Fálkinn - 02.07.1938, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason. .
Sigurjón Guðjónsson.
b'ramkv.stjóri: Svavar Hjaltestcd.
Affalskrifstofa:
Bankastr. 3, Beykjavik. Simi 2210
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kenmr út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1.50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 ltr. árg.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverff: ‘20 aurd millim.
Herbertsprent.
Skraddaratiankar.
Það hefir tiðkast alimikið hjá
stjórnum ýmsra ríkja á síðari árum,
að gera áætlanir til nokkurra ára
um frantkvæmdir, sem lokið skuli
á tilteknu tímabili. Hússar riðu þar
á vaðið og þegar Hitler hafði náð
völduni í Þýskalandi, var það fyrsta
verk hans að biðja um fjögra ára
frest, sem hann þyrfti til þess að
koma ákveðnum verkum i fram-
kvæmd.
Það er eftirtektarvert, að það er
hjá einræðisþjóðunum, sem þessi
venja hefst. Mun það stafa af því,
að þingbundnar stjórnir telji sig
ekki hafa leyfi til að gera áætlanir
l'ram í tímann, vegna þess að þær
geti mist völdin þá og þegar, og
sje eigi hægt að gera ráðstafanir
öllu iengra fram en völd þeirra ná.
Það er vafalaust, að gagn er að
því, að gera áætlanir fram i tímann
og halda þær. Með lögum eru að
vísu oft gerðar áætlanir, t. d. með
vegalögunum, en þar er Játið ó-
bundið hvenær áætlunin sje fram-
kvæmd. Um allar framkvæmdir er
það sameiginlegt, að ef samræmi á
að vera í þeim og þær eiga að geta
leitt að rjettu marki, verður að
vinna að þeim eftir áætlun, því að
í upphafi skyldi endirinn skoða. Á-
ætlunin skapar festu í öllum fram-
kvæmdum og hún skapar kapp til
þess að framkvæma. Því að orðin
liggja til alls fyrst.
Margt af því, sein hafist er handa
um hjer á landi, er með því mark-
inu brent, að það er eigi hugsað
til enda, áður en það er byrjað.
Þessvegna er það svo altítt hjer á
landi, að byrjuð eru fyrirtæki, sem
aldrei eru fullgerð. Það er meira
að segja byrjað að byggja hús, án
þess að trygt sje fyrirfram að þau
verði fullgerð innan liæfilegs tíma.
Og löggjafarvaldið gerir sjer leik að
því, að brjóta gerðar áætlanir, kippa
undirstöðunni undan þeim áform-
um, sem gerð hafa verið og byrjað
var að framkvæma. Slíkt atferli tal-
ar skýru máli um ábyrgðarleysi og
skammsýni.
Áætlanirnar eru nauðsynlegar,
því að þær halda mönnum við efn-
ið. Og það er bábilja ein, að ekki
sje hægt að gera áform langt fram
i timann í þingræðislöndunum. Það
eru altaf einhver inái, sem allir
fJokkar eru svo sammála um að
framkvæma, að áætlun um þau staf-
ar engin liætta af stjórnarskiftum
eða flokkaveldi — svo framarlega,
sem ekki fara með völd níðingar
eða lítilmenni, sem eru allsendis
óhæfir til þess að fást við opinber
mál.
BÆNDAFÖRIN TIL NORÐURLANDS
Á þessu ári eru liðin 30 ár siðan
að Búnaðarsamband Suðurtands var
stofnað, og í tilefni af því, var sam-
þykt á aðalfundi Jiess í fyrra, að
efna til hópferðar bænda á sam-
bandssvæðinu, til Norðurlands.
Var þessi samþykt fundarins
framkvæmd frá 15. -24. júní og var
Steingrímur Steinþórsson,
fararstjóri.
þálttaka svo mikil, að slík för sem
þessi mun eklvi hafa verið farin
áður af íslenskum bændum. En hin
ágætu, stóru og fljótu samgöngutæki
nútímans, bilarnir, gera slíka för
mögulega.
Þátttakendur voru 140 og voru
um 100 þeirra úr Árnessyslu, en
hinir úr Rangárvallasýslu, Skafta-
fellssýslu og Vestmannaeyjum, en
yfir þetta svæði nær Búnaðarsam-
bandið. Þarna mátti í förinni sjá 3
kynslóðir manna, nokkrir voru þar,
sem komnir voru á áttræðisaldur
og hafa afkastað miklu æfistarfi,
og voru nú að fara i sitt fyrsta sum-
arfrí. Þarna voru bændur, sem búa
búum sínum enn — og þeir voru
auðvitað flestir — og sumir þeirra
höfðu tekið konur sínar með, og
enn voru þar ungir menn og stúlkur,
sem siðar eiga að taka við og mynda
ný heimili i sveitinni sinni. Það
var nýlunda að taka kvenfólk með i
slíka för, og góð nýlunda, því hver
á betur skilið að fá nokkurra daga
fróðlega ferð og skemtun en sveita-
konan íslenska? Á Búnaðarsamband-
ið þökk skilið fyrir að það hugsaði
ekki eingöngu um bændurna og
vissulega verður þessi tilhögun
framvegis að sjálfsagðri venju i
bændaförum framtíðarinnar.
Ferðin gekk að öllu leyti að ósk-
um og samkvæmt áætlun þeirri, sem
gerð hafði verið, að öðru leyti en
því, að ekki var farið Jengra en að
Ásbyrgi, en Dettifossi slept, vegna
ófærðar á veginum þangað. En að
svo vel tókst með þessa miklu hóp-
ferð má þakka ýmsu, fyrst og fremst
þvi, að veður reyndist yfirleitt hag-
stætt, fárárstjórinn var ágætur og
að allir ferðamennirnir „ljetu vel
við stjórn“, ef svo má segja.
Hvar sem þessi fjölmenni hópur
koin fjekk hann hinar höfðingleg-
ustu og alúðlegustu viðtökur, hjá
bæði fjelögum og einstaklingum og
hvar sem Jeið lá um voru kunnugir
menn látnir leiðbeina komumönn-
um, svo að ferðamennirnir urðu
stórum fróðari en áður, um land og
sögustaði, fólk og búskaparhætti.
Eins og áður er um getið tók
ferðin 10 daga, frá því er farið var
frá Ölfusá og þar til komið var til
Suðurlands aftur.
Fyrsta daginn var haldið að
bændaskólanum á Hvanneyri, og
þann dag var staldrað við í Mos-
fellssveitinni og komið við á Korp-
úlfsstöðum, og á Reykjum og skoðuð
þar hin miklu gróðurhús. Þá var
sest að veislu á Brúarlandi í boði
Búnaðarsambands Kjalarnesþi ngs
við ræðuhöld og fagnað.
Annan daginn var Jialdið til Blöndu
óss. komið við í Reykholti og setin
veisla lijá Búnaðarsambandi Borg-
firðinga, haldið þaðan norður yfir
Holtavörðuheiði og sest að veislum
i Húnávatnssýslunni, fyrst i fundar-
húsi í Miðfirði, siðan fram í Vatns-
dal í Ásbrekku. Voru menn hug-
fangnir af fegurð þessa víðfræga
dals og urðu nokkrum stundum á
eftir áætlun jiessa nótt. Næsta morg-
un var haldið áleiðis til Skagafjarð-
ar, fram eftir Langadal og voru
margir bóndabæir þar fánum skreytt
ir i kveðjuskyni við sunnlensku
.tð Korpúlfsstööum.
bænúurna. Húnvetningar fylgdu
austur að sýslutakmörkum, en þar
voru Skagfirðingar mæltir og tvenn
veisluhöld þennan dag, skoðuð
Varmahlið, hinn „heiti“ staður Skaga-
fjarðar, komið við á Sauðárkrók og
síðan ekið lieim til Hóla og gist þar.
Hlýtt á messu næsta morgun i Dóm-
kirkjunni og fyrirlestur um sögu
biskupssetursins; staðurinn skoðaður
og síðan haldið áleiðis til Eyjafjarð-
ar, komið til Akureyrar og sest að
boði hjá Ræktunarfjelagi Norður-
lands um kvöldið, i Ráðhúsi bæjar-
ins. Sunnudaginn 19. júní, sem var
5. dagur ferðarinnar var hin fagra
Gróðrarstöð Ræktunarfjelagsins heim
sótt og skoðuð undir leiðsögu Ólafs
Jónssonar framkvæmdarstjóra. En
seinni hluta dagsins var haldið
fram að Saurbæ i Eyjafirði og bauð
Búnaðarfjelag Saurbæjarhrepps hópn
um jiangað. Húsfreyjurnar sem með
voru í förinni fóru einnig að skoða
nýja húsmæðraskólann á Lauga-
landi. Á Akureyri var gist aftur um
kvöldið. Næsta morgun var skoð-
aður hinn mikli verksmiðjurekst-
ur Sambands íslenskra samvinnu-
félaga á Akureyri og ennfremur iðn-
aðarfyrirtæki Kaupfjelags Eyfirðinga
og verslunarhús jiess, en Kaupfjelag-
ið Iiauð siðan til miðdegisveislu i
Skjaldborg. Því næst ekið austur i
Vaglaskóg í boði skógræktarstjóra
og blýtt á erindi hans um skóginn
i Góðulág, sem er einn fegursti
biettur þessa fagra staðar. Við Goða-
foss tóku Suður-Þingeyingar á móti
bændunum, og setin veisla hjá Bún-
aðarsambandi S.-Þingeyinga að hjér-
aðsskólanum á Laugum, hlýtt á
söng og ræðuhöld — eins og alstað-
ar annarstaðar; og gist þar.
Næsta morgun, 7. dag ferðarinn-
ar var svo lialdið til Mývatnssveitar.
Veður var þá ekki sem best, og
fjallasýn sama og engin, en l>ess
betur drógu hinar yndislegu’ eyjar
og höfðar við vatnið athyglina að
sjer. Svo að þrátt fyrir veðrið voru
allir ánægðir. Komið var að Iteykja-
hlíð og í Dimmuborgir, farið út i
Slútnes — en síðan ekið til Húsa-
víkur og gist þar.
Áttunda daginn var farið austur
yfir Reykjaheiði, til Ásbyrgis. Var
þessi dagur einstakur í sinni röð
hvað véðurblíðu og náttúrufegurð
snerti, enda staðurinn, Ásbyrgið,
einstakt í sinni röð Jíka, um unaðs-
lega fegurð og hrikaleik i senn.
Búnaðarsamband N.-Þingeyinga lók
á móti bændunum í Ásbyrgi með
veislu og ræðuhöldum.
Þaðan var ekið að Skinnastað, en
snúið við aftur til Húsavíkur. Frá
Húsavík var svo haldið heimleiðis
og leiðin farin á tveim dögum. Fyrri
daginn var ekið — í skínandi sól
— yfir þrjár sýslur og gist í Reykja-
skóla í Hrútafirði, en 10 daginn
haldið þaðan til Þingvalla og far-
inn Kaldidalur. Var það í fyrsta
sinn á þessu ári að fólksbilar fóru
þá leið. Var veður og útsýni þenn-
an dag sem það getur best verið.
Var komið til Þingvalla á miðnætti
og sest að borðum i Valhöll og þar
haldin skilnaðarveisla. Hafði verið
farin rúmlega 1000 kílómetra leið
á þessum 10 dögurn, og má það
teljast gott áframliald með jafnstór-
an hóp, og ekkert óhapp kom fyrir
á allri leiðinni, og enginn heltist úr
lestinni. Voru allir stórhVifnir af
þessari för. sem vonlegt var, því
þar hjálpaðist alt að, dýrðleg feg-
urð náttúrunnar og höfðingskapur
og kurteisi Norðlendinga.
Að þessi för tókst svo giftusam-
lega, má og þakka góðum undirbún-
ingi og góðri fararstjórn, og hvergi
heyrðist eitt óánægjuorð alla ferð-
ina. Þá má ekki lieldur gleyma hin-
um ágætu bilstjórum, sem stjórn-
uðu vögnum sinum ’af mcstu snild
á vondum vegum.
Framhald á bts. 74.
Þátttakendurnir i förinni. Ljósm. Alfreff.
Ljósm. Alfreff.