Fálkinn - 25.06.1938, Page 5

F Á L K I N N
o
lirahmaninn les morgunbæn meö trúiiðum höföingja.
kallar hann: „Jeg er í 200 feta
fjarlægð, yður er óliætt að halda
áfram.“ Ef „i)aria“ etur kjöt
„saurgar" liann það sem kring-
um liann er, innan 64 feta fjar-
lægðar. Fjöldi „paria“ lifir á
að betla. Maður leggur aldrei
skilding í lófa þeirra en kastar
honum í á'ttina til hans. Þegar
gatan er orðin mannlaus getur
„parian“ komið og hirt pen-
inginn.
Það ræður að líkum að þetta
ástand, sem fjórði partur allra
þeirra sem Hindúatrú játa lifir
við, er óviðráðanlegur þrándur
í götu allrar þjóðfjelagslegrar
samvinnu. En á síðari áruin
liefir ástandið þó skánað tals-
vert. Sumir hinna skást stæðu
„paria“ hafa beitt sjer fyrir
umbótum á þjóðfjelagslegum
kjörum hinna stjettlausu og
hefir sumstaðar orðið talsvert
ágengt. Meðal annars eru nú
víða komnir upp sjerstakir skól-
ar fyrir hina stjettlausu.
Skilyrðið fyrir þvi, að ein-
staklingar geti kynslóð eftir
kynslóð sætt sig við alla þá
niðurlægingu, sem „liinir ó-
hreinu“ hafa orðið að þola, er
vitanlega trúin á það, að allar
hinar miklu þjáningar jarðlífs-
ins verði launaðar með sælu-
vist annars heims, og óttinn
við það að menn fyrirgeri eilifri
sælu ef menn hrjóti í nokkru
gegn lögmáli ])ví, sem trúin hef-
ir fyrir sett. En andinn gerir
stundum of miklar kröfur til
holds og hlóðs. Og skyldi þetta
hundalíf vera nauðsynlegt til
þess að bíða ekki tjón á sálu
sinni? Það eru önnur trúar-
hrögð til , sem gefa fyrirheit
um eilíft líf, án allra þessara
jarðnesku þjáninga.
Og lijer er komið að mikil-
vægu málefni, sein Hindúar eru
í vandræðum með þessi árin.
Þessar 60 miljónir stjetlleys-
ingja i Indlandi eru í þann veg-
inn að ganga af trúnni og laka
múhameðstrú eða kristni.
GANDHI er einn þeirra sem
á síðustu áratugum hefir
unnið að því að bæta lífskjör
„parianna“ og varð þetta vitan-
lega til þess, að hann lenti á
öndverðum meið við brahmana,
sem eiga alt silt undir því,
að núverandi stjettaskifting
haldist. Arið 1932 bar Gandhi
fram frumvarp um verndun
hinna sljettlausu og með þessu
frumvarpi ætlaði hann að af-
stýra því, að þessar 60 miljónir
„óhreinna“ manna gangi af
trúnni, því að það hefði orðið
lil þess að veikja aðstöðu hrah-
matrúarmanna. Starf hans fyr-
ir „paria“ hófst í ágúst sama
ár með föstu hans. Af föstunni
lokinni rjeðst hann í ferðalag
og fór um landið þverl og endi-
langt til ])ess að kjmnast hin-
um sorglega lifnaði „paria“ af
eigin reynd. Hann gat komið
fram nokkrum nýmælum, sem
veittu hinum stjettlausu ýms
smávægileg rjettindi. Fjársafn-
anir fóru fram í landinu og fje-
lög voru stofnuð til þess að
reyna að auka þrifnað stjett-
leysingjanna.
í einu efni virtist andstaðá
hinna rjett trúuðu Hindúa ó-
sigrandi. Þeir neituðu alveg að
opna musterin fyrir hinum „ó-
hreinu“. Þeir gerðu Gandhi alt
til bölvunar, undir eins í hinni
fyrstu ferð hans. Þeir stálu hjól-
unum af vagni lians og þeir
lögðust sjálfir í röð yfir þveran
veginn til þess að hann skyldi
ekki komast áfram. En þrátt
fvrir allar þessar brellur hjelt
Gandlii áfram starfi sínu hin-
um stjettlausu til hagsbóta. Það
var alls ekki auðunnið verk,
sem hann hafði sett sjer að
vinna, því að það kom í hága
við aldagamlar erfikenningar.
Nú hefir enn skorist i odda
í þessu máli við það að einn
af leiðtogum hinna stjettlausu
hefir birt í indverskum blöðum
hrjefaskifti, sem farið liafa
fram milli indverska doktoi's-
ins Ambedkar, er var fulltrúi
liinná stjettlausu á „round
lable“ þinginu í London, og dr.
Moonje, sem er forseti stjórn-
málafjelagsskapar hinna ramm-
trúuðu Ilindúa. Aðalinnilialdið
i þessum nýstárlegu brjefasldft-
um var það, að hinn síðar-
nefndi fullvissaði dr. Ambedkar
um að stjettleysingjarnir mundu
fá kosningarrjett og ekki mæta
neinni stjórnmálalegri mót-
spyrnu, ef þeir tæki sihka-trú
— sem er einskonar blending-
ur úr brabmatrú og múham-
eðstrú.
Bæði kristindómurinn og mú-
hameðstrú eru miklu hagfeld-
ari trúarbrögð hinum stjett-
lausu en bralimatrúin er. —
Múhameðslrúin býður öllum
bræðralag og er útbreidd um
all Indland og er viðurkend
þar af stjórnarvöldunum. Og
kristindómurinn er ekki í minna
áliti. Ef stjettleysingjarnir ger-
ast kristnir fá þeir ekki aðeins
stuðning kristinna manna i Ind-
landi heldur allra kristinna
þjóðfjelaga. Auk þess mundu
þeir fá stuðhing indversku
stjórnarinnar. Hinsvegar telj-
ast aðeins um fjórar miljónir
manna til sihka-trúarinnar, og
eru nær eingöngu í Punjab-fylki
og njóta engrar stjórnarfars-
legrar verndar þegar út fyrir
það fylki er komið.
Frá sjónarmiði Hindúa er
það eina lausnin að stjettleys-
ingjarnir laki silika-trú. Þvi að
ef þeir tækju múhameðstrú eða
kristni mundi þeir eigi aðeins
yfirgefa Hindúa heldur þjóð-
fjelagsskipun þeirra líka. Ef
„paria“ tæki múhemeðstrú
mundi þessi trú verða öflugusl
í Indlandi. En tæki þeir kristna
trú mundu álirif Englendinga
stórum aukast og þeir verða
raunverulegir drotnarar lands-
ins.
Starf Gandhis fyrir rjettar-
bótum stjettleysingjanna er
honum heilög skylda. Hann tel-
ur það fjarstæðu, að þeir taki
sihka-trú. Stjettleysingjarnir eru
ekki takmarkaður söfnuður,
heldur aragrúi af flokkum. ■—
Þeir geta ekki orðið sihkar eða
annað með skvndilegu valdboði.
Og hvernig geta sihkarnir, svo-
litill trúarbrágðaflokkur sem
hvergi er til í Indlandi nema í
Punjab — tekið á móti 60 mil-
jón trúbræðrum alt í einu?
Þetta málefni er í rauninni
eftirtektarvei't. Og það er al-
ment talið að sjálfstæðislireyf-
ing sú, sem nú er hafin meðal
stjettleysingjanna verði ekki
slöðvuð. En hvar lenda þeir?
Iljá kristninni eða hjá Mú-
hameð?
Hin bjarta hlið
bðls otj myrhurs.
EFTIR FJETUR SIGURÐSSON.
Hinn frægi rithöfundur og
kristniboði, Stanley Jones, var
fyrir nokkru á prjedikunarferð
um Suður-Afríku. Þar ferðaðist
hann mikið með flugvjelum,
og dáist að margri undra sýn,
er sjá má úr hæðunum, „en
stundum sjáum við ekkert nema
skýin“, segir hann, og bætir því
við: „að hið furðulegasta við
skýin sje, hversu þau sjeu
hverful“.
Heiðblái himininn er varan-
legur, og sólskinið er varanlegt,
— skýin eru hverful. Dásam-
legt. Er ekki alt hið ógeð-
felda og mótdræga hverfult, en
aðeins hið góða eitt varanlegt'*
Stundum geta samt þessi liverf-
ulu ský verið dimm og þrálát.
0, Guð, hve þau geta stund-
um verið ógurlega svört. — Sál-
in í fullkomnu myrkri, hræði-
legu myrkri sorgar og örvænt-
ingar. Enginn kross getur svo
kvalið líkaman, sem slíkt myrk-
ur sálina, en dýrð sje dá-
semdum lífsins — slíkt dauðans
myrkur er hverfult.
Ef einhver maður fæddist í
biksvörtu skýi og lifði allan
sinn aldur í biksvörtu skýi, þá
gæti bann verið trúarsterkur á
slíkt myrkur, og haft fullkonma
ástæðu til þess að neita því, að
til væri nokkur önnur veröld.
Alt tal urn geislandi bjarta sól,
heiðbláa hvelfingu, tindrandi
stjörnuhimin, iðandi liaf norð-
urljósa, hlómum skrýdda jörð
með himingnæfandi snjókrýnd
fjöll og fangmjúkar sljettur og
draumhýra dali, — gæti verið
hoiium hneykslanleg heimska.
Æfi mannsins er stutt. Er
honuni ekki mögulegt að lijúpa
sig svörtu skýi skilningsleysis
og vantrúar þessa stuttu stund,
og neita svo liinni undurfögru
veröld eilífðarinnar, hinni
varanlegu veröld? Sólskinið er
varanlegt, skýin eru hverful.
Að standa á hátindi fjalls,
er þokan köld og grá leysist í
sundur og sólin hellir geisla-
flóði sínu vfir alla jörð. — Get-
ur nokkur málað þá mynd?
Eða koma skyndilega út úr kol-
svörtu skýi úl í hina undur-
fögru og víðu veröld. Hvílíkt
ofurmagn unaðar og gleði.
Sá friður Guðs, sem fyllir hjarta
manns eftir dimman mæðu-
dag, „yfirstígur“ sannarlega
„allan skilning“. Þegar sorg-
in ber að dyrum, er gott að
minnast þess, að hún er aðeins
gestur, hún er hverful. Friður-
inn og gleðin er hið varanlega
og eilífa. Skýin eru hverful,
og það er líka liægt að fljúga
upp úr þeim. Hvílíkt tæki-
færislif.