Fálkinn - 11.11.1933, Qupperneq 10

10
F Á L K 1 N N
S k r í 11 u r.
— Hvernig eigum við aff veffja
um, aff jeg geti jetiff epliff })itt í
tveimur munnbitum?
—- Þetla vesti er of stórt mjer, lwaff
takiff j)jer fgrir að þrengja það?
— Sjö krónur og fimtíu auru.
Nei, þú vil jeg heldur borða
mig vel saddan fgrir peningana.
Adamson
256
I
— Alfreð, Alfreð, komdu fljólt
inn og hlnstaðn á veðurfregnirnar.
Adamson langar
til að eignast
tannstöngul.
FAÐIRINN:
Emm sjáumm, viff
UNGI MAÐURINN: - Ja—um—
eh, —- — jeg var einmitt að sgna
dóttur gðar hvernig John Gilbert
faðmaöi Polu Negri í kvikmgnd-
inni í gær.
— Þjer þurfiff ekki aö vera neitt
hræddnr viff þetta æxli aftan á
hálsinum á gffur. Þó vil jeg ráð-
leggja gður aff hafa altaf augiin á
bvi.
Kviðdómurinn átti að kveða upp
dóm og voru ellefu dómsmenn
samhuga um að sýkna, en einum
\ur ekki að aka úr þvi, að kveð i
upp sektardóm.
Þegar malartími var kominn kom
þjónn inn og spurði, hvort dóm-
'durnir vildu ekki fá að borða.
Jú, sagði formaðurinn, komið
þjer með mat handa ellefu. Svo
bætti hann við: — og einn laup
af heyi handa þeim tólfta.
— Fjekstu einkanjósnarann til að
alhuga, Iwar mqðurinn þinn hefff-
ist viff á kvöldin?
Já hngsaöur þjer. Hann situr
heima óþokkinn sá, og hlustar í
útvarp!

—- Þjer ætluö að fá gður lijól
undir lappirnar á gður, frú. . . .
— Ilversvegna spilið þjer altaf
svona lengi hjerna í portinu, og
þó gefur enginn gffur aura hjerna?
Til að hefna min.
Gesturiiui (við gestgjafann): *—
Hafið þjer rekið þetta gistihús
lengi
Gestgjafinn: — Já, siðan jeg
komst upp. Og jeg tók við því af
föður mínuni og hann af föður
sínum.
Gesturinn: — Og er þetta kjöl
frá tíð hans afa yðar?
----x-----
Mjer finsl þú aldrei geta orð-
ið hrifinn af neinu.
— Jú, einu sinni varð jeg hrif-
inn, og átla vikum eftir var þetta,
sem jeg var hrifinn af orðið kon-
an mín.
— Ó, góöa frú Smith, maffur
skal ekki undrast neitf á þessum
síðustu tímum. Ilver veit nema þjer
sjáið mig á morgun með litaff hár!

1 -•%.• o •MII.. o -••i.- O 4
f.,
□ rEkkið Egils-öl
o-',iím-o«-"%. • ■•m.-o-"v*