Fálkinn - 04.06.1938, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
Nr. 501. Adamson og steinsteypuveggurinn.
Eruð þjer vitlaus, húðsknjfing-
armaður. Það var ekki hún sem
hjet Mary.
S k r í 11 u r.
•leg ætlaði að tilkynna, að jeg
fann þennan böggul með vinar-
pylsuni á Lindargötunni.
'----{‘haujiv
Sonur hljómsveitarstjórans.
Gott. Ef enginn eigandi hefir
gefið sig fram innan árs þá er lmnn
yðar eign.
— Veriö þið óhrœddir kunningj-
ar. Jeg er strokufangi en klæddi mig
sem fangavörð.
— Þá er alt i lagi. Við erum
nefnilega fangaverðir en klæddum
okkur sem fanga.
Nýtísku gauksúr.
Þekkirðu hann Friðrik?
Já, jeg lánaði honum tiu krón-
ur í gær.
Þá þekkirðu hann ekki.
Veðurfræðingurinn (við stari's-
mann sinn): Jeg er ekki ánægð-
ur með veðurspána i dag. Kötturinn
þvær sjer hak við eyrað og það
veit á rigningu.
— Hversvegna Iátið þjer sögurnar
yðar altaf fara þannig, að þau fá
hvort annað í endinum?
— Vegna þess að nú á timum
vill fólk helst sögur sem fara illa.
Knattspyrnumaðurinn er trúloí-
aður. — Ætlarðu að gifta þig bráð-
um? spyr vinur hans.
— Sei, sei nei, svarar hægri bak-
vörðurinn. Þetta er bara fyrsta
lota.
Ung kona: Ætlarðu nú út í
bæ aftur. Fyrir tveim árum sagð-
irðu að jeg væri allur heimurinn
fyrir þjer.
— Já, það er merkilegt hvað mað-
ur hefir lært mikið í landafræði á
ekki lengri tíma.
Götusóparinn: Það er mikið
hvað fólkið talar um gerla. Gerlar
hjer og gerlar þar. Jeg hel'i nú sóp-
að föturnar í þrjátíu ár og enn hefi
jeg ekki sjeð einn einastaa geril.
Ef þje'r viljið vita úr hvaða lands-
hluta danskur maður er ættaður án
þess að spyrja hann beinlínis. að
l)ví, er ekki annar vandi en að tala
við hann um bakara. Ef hann segir
„beger’“ er hann Kaupmannahafn-
arbúi, segi hann „baver“ er hann
Sjálendingur, segi hann „ba-er“ er
hann frá Ejóni en ef hann afbakar
hvorki a rije g en segir „kring’el-
vrider" er hann Jóti.
Hversvegna slitnaði upp úr
milli þín og kennarans?
— Hann var svo spaugilegur.
Einu sinni þegar jeg kom of seint
á stefnumót heimtaði hann af mjer
skriflegt vottorð frá henni mömmu.
Skoti var á göngu og kom að bif-
reið sem lá á hvolfi við veginn,
brotin og brömluð. Hann flýtti Sjer
þangað. Bilstjórinn sat hjá bílnum.
Meidduð þjer yður mikið?
spurði Skotinn.
—- Ojá, talsvert.
Höfðuð þjer slysatryggingu á
híl og farþegum?
— Já.
— Sá nokkur þegar slvsið varð?
— Nei.
— Þykir yður verra, að jeg legg-
ist hjerna við hliðina á yður? spurði
Skotinn.
— Hversvegna viljið þjer ómögu-
lega eignast barn?
— Bifreiðin okkar er ekki nema
handa tveimur.
Jeg verð að ná mgnd af honum.Nú lel jeg upp að 3!
Einn — tveir
F£RD
MD
SEM BLAÐA-
LJÓSMYNDARI eða
— þrír!