Fálkinn


Fálkinn - 27.10.1939, Blaðsíða 4

Fálkinn - 27.10.1939, Blaðsíða 4
4 F Á L K I N N SÍÐASTA DROTNING RÚSSLANDS ALICE dóttir Victoríu Bretadrotn- ‘r*’ ingar fluttist lil Þýskalands er hún giftist stórhertoganum af Hessen. Hún var einkennileg kona og þótt- ist standa í sambandi við annan heim og geta sjeð fram i timann. Oft spáði hún — og spádómarnir komu fram. Eitt sinn skrifaði hún móður sinni, að enskar prinsessur ættu al- drei að ganga í hjónaband, sem neyddi þær til að taka grísk-kaj)- ólska trú; af því hlyti ógæfa að stafa. Fimm dögum síðar en hún skrifaði þetta brjef ól hún dóttur, þann 6. júni 1872, sem var skírð Victoria, Alice, Helena, Louise, Bea- trice. Móðirin notaði ekkert þessara nafna á litlu dóttirina, en kallaði liana Sunny, því að barnið var eins sólargeisli, glöð, kát og falleg, með ljósa lokka, spjekoppa i kinnunum, yndisleg blá augu undir löngum svörtum augnhárum. Grunaði móð- urina framsýnu harmsögu þá, sem geymd var í bláu augunum barnsins, eða sá hún í skygni sinni hörmung- arörlög þau, sem biðu beggja dætra hennar í Rússlandi? Vist er það, að hún liataði Rússland og keisarafjöl- skylduna. En hennar naut ekki við þegar mest var þörfin á. Hún dó ung, og Victoría drotning tók þá Sunny til fósturs, sex ára gamla, og ólst hún upp sem ensk prinsessa i Windsorhöll. Og sem ensk prinsessa fjekk hún dálitla lítilsvirðingu á öllu því, sem gerðist á meginlandinu. Hún bar alls ekki hlýjan hug til Þýskalands og henni var meinilla við Vilhjálm Þýskalandskeisara, frænda sinn, sem líka var barnabarn Victoríu drotn- ingar. Hann var ráðríkur og vildi ráða gerðum Sunny. Og Sunny vildi eins. Victoríu drotningu leiddist þetta, því hana langaði til að hafa gaman af barnabörnunum. Örlögin, tilviljunin og stjórnmálin komu nú til sögunnar. Elísabet prins- essa af Hessen, eldri systir Sunny, var gefin Sergiusi stórfursta, bróður Alexanders Rússakeisara þriðja. Og nokkru síðar fór Sunny til Rússlands í orlofsferð til systur sinnar. Þar hitti hún í fyrsta skifti Nikolai, rík- iserfingjann. Og þá voru örlög henn- ar og ógæfa Rússlands ráðin. Sunny var orðin ijómandi falleg slúlka. Nefið var að vísu í lengsta lagi, en þó fallegt. hörundið Ijómandi og bláu augun undir dökku hárun- um unnu alla. Hún var hávaxin, mjúk í hreyfingum, alúðleg og yndisþokki i brosinu, en hið innra átti hún járnvilja og ráðrík var hún, jafnframl því sem hún var mjög trúhneigð. Var þetta erfð frá ömmu hennar. en hinsvegar hafði hún ekki erft dóm- greind Victoríu gömlu, hyggjuvit hennar, hagsýni og það liugboð, sem mikilmennum er svo nauðsynlegt. Og Sunny hin fagra hafði meðfæddan galla, þvi að lnin hafði fengið blæð- inguna að erfðum, sem kom fram á syni hénnar þó að þessi sjukdómur kæmi ekki fram á henni sjálfri. Og hjónaband hennar varð henni ekki til gæfu, þó maðurinn hennar elskaði hana heitt og vildi alt fyrir hana gera, Foreldrar hennar voru á móti ráða- hagnum og sjálf átti hún í samvisku- kvöl, út af því að verða að ganga af trúnni og taka grisk-kaþólska trú. Ríkiserfinginn fátalaði og feimni, sem var svo ístöðlítill að hann gat naum- ast horft á liersýningar, var „sterk- ur eins og ljón og slægur eins og naðra“ ]>egar unnusta hans átti i hlut — að því er faðir hans sagði. Það var ekki við lambið að leika sjer þar sem Alexander III. var og bann aftók ráðahaginn og neitaði syni sinum um blessun sína. En loks varð faðirinn þó að láta undan öðru, sem sterkara var. Læknar hans til- kyntu honum, að hann ætti ekki nema nokkra mánuði ólifaða, og þá Ijet zarinn undan. Og ríkiserfinginn Ijet ekki á sjer standa og hjelt af stað til Englands á keisaraskipinu til þess að biðja Sunny formlega. Hann dvaldi nokkrar vikur hjá Börn keisarans, systurnar i rússneskum hirfíbúningi og rikiserfinginn i einkennisbúningi. Myndin er tekin í byrjun heimsstyrjaldarinnar 1914. Alice eða Snnny um það leyti, sem hún giftist. unnustunni en hjelt svo heirn, að sjúkrabeði föður síns. Brjefin sem fóru á milli þeirra Nikolai og Sunny meðan þau voru trúlofuð, voru auðvitað geynid vand- lega. Komust þau um siðir í liend- ur sovjetstjórnarinnar og voru gef- in út á prent. Þar er m. a. hægt að sjá, hvernig Sunny undir eins áður en hún gift- ist„ er farin að gefa „Nick“ sínum ráð um, hvernig hann eigi að haga sjer gagnvart föður sínum, ráðherr- ununi og öðrum höfðingjum. Þessi brjef ná yfir stutt tímabil aðeins. Dauði keisarans nálgaðist og hann vill nú sjá brúði ríkiserfingsans og gefa henni blessun sína. Sunny er kvödd austur til Jalta á Krim, þar sem keisarinn Iá. Og nú ferðast hún yfir þverl ríkið, sem hún á að verða drotning í. Ilún er stödd við dánar- beð keisarans, ásamt ríkiserfingjan- um og heyrir siðustu kjökrandi orð- in hans: „Verið þið róleg. Jeg er alveg rólegur.“ Áður en sorgarárið var úli hafði Sunny tekið grísk-kaþólska trú, feng- ið rússneska nafnið Alexandra og gifst Nikulási keisara. Þjóðin feldi sig ekki við, að brúð- kaupið færi fram svona snemina. Alexandra var kölluð sorgarbrúður- in, en þó grunaði engan þá, hve mikla ógæfu liún átti eftir að baka liinni nýju ættjörð sinni. Ógæfan byrjaði undir eins með krýningunni. Hún fór fram i Moskva, og ungi zarinn mælti svo fyrir, að tilhögunin yrði nákvæmlega eins og þegar faðir lians liafði verið krýndur. Með þvi taldi hann öllu borgið. En aðstæðurnar, m. a. samgöngurnar, höfðu breyst á liðnum mannsaldri og í stað G0.000 gesta við fyrri krýning- una komu nú 200.000 bændur á á- horfendapall almúgans, til þess að taka á móti gjöfinni frá keisaralijón- unum: blikkkrús með fangamarki keisarans, fullri af brjóstsykri, og svo hettuklútum. í þrengslunum sem þarna urðu á krýningardaginn fór- ust um 10.000 manns. Þeir tróðust undir í stympingunum um gjafirnar. Þeir sem stóðu fyrir athöfninni j)orðu vitanlega ekki að láta keisara- hjónin vita um þetta ferlega slys, live stórkostlegt það hefði orðið. Þeim var sagt, að „nokkrar manneskjur“ hefðu farist, og því síður var þeim ráðið frá, að halda krýningarveisl- una með dansleik á eftir. Sú íburðar- mikla hátíð fór fram eftir áætlun, meðan verið var að grafa hundruð lika i næturmyrkrinu. En almúginn ljet ekki blindast af hátíðaljósunum. Hann andvarpaði og hafði á orði, að stjórn, sem byrjaði svona illa, gæti ekki endað vel. Fyrsta barn drotningarinnar varð .... dóttir. Þetta voru mikil von- brigði. Og þessi vonbrigði komu fjör- um sinnum í röð.... fjórar dætur. Systir zarsins, sem gifst liafði um líkt leyti og hann, eignaðist liins- vegar eintóma syni. Þetta nægði til þess að auka á kala drotningarinnar lil keisarafjölskyldunnar, og hún leyndi ekki þeim kala og ljet hann bitna mest á keisaranum. Hún liafði liann í vasanum og keisarinn unni henni svo, að hann sætti sig við alt. Von bráðar lenti liinn ungi og fá- vísi zar, sem aðeins var auðugur að keisaralegri hjegómagirni, er kona lians sparaði ekki að ala á •— í striði við Japana. Hann beið ósigur og í feril liins tapaða stríðs kom, eins og venja er til bylting, sem var drekt í sínu eigin blóði. En í niðrun ósigurs- ins og skelfingum byltingarinnar rann upp gleðisól á keisaraheimilinu, því að nú fæddist loks liinn lang- jjráði ríkiserfingi. Keisarahjónin tóku þennan atburð sem merki þess að guð væri þeim náðugur. Sonurinn var gjöf frá guði og þau skírðu hann Alexei, sem þýðir guðs maður. En Alexandra hafði ekki viljað bíða aðgerðalaus eftir því að henni fæddist sonur. Hún mun hafa hugs- að sem svo, að guð hjálpaði þeim, sem hjálpa sjer sjálfir, og þessvegna hafði hún spurt ráða hjá fjölda lækna, dáleiðslumanna og töfra- manna — innlendra og útlendra — og hafði keisarafjölskyldan hana að háði og spotti fyrir þetta. Og nokkr- um mánuðum áður en ríkiserfinginn fæddist, hafði kona Nikolai stór- fursta, sem var prinsessa frá Mont- enegro og full hindurvitna, komið til drotningarinnar með almúgamann einn, bónda austan úr Síberíu, Gre- gor Rasputin. að nafni. Rasputin lofaði henni ])vi, alveg úreiðanlega, að hún skyldi eignast son. Og það rættist. Barnið var ekki nema tólf daga gamalt þegar það fjekk ákafa blóð- rás frá naflanum, blóðrás, sem eng- in fáanleg meðul gátu stöðvað. -— Læknarnir komust að raun um, að blóðið í barninu gat ekki storknað eða hlaupið saman eins og venjulegt blóð. Þeir urðu að tilkynna keisara- hjónunum, að barnið hefði blæði- sýki, og við henni væri engin ráð. Drotningin ljet ])á sækja Rasputin. Hann kom og rak prófessorana út úr barnaherberginu. Svo lagði hann liendur yfir barnið. Blæðingin hætti undir eins og barninu batnaði. — ' Frófessorarnir yptu öxlum og gátu ekki gefið neina skýringu. Þetta voru heiðarlegir læknar en ekki töframenn. Rasputin sagði sjálfur, að hann skipaði blóðinu að stöðvast, og þá gerði það það. Drotningunni nægði

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.