Nei, meðan indverski ritar-.
inn minn spáði og ljet yður
horfa i krystallinn dáleiddi hann
yður til að sofa og svo notað
jeg tækifærið á meðan til að
drepa Morgan. Hann var nefni-
lega sjálfur bófinn í sögu minni,
maðurinn sem stal konunni frá
mjer og reyndi svo að giftast
dóttur minni.
„Mjer þykir þetta leitt!“ sagði
skipstjórinn, „en nú skil jeg
hvernig í öllu liggur. Því mið-
ur verð jeg að setja yður í varð-
liald“.
1 sama bili kom Rutli Evans
hlaupandi. Enginn liafði sjeð
hana eða móður hennar þegar
þær skutust út úr farklefa sín-
um.
„Lesið þetta, Val!“ hrópaði
hún og rjetti fram brjef.
Val las brjefið. Það var stil-
að til Ruth.
„Kæra Rutli! Jeg drap Roger
Morgan. Það var einasta úrræð-
ið“.
1 sama biii leit skipstjórinn
á John Winter.
„Þetta er líklega satt!“ sagði
Winter. „Morgan var dauður
þegar jeg kom inn til að drepa
hann“.
Skömmu síðar fanst frú Ev-
. ..s dauð inni í klefa sínum.
Hún hafði fjrirfarið sjer er hún
hafði skrifað brjefið þar sem
hún gekst við öllu.
Val Lewis þrýsti Ruth að sjer.
„Jeg vona að þú látir mig gæta
þín hjeðan af Ruth“, hvíslaði
hann.
„Já, Val“, svaraði liún og
leit inn í augu lians. „Ef jeg
liefði lilustað á þig frá byrjun,
mundi ekki alt þetta hafa skeð.
Það var víst loforð Morgans
um aðalhluverkið, sem rændi
mig allri skynsemi".
„En þú átt eftir að leika að-
alhlutverk eigi að síður“, svar-
aði hann. „Aðalhluverkið í til-
veru minni“.
• ■ ♦ - ---r-
hyrning, sem eigi er smáfriður,
sem gárðurinn hefir fengið nýlega,
en meðal annara sýnigripa i garð-
inum má sjerstaklega nefna tvo unga
fíla, sem heita Ö og K og þykja
einstaklega skemtilegir þegar þeir
halda „leiksýningar". Myndin sýn-
verið iðkuð eins mikið og á þess-
ari öld.
ir, að það eru ekki fáir áhorfend-
ur lijá þessum tveimur stólpagrip-
um, enda hefir þeim verið kent
að leika margskonar listir. Og það
er eigi síst yngri kynslóðin, sem
fjölmennir til þeirra.
Myndin hjer að ofan gefur hug-
mynd um hve mjög baðlífið er
iðkað erlendis á sumrum og hvern-
ig baðgestirnir fara að að gera það
Dýragarðurinn í Kaupmannahöfn
á jafnan ágætum vinsældum að
fagna hjá almenningi, og sjerstak-
lega á helgidögum er jafnan marg-
ment þar. Vinsældirnar i sumar á
garðurinn eigi hvað síst að þakka
kirkislöngu einni ferlegri og nas-
sem tilbreytingamest og fjörugast,
I. d. með því, að vera i knattleik
í vatninu. Telja menn víst, að sjó-
böð hafi aldrei í sögu veraldar