Fálkinn


Fálkinn - 12.05.1939, Blaðsíða 13

Fálkinn - 12.05.1939, Blaðsíða 13
F Á L K I N N 13 1 2 13 14 1 6 m 7 9 | .0 1 1 1 2 m 13 | | |u m l | 16 1 m\i* | m :<§> | m ! ‘t iO 81 13811 m I83 5§í i m 34 1 1* ‘J6 i IMI27 I I i8 | liSfh m 30 i m 3' m 32 1 13 m\3i l 35 m m 36 j 37 m 38 0 89 | m 40 | | m 11 m\" l m 4 3 m 44 | 1 I 1 m 4 5 46 17 - m\ m 49 50 0 m. M | | Ö2 i m 63 i i i i i^i 611 55 m 57 m - m •*0 ^lot 62 m '0 63 1 64 1 m 65 | m 00 I | 107 | |r.S 1 |M m 70 1 1 1«!71 1 Krossgáta Nr. 299. Lárjett. 1 Gortari. 7 lofar. 13 aðaíatriðum. 15 læti. 17 tók. 18 dropi. 19 danskt blað. 20 tímaákvörðun. 22 kolaryk. 24 hyl. 25 mikill. 20 bor. 27 gera lnindar. 28 mynd. 30 alvaldur. 32 kvenmannsnafn ef. 33 ryk. 34 dönsk eyja. 30 pers.forn. 38 liávaði. 39 .slæm. 40 knæpan. 41 eftirskrift. 42 strit. 44 lit. 45 höfgi. 47 ])ekt kona. 49 læri. 51 kvenmannsnafn. 52 keis- ari. 53 stroffa. 54 nægilega. 55 vana. 57 skynja. 59 sár. 00 frumefni. 01 guð. 03 núið. 05 lögskipað einkenni. 00 fatagarmar. 70 að endilöngu. 71 kaup. Lóð-rjett. 1 tilraun. 2 forsetning. 3 snyrti- legur. 4 hirtir. 5 slá. 0 greinir. 7 vegsama. 8 stefna. 9 málmur. 10 leðja. 11 Algeng sk.st. 12 óstaðfasi- ur. 14 lögbrjótur. 10 iðnmann. 19 hrotlegur við lögmálið. 21 nægilegt. 22 mylsna. 23 eldiviður. 24 forsetn- ing. 29 á norðanlands. 31 hryssum. 34 fæða. 35 kaðall. 30 þræta. 37 skarð. 41 kústur. 43 sár. 40 krabbi. 48 gróða. 49 týndi. 50 skiki. 51 fara lil veiða. 50 sæti. 58 ekkert undan- skilið. 01 dugnað. 02 hreyfðu. 03 vafi. 04 mál. 00 vogartákn. 07 for- setning. 08 óður. 09 guð. Lausn á Krossgátu Nr. 298 Lárjett. 1 heimska. 7 fóstran. 13 nem- andaskrá. 15 ás. 17 tár. 18 trú. 19 ká. 20 ljá. 22 öld. 24 áll. 25 póst. 20 aflar. 27 flug. 28 ant. 30 lag. 32 ana. 33 ra. 34 álm. 30 Ara. 38 nr. 39 rottur. 40 stúlka. 41 km. 42 tin. 44 aða. 45 ló. 47 rif. 49 ára. 51 með 52 aðal, 53 skuld. 54 baga. 55 sug. 57 aka. 59 sum. 00 sm. 01 sáu. 03 ýra. 05 rá. 00 ókunnuglega. 70 ná- komin. 71 ástafla. LóOrjetl. 1 hjálpar. 2 in. 3 met. 4 smár. 5 kar. 0 an. 7 fa. 8 óst. 9 skrá. 10 trú. 11 rá. 12 njálgar. 14 dallar. 10 sjónarmiðum. 19 klunnalegur. 21 ást. 22 öfl. 23 dag. 24 ála. 29 oltið. 31 brúða. 34 átt. 35 mun. 30 ata. 37 ala. 41 krassin. 43 hrukku. 40 óðamála. 48 fag. 49 Áka. 50 ala. 51 mas. 50 fáum. 58 hret. 01 sko. 02 uni. 03 yls. 04 aga. 00 ók. 07 N. N. 08 gá. 09 af. DANS Á ELDGÍGNUM. Ameríkumenn og Frakkar eru ekki framar einir um að taka sögulegar stórmyndir. Bretar hafa gert það og Þjóðverjar gerðu það hjer fyrrum og eru nú að byrja á því aftur á nýjan leik. Tobis-fjelagið þýska, sem upp- runalega gaf sig eingöngu að því að selja og leigjá út liljómmyndatæki, en nú er jafnframt orðið myndtöku- fjelag og á fjölda kvikmyndahúsa, hefir nýlega tekið kvikmynd sem heitir „Dansinn á eldgígnum“ og segir frá ókyrðinni í Frakklaudi um júlíbyltinguna 1830. Sýnir myndin uppþotin og gauraganginn í París á þeim tímat Konungurinn, Karl X., keyrir öll lög sem honum sýnisl gegnum þingið uns alt blossar upp. Upphafsmaður áróðursins gegn kon- unginum er hinn afhaldni leikari Debureau, mikil frelsishetja. Hann syngur níðvísur um konunginn af leiksviðinu, uns konungur lætur fang- elsa hann og dæma til dauða. En þá hefst byltingin og Debureau bjargast undan fallöxinni, en konungurinn verður að flýja. Gustav Grúndgens, leikhússtjóri þjóðleikhússins í Berlin leikur De- bureau. Myndin sýnir hann, er vinir hans bera hann í gullstól frá fallöx- inni. NOSTRADAMUS. Frh. af bls. 3. um þýsk-franska stríðið 1870—71 og hvaða dag Napóleon þriðji yrði að leggja niður völd. Hann segir jafn- vel fyrir um ekki eldri viðburði en heimsstriðið mikla og að Suður-Jót- land sameinaðist Danmörku, að Ítalía verði keisaradæmi (Etiopia) að Aust urríki verði sameinað öðru ríki. Vitanlega eru líka margir spá- dómar hans rangir. En þrátt fyrir það er ómögulegt annað en fyllast undrun yfir þvi hve margir spa- dómar hans hafa ræst, þegar litið er til þess live gamlir þeir eru. fara af einkaskrifstofu sinni. Sáuð þjer liann fara af aðalskrifstofunni?“ „Já, jeg sá hann tala við Rosenbauni þarna og svo fór hann beina leið ofan stig- ann.“ „Alveg rjett,“ sagði Rosenbaum. „Og jeg fór nálægt fimm mínútum seinna.“ „Takið þjer nú eftir, frú Kenrich — þetta er mikilvægt — þegar þjer voruð hjer inni i ganginum, og dyrnar hjerna voru opnar, gátuð ])jer þá sjeð og heyrt alla, sem fóru inn á skrifstofu til Levinsky eða reyndu að komast inn þangað? Var ekki svo?“ , Jú, jeg liefði sjeð, ef einhver hefði komið, en það kom bara enginn.“ Fulltrúinn plægði sjó eintómra neikvæðra staðhæfinga til þess að reyna að komast að efninu. Það eina sem upp úr þvi hafðist var, að maðurinn týndi liafði að minsta kosti ekki komið aftur á skrifstofuna fyrir klukkan finnn. í þessum svifum heyrðist umgangur í stig- arium og nú kom lögreglumaðurinn upp, ásamt Ijósmyndara. Ridley sagði þeim fyrir um, hvernig þeir ættu að ljósmynda fingra- förin, sem hann hafði fundið, og bað þá ennfremur um að ljósmynda fingraför frú Kenrich. Hann fjekk heimilisfang hennar, rak óánægða gestinn á burt og skildi menn sina eftir á skrifslofunni. „Komið þjer með mjer lieim til hans,“ sagði hann við skrifarann. „,Hve lengi hefir hann annars átt heima í Southborne?“ „Hann fluttist liingað fyrir nálægt fimm árum og opnaði þá skrifstofuna lijerna. Hann tók mig með sjer þegar hann seldi stofuna sína í Bradford.“ „Hversvegna gerði hann það?“ .,Hvað? Að taka mig með sjer? Jeg býst við að það liafi verið til þess að þurfa ekki að taka annan ritara, sem ekki bar neitt skyn á viðskiftin.“ „Nei, jeg meina—-hversvegna seldi hann?“ „Jeg lield sannast að segja — þó að hann vildi aldrei viðurkenna það — að hann liafi verið búinn að græða eins mikið og hann kærði sig um, og hafi blátt áfram sett upp þessa stofnun hjerna sjer til dægrastytt- ingar.“ Þegar þeir komu í Grofl Villa þurftu þeir ekki að hringja dyrabjöllunni. Aðaldyrnar opnuðust þegar þeir nálguðust húsið, og kvíðafull vinnukona tók á móti þeim. Það vai auðsjeð á framkomu hennar, að hús- hóndinn var ekki enn kominn í leitirnar, og Ridley sneri sjer umsvifalaust að efninu að fá viðbót við upplýsingar þær, sem hann hafði fengið hjá þvottakonunni. „Hvenær kom mr. Levinsky heimí gær- kvöldi?“ spurði hann. „Rjett fyrir klukkan fimm, herra.“ „Hvernig vitið þjer það?“ „Af því að hann kemur altaf heim á þeim tíma, svo að jeg hefði tekið eftir, ef hann hefði brugðið út af venjunni. Hann fær te klukkan fimm, og það verður að koma stund víslega, því að annars gerir hann veður úl af því.“ „Nokkuð seint, er það ekki?“ „Það er vitanlega ekkert nónte. Hann kall- ar það aðal-te og hann borðar engan mið- degisverð eftir það.“ Stúlkan, sem var sunn- lendingur að fæðingu og uppeldi, var dálítið yfirlætissöm. „Hann átli lieima í Yorkshire lengst af æfinni,“ bætti hún við í afsökunar- tón, „og hann sagði oft, að hann kynni best við að haga öllu eins og gert var þar.“ „Hvað gerði liann eftir að hann hafði drukkið teið?“ „Hann var heima alt kvöldið. Jeg fór með kvöldmatinn hans inn i borðstofuna um klukkan níu og hann var þar til klukkan tíu, að því er jeg best veit.“ .,Og. hvað gerðist svo?“ „Jeg fór að liátta klukkan tíu svo jeg veit ekki meira. Jeg sofnaði eftir fáeinar mín- útur.“ „Rjett er nú það. Þakka yður kærlega fyr- ir. Jæja, hvað er svo um eldakomtna. Mig

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.