Fálkinn - 09.02.1935, Síða 10

10
F Á L K I N N
S k r í t I u r.
— Þetta er ekki útvarpsskírteini,
heldur skírteini um að mega hafa
hund.
—- Já, en við höfðum skifti á
hundinum olckar og útvarpstœkinu.
Þegar maður vill sjá hvernig nýju
fötin fara, og hefir ekki nema lit-
inn spegil til að skoða sig í.
— Þegar miðstöðin er ekki í lagi.
— Nei, líttu á þessa þarna --
svona er hún eftir svelti-megrun-
inal
— Þú hefir ekki aðeins marið
hjarta mitt og gereyðilagt líf mitt
— heldur hefir þú líka gert kvöldið
ónýtt fyrir mjer.
— Er þjer alvara að ætla að
kaupa skíði. Það finst mjer óþarfi,
annað eins og þú átt af skóm.
— Hvað vantar þig eiginlega?
Viltu fá heilan skóg?
Nr. 318. Adamson hefir lesið um uítisujelar.
Óli háseti hefir siglt til Jaffa og
bregður sjer til Jerúsalem og seg-
ist endilega þurfa að skoða þá
frægu borg. Þegar hann keinur
þangaS fær hann sjer leiSsögu-
mann og segir: — Nú verðurSu að
sýna mjer hvar hann Davíð keypti
ölið.
Einu sinni var prestur, sem þótti
skrambi gott i staupinu. En honuni
fanst ekki viðeigandi að láta það
vitnast, að hann tæki sjer neðan i
þvi. Og einu sinni kom gamalkunn-
ingi hans til hans og gaf honunt
það ráð að hafa flöskuna undir
koddanum og biðja bústýruna um
rakvatn þegar hann langaði til að
fá sjer toddy.
Presturinn varð feginn og þakk-
aði kunningjanum fyrir gott ráð.
Skömmu siðar kemur kunninginn
aftur og spyr ráðskonuna hvernig
presti líði:
„Jeg veit ekki“, segir ráðskonan.
„Hann rakar sig frá morgni tii
kvölds“.
Persneskt máltæki segir svo: Þeg-
ar þú ferð í strið þá lestu bæn.
Þegar þú ferð til sjós þá lestu tvær
hænir. Þegar þú giftir þig þá lestu
þrjár.
Bóndinn: — Þessi hitamælir er
óbrúklegur, jeg verð að fá honum
skift.
Kaupmaðurinn: — Hvað er að
honum?
Bóndinn: — í dag sýnir hann
þetta og á morgun hitt; maður get-
ur ekki treyst honum frá degi ti!
dags. *
í bæ einum höfðu þrír Gyðinga-
kaupmenn verslanir sínar hlið við
hlið í sama húsinu og versluðu allii
með karlmannafatnað. Einn daginn
setur kaupmaðurinn í efstu búðinni
auglýsingu í gluggann sinn: „25%
afsláttur i dag!“ Kaupmaðurinn í
neðstu búðinni sjer þetta og er
ekki seinn til að setja auglýsingu
í sinn glugga: „50% afsláttur i
dag“. Loks uppgötvar kaupmaður-
inn sem á milli þeirra var, aug-
lýsingarnar hjá nágranna sínum og
iíst ekki á blikuna. Þá dettur
lionum snjallræði i hug. Hann set-
ur upp stóra auglýsingu hjá sjer:
„Gengið inn um miðdyrnar“.
Frú Olsen kemur másandi og
blásandi inn i ávaxtaverslunina og
segir: — Drengurinn minn var
hjerna inni áðan og keypti 2 lcíló
af eplum, en þegar jeg viktaði þau
þegar hann kom með þau voru
það ekki nema 1% kíló.
— Viktið þjer strákinn, svaraði
kaupmaðurinn.
Kennari einn er að segja börnun-
um frá guði í trúarbragðakenslu-
stund — segir að hann sje alstað-
ar — á himni og á jörðu — í stuttu
máli alstaðar.
Lítill strákur stendur upp og
spyr: — Er hann þá líka í hænsna-
húsinu okkar?
— Já, svarar kennarinn.
— Mikið lýgurðu, segir strákur.
— Við eigum ekkert hænsnahús.
Hreppstjórinn: — Er hann pabbi
þinn heima, Pjetur lilli?
Pjelur (5 ára): —Iíva heiturðu?
Hreppstjórinn: -— Þjer má vera
sama um það.
Pjetur: — Nei, mjer er ekki sama
um það, því að ef þú ert hrepp-
stjórinn þá átti jeg að segja, að
hann pabbi væri i kaupstaðum, en
ef þú ert neðan úr dal þá átti jeg
að segja, að hann hefði farið upp
í heiði til að flá hreindýrið, sem
hann skaut i gærkvöldi.
— Kennari! sagði Hans litli, —
hún systir mín hefir fengið skarlats-
sótt.
— Taktu undir eins satnan dótið
þitt og farðu heim, drengur, sagði
kennarinn. — Og komdu ekki aftur
fyr en hún er orðin frísk og húið
er að sótthreinsa hjá þjer.
Þegar Hans var farinn sagði Matli
litli: — Kennari! Hún systir hans
Hans er í Ameríku.
Óli kemur í skólann grútskítugur
um hendurnar og kenslukonan lyft-
ir upp hægri hendinni á honum og
segir: — Skammastu þín ekki að
koma svona skítugur í skólann. Nú
verð jeg að setja þig i skammar-
krókinn.
— Æ, nei, gerðu það ekki.
— Jeg skal lofa þjer að sleppa,
ef þú getur sýut mjer nokkra hönd
i belcknum, sem er eins skítug og
þessi.
Óli rjetti frain vinstri hendina. —
Hjer er hún, sagði hann.
Og hann slapp.