Fálkinn - 20.03.1937, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta Nr. 254.
Skýring. Lóðrjcl I.
1 tœki á utvarpsstöð. 2 græða
óhóflega. 3 eiði. 4 synir. 5 stcfnu-
leysi. (i þrá. 7 sjúkdómur. 8 trylla.
9 laun. 10 eldhúsáhaldið. 11 skapill.
12 borg á eyju í kyrrahafinu. 15
álögur. 21 upphaf. 23 úthald. 25
málmurinn. 26 kynleysingi. 28 ilmur.
29 til að hengja á. 31 á húsþökuín.
32 lenda á. 33 skynfærin. 34 hvítur
maSur. 36 hraSi. 38 nú og fram til
þessa tíma. 41 ógLitt. 43 ljóSiS. 45
starf. 47 lík. 48 svar. 50 hafið hug-
fast. 52 óshólmi. 54 notliæfar til
inanneldis. 55 ncma. 56 nóg. 57 bölv-
anlega. 59 tal. 60 hjeSan. 02 vera í
vafa um 63 á frakka.
Skýring. Lúrjett.
1 fjallagróSur. 7 lánsæl. 13 ræktaS
land. 15 mjólkurmatur. 16 eignarfor-
uafn (þf. flt.). 17 moka. 18 þvo. 19
matjurt. 20 þefar. 22 fæSa. 23 áhersla.
24 blóm. 26 hugmynd um framtíSina.
27 þjóðhöfSingi í Etiópíu. 30 slceiS.
33 einkum. 35 spyrja. 37 hluti af út-
lim (meS greini). 38 láta óáreitt. 39
bökunartæki. 40 bykkja. 41 óþægindi.
42 losni í sundur. 44 íslenslc lista-
kona. 40 danskur erindreki. 47 ástand
sem ekki er liægt aS lýsa. 49 skor-
dýrsegg. 50 ógreinilegt. 51 skamm-
stöfun rikis í U. S. A. 53 einkenni á
búningi betlara. 56 mjög. 58 Balkani.
01 nema. 62 i>s. 64 borgun. 65 eldfjall
óg meltingarfæri. 00 hljóSfæri. 07
bá bygging. 08 gengiS á. 69 koma í
verk.
Lausn á Krossgátu Nr. 253.
Ráðning. Lóðrétt.
1 þvegnar. 2 raSa. 3 ögur. 4 sarga.
5 uns. 6 roka. 7 opin. 8 taS. 9 Ester.
10 skel. 11 eril. 12 náttúra. 15 regn-
ið. 21 auk. 23 bóa. 25 mormóni. 26
stritla. 28 gjöra. 29 gárar. 31 ralli.
32 nafni. 33 blaka. 34 Efrat. 36 ikt.
38 aka. 41 hvílíkt. 43 iðgræn. 45 bar-
bari. 47 súr. 48 las. 50 burtu. 52
altaf. 54 ósar. 55 mana. 56 orna. 57
flag. 59 arga. 60 Búar. 62 kal. 63 Ai i.
Ráðning. Lárjett.
1 þröstur. 7 Ottesen. 13 vaga. 14
norpa. lti skrá. 17 eður. 18 skeið. 19
íeit. 20 garga. 22 agn. 23 lielt. '24
aum. 26 sór. 27 agg. 30 Korinta. 33
ber. 35 rjái. 37 raSar. 38 alfa. 39
örkunil. 40 fiskar. 41 hrat. 42 ólint.
44 Akab. 46 var. 47 sniðill. 49 ata.
50 Búi. 51 a:—a—a. 53 lómur. 56 orf.
58 slabb. 61 Isar. 62 kræla. 64 trúa.
65 Kant. 66 annar. 67 agar. 68
trauðla. 69 gihfari.
NÝJASTI FORDVAGNINN.
Nýju tegundirnar fyrir þetta ár,
sem Ford-smiðjurnar hafa nú sent
frá sjer útum allan heim, eru tals-
vert frábrugðnar vagnagerðunum frá
i fyrra. Myndin sýnir þá tegund
Fordvagna þessa árs, sem einkuni er
ætluS fjöldanum. Er það gerSin „V
8“ og liefir 60 HA hreyfil og er mjög
ódýr i rekstri. Hreyfillinn er mjög
breyttur frá i fyrra og un.búnaSur
lians þá ekki síður eins og sjá má
á myndinni. Af öðrum nýjum gerð-
um, sem Ford hefir sent á markað-
inn í ár má nefna „De Luxe“, sem
er með 85 HA vjel og Lincoln Zephyr
straumlinuvagn úr eintómu stáli,
meS 110 Ha vjel, 12 cylindra. —
Hjer á myndinni sjást þeir feðgarnir
Henry og Edsel Ford með nýja V8-
vagninn.
Bráðum kennir út á forlag Mac-
Millans í London æfisaga Rudyard
Kiplings, eftir sjálfan hann og heitir
„Something of myself. For my
friends, known an unknown". Þetta
er ekki stór bók, en segir þó allítar-
lega frá æfi hans i Indlandi, Suður-
Afríku, Englandi og Ameríku. Hann
scgir þar frá hvernig ýmsar af bók-
um hans hafi orðið til og hvað hon-
um finst sjálfum mest vert um, af
þvi sem hann hefir skrifað. Lýsir
liann allitarlega Búastríðinu og kynn-
um sínum af Cecil Rhodes.
Frægasti hörundsflúrari i London,
sem heitir Burchet, hefir nóg að gera
um þessar mundir. Það hafa frani
að þessu einkum verið sjómenn, sem
liafa látið flúra myndir á handleggi
sína og bringukoll, en nú er risinn
faialdur meðal kvenna í London,
lieirra af heldra taginu, og lýsir sjer
í því, að þær láta flúra fangamark
Georgs VI. — á lærið á sjer! Kon-
ungshollustan, sem þetta lýsir verður
flestum hulin nema á baðstöðunum á
sumrin. Þá getur konungurinn lesiS
fangamarkið sitt, ef hann vill.
Nora sneri sjer að mjer: „Hefir þú nokk-
urnlíma hagað þjer svona “
„Hver? Jeg?“
Studsy kom til okkar og dró á eflir sjer
stöl. „Þelta er nú andlitssnyrting í lagi, ja,
það má nú segja?“ sagði hann og kinkaði
kolli til Morelli. Yið rýmdum til fyrir hon-
um og hann seltist. Hann glotti ánægjulega
lil drykkjar Noru og Noru sjálfrar. „Svona
drvkki fáið ])ið varla betri í fínni veitinga-
sölum i Park Avenue? — Og hjerna kostar
hann ekki nema fjóra dollara“.
Hros Noru var veikt, en það var þó bros.
Hún steig á tána á mjer undir borðinu.
Jcg spurði Morelli: „Þektuð þjer Júlítt
Wolf frá Cleveland?“
Hann gaut hornauga til Studsý, sem sat
og hallaði sjer aftur á bak i stólnum og
horfði yfir salinn til þess að sjá hvernig
peningarnir gengu.
„Hún kallaði sig Rhodu Stewart þá?“
Hann Ieit á Dorothy.
Jeg sagði: „Þjer getið vel spýtt því út úr
vðiir, þetla er dóttir Wynands“.
Studsy hætti að góna út í salinn og sneri
sjer mjög stimamjúkur að Dorothv: „Að
hugsa sjer, eruð þjer það? Hvernig liður
pabba?“
„Jeg hefi alls ekki sjeð liann síðan jeg
var krakki“, svaraði hún.
Morelli vætti annan endann á sigarettu og
stakk honum inn á milli bólginna varanna.
„Jeg er ættaður frá Cleveland“. Hann
kveikti á eldspítu. „Hún kallaði sig Rhodu
Stewart aðeins stutta stund annars lijet
hún Nancy Kane“. Hann leit aftur á Doro-
thy. „Faðir yðar veit um það“.
„Þekkið þjer föður minn?“
„Við Iiöfum talað saman einu sinni“.
„Um hvað?“ spurði jeg.
„um hana“. Eldspitan hans var brunin
alveg að fingrunum. Hann fleygði henni,
kveikti á annari og kveikti í sigarettunni.
Hann hleypti brúnum svo að ennið varð
eins og net al' hrukkum, og leit á mig. „Er
það þorandi?“
„Tvímælalaust. Hjer er enginn, sem ekki
má heyra það eins og það var“.
„Agætt. Hann var, skal jeg segja ykkur,
afbrýðissamari en sjálfur skrattinn . Jeg
liefði verið vel lil með að lúberja hann, en
luin hannaði mjer það. Það leiddi af sjálfu
sjer. Hann var vasabókin hennar“.
„Hvað er langt siðan?“
„Sex til.átta mánuðir".
„Hafið (ijer sjeð hann siðan hún var drep-
in?“
Hann hristi höfuðið. „Jeg hefi ekki sjeð
hann nema tvisvar alls og þetta skiftið,
sem jeg var að segja ykkur frá, var það
siðasta4. ‘
„Ærði hún peninga út úr’honum “
„Hún sagði nei, en jeg held já“.
„Hversvegna?“
„Vegna þess að hún var útundir sig. Ein-
liversstaðar fjekk hún peningana. Einu sinni
bráðlá mjer á 5.000 dollurum“. Hann smelti
með fingrunum. „í beinhörðum peningum,
skiljið þjer beinhörðum peningum!“
Jeg afrjeð að spyrja hann ekki hvorl
hann hefði borgað þá aftur.
„Hann hefir kanske gefið henni pening-
ana?“
„Já, víst — kanske!“
„Hafið þjer sagt lögreglunni frá þessu?“
spurði jeg.
Hann hló stutt og fyrirlitléga. „Þeir hjeldu
að þeir gætu kreyst þetta út úr mjer. Spyrj-
ið þjer þá um hvað þeir haldi nú. Þjer eruð
maður, sem óhætt er að treysta og þess-
vegna hugsa jeg mig ekki um . . . .“ Hann
hætti í hálfnaðri setningu og tók sígarettuna
út úr sjer. „Heyrðu, þarna hlerari litli“,